آیا اسکرین شات مدرک است و میتوان به آن استناد کرد؟
اسکرین شات دلیل مستقل نیست بلکه به عنوان یک نشانه است که به علم قاضی کمک میکنند به این نشانهها در علم حقوق اماره گفته میشود.
کد خبر :
۶۹۱۲۲
بازدید :
۲۴۱۸
فرادید | ممکن است برای شما هم اتفاق افتاده باشد که شخصی از طریق تلگرام، پیامک، ایمیل یا سایر شبکههای اجتماعی اقدام به فحش دادن، تهدید کردن یا مزاحمت نماید که در این صورت میتوانید از همان متن اسکرین بگیرد و اسکرین آن را به قاضی نشان دهید و به عنوان مدرک ادعای خود به آن استناد کنید.
درصورتی که شخصی در تلگرام، ایمیل یا دیگر شبکههای اجتماعی یا حتی با پیامک برای شما مزاحمت ایجاد کند تمام این محتواها به ضرر شخص مرتکب در دادگاه قابل استناد است.
البته توجه به این نکته ضروری است که اسکرین شات دلیل مستقل نیست بلکه به عنوان یک نشانه است که به علم قاضی کمک میکنند به این نشانهها در علم حقوق اماره گفته میشود که با دلیل متفاوت هستند در ادامه تفاوت اماره و دلیل و تاثیر آن در دادرسی را مورد بررسی قرار میدهیم.
همان طور که گفتیم اسکرین یک نشانه است که به علم قاضی کمک میکند و دلیل مستقلی محسوب نمیشود، زیرا اسکرین قابل تحریف است و به همین دلیل نمیتوان به عنوان دلیل مستقل از آن نام برد.
به عنوان مثال شخص میتواند قسمتی از حرفهایی که به ضرر وی و احتمالاً باعث مجرم شناخته شدن و محکوم شدنش میشود را حذف کند و فقط از قسمتی که به نفعش است اسکرین بگیرد و به عنوان مدرک به دادگاه ارائه دهد.
فرض کنید در یک مکالمه پیامکی که بین شما و فرد دیگری صورت گرفته است الفاظ نامناسبی را نسبت به یکدیگر به کار برده اید، اما در نهایت میتوانید از این مکالمه اسکرین بگیرید و صحبتهای خودتان را حذف کنید؛ بنابراین داشتن اسکرین شات فقط به عنوان اماره به علم قاضی کمک خواهد کرد و دلیل محسوب نمیشود.
تفاوت اماره و دلیل
دلیل آن چیزی است که برای قاضی ایجاد قطعیت و یقین میکند ادلههای اثبات دعوا عبارتند از: اقرار، سند، شهادت شهود و سوگند
اگر هرکدام از این دلایل با شرایط خاص خود در اختیار کسی باشند، او قطعاً محق شناخته خواهد شد. به همین دلیل به این دسته از ادله، ادلهی قطعی گفته میشود.
در مقابل اماره چیزی است که برای قاضی ایجاد ظن (شک) میکند و ارزش اثباتی آن از دلیل پایینتر است در واقع اماره برای قاضی ایجاد قطعیت نمیکند.
به عنوان مثال اگر شما به مدت طولانی در خانهای زندگی کنید، ولی سند مالکیت نداشته باشید همین که شما در این خانه زندگی میکنید امارهای است مبنی بر اینکه شما مالک خانه هستید به این اماره، اماره تصرف گفته میشود، اما اگر شخص دیگری سند مالکیت این خانه را ارائه دهد اماره در مقابل سند رسمی که از ادله اثبات دعوا است از اعتبار میافتد.
فرق مهم اماره با دلیل در این است که اصولاً خلاف اماره قابل اثبات است. یعنی ممکن است امارهای وجود داشته باشد و دال بر موضوعی باشد مثال بالا که اماره تصرف وجود داشته که دال بر مالکیت است.
اما ممکن است دلایل قطعیای هم وجود داشته باشند که ثابت کنند اماره در اینجا درست نبوده است مثل اینکه در مقابل اماره تصرف، دیگری سند مالکیت ارائه دهد.
در واقع ما زمانی به اماره متوسل میشویم که دلیل قطعی در دست نباشد؛ بنابراین تا زمانی که یکی از دلایل اصلی وجود دارند، نمیتوان از اماره استفاده کرد. دلایل قطعی هم که بعداً کشف بشوند میتوانند خلاف اماره را اثبات کنند.
همچنین با ارائه دلیل قاضی مکلف به لحاظ کردن آنها در طول رسیدگی و صدور حکم خواهد بود، ولی امارات صرفاً کمک کننده به علم قاضی هستند.
یعنی در راستای علم قاضی کمک کننده به فرآیند رسیدگی و صدور حکم میباشند. پس درجه اهمیت اماره یک پله پایینتر از دلائل است؛ بنابراین اگر تنها مدرکی که با استناد به آن از شخصی به دلیل ارتکابی جرمی شکایت میکنید اسکرین شات است نمیتوانید مطمئن باشید که حکم به نغع شما صادر میشود.
ممکن است در پروندهای قاضی با بررسی اسکرین شات قانع شود که جرم ادعایی شما واقع شده است و حکم محکومیت صادر کند، اما در پروندهای دیگر برای قاضی دیگری علم حاصل نشود و حکم برائت صادر کند. البته در عمل هم در پروندههایی از این دست، چون امکان تحریف وجود دارد قضات بیشتر تمایل به صدور حکم برائت دارند.
درصورتی که شخصی در تلگرام، ایمیل یا دیگر شبکههای اجتماعی یا حتی با پیامک برای شما مزاحمت ایجاد کند تمام این محتواها به ضرر شخص مرتکب در دادگاه قابل استناد است.
البته توجه به این نکته ضروری است که اسکرین شات دلیل مستقل نیست بلکه به عنوان یک نشانه است که به علم قاضی کمک میکنند به این نشانهها در علم حقوق اماره گفته میشود که با دلیل متفاوت هستند در ادامه تفاوت اماره و دلیل و تاثیر آن در دادرسی را مورد بررسی قرار میدهیم.
همان طور که گفتیم اسکرین یک نشانه است که به علم قاضی کمک میکند و دلیل مستقلی محسوب نمیشود، زیرا اسکرین قابل تحریف است و به همین دلیل نمیتوان به عنوان دلیل مستقل از آن نام برد.
به عنوان مثال شخص میتواند قسمتی از حرفهایی که به ضرر وی و احتمالاً باعث مجرم شناخته شدن و محکوم شدنش میشود را حذف کند و فقط از قسمتی که به نفعش است اسکرین بگیرد و به عنوان مدرک به دادگاه ارائه دهد.
فرض کنید در یک مکالمه پیامکی که بین شما و فرد دیگری صورت گرفته است الفاظ نامناسبی را نسبت به یکدیگر به کار برده اید، اما در نهایت میتوانید از این مکالمه اسکرین بگیرید و صحبتهای خودتان را حذف کنید؛ بنابراین داشتن اسکرین شات فقط به عنوان اماره به علم قاضی کمک خواهد کرد و دلیل محسوب نمیشود.
تفاوت اماره و دلیل
دلیل آن چیزی است که برای قاضی ایجاد قطعیت و یقین میکند ادلههای اثبات دعوا عبارتند از: اقرار، سند، شهادت شهود و سوگند
اگر هرکدام از این دلایل با شرایط خاص خود در اختیار کسی باشند، او قطعاً محق شناخته خواهد شد. به همین دلیل به این دسته از ادله، ادلهی قطعی گفته میشود.
در مقابل اماره چیزی است که برای قاضی ایجاد ظن (شک) میکند و ارزش اثباتی آن از دلیل پایینتر است در واقع اماره برای قاضی ایجاد قطعیت نمیکند.
به عنوان مثال اگر شما به مدت طولانی در خانهای زندگی کنید، ولی سند مالکیت نداشته باشید همین که شما در این خانه زندگی میکنید امارهای است مبنی بر اینکه شما مالک خانه هستید به این اماره، اماره تصرف گفته میشود، اما اگر شخص دیگری سند مالکیت این خانه را ارائه دهد اماره در مقابل سند رسمی که از ادله اثبات دعوا است از اعتبار میافتد.
فرق مهم اماره با دلیل در این است که اصولاً خلاف اماره قابل اثبات است. یعنی ممکن است امارهای وجود داشته باشد و دال بر موضوعی باشد مثال بالا که اماره تصرف وجود داشته که دال بر مالکیت است.
اما ممکن است دلایل قطعیای هم وجود داشته باشند که ثابت کنند اماره در اینجا درست نبوده است مثل اینکه در مقابل اماره تصرف، دیگری سند مالکیت ارائه دهد.
در واقع ما زمانی به اماره متوسل میشویم که دلیل قطعی در دست نباشد؛ بنابراین تا زمانی که یکی از دلایل اصلی وجود دارند، نمیتوان از اماره استفاده کرد. دلایل قطعی هم که بعداً کشف بشوند میتوانند خلاف اماره را اثبات کنند.
همچنین با ارائه دلیل قاضی مکلف به لحاظ کردن آنها در طول رسیدگی و صدور حکم خواهد بود، ولی امارات صرفاً کمک کننده به علم قاضی هستند.
یعنی در راستای علم قاضی کمک کننده به فرآیند رسیدگی و صدور حکم میباشند. پس درجه اهمیت اماره یک پله پایینتر از دلائل است؛ بنابراین اگر تنها مدرکی که با استناد به آن از شخصی به دلیل ارتکابی جرمی شکایت میکنید اسکرین شات است نمیتوانید مطمئن باشید که حکم به نغع شما صادر میشود.
ممکن است در پروندهای قاضی با بررسی اسکرین شات قانع شود که جرم ادعایی شما واقع شده است و حکم محکومیت صادر کند، اما در پروندهای دیگر برای قاضی دیگری علم حاصل نشود و حکم برائت صادر کند. البته در عمل هم در پروندههایی از این دست، چون امکان تحریف وجود دارد قضات بیشتر تمایل به صدور حکم برائت دارند.
۰