بار دیگر شهری که دوست داشتم
معماری حسنآباد یک معماری آلمانی معروف و مربوط به زمان رضاخان پهلوی است و در این دوره اصطلاحا آلمانگرایی در بافت شهری تهران باب میشود.
کد خبر :
۷۱۶۱۱
بازدید :
۶۲۲۸
منصور خلج | میدان حسنآباد مکانی دارای هویت در تهران است. در این روزگار که بیشتر بافتهای قدیمی تهران از بین رفته و تقریبا همه خیابانها و گذرها یکشکل شدهاند و همین باعث میشود برای من و بسیاری که از تهران خاطره دارند، این منطقه و میدان «حسنآباد» حس نوستالژیکی داشته باشد.
درباره میدان حسنآباد باید بگویم که یکی از میدانهای شاخص، قدیمی و در حقیقت صاحب تاریخ در مملکت ماست، چه بهلحاظ معماری و چه بهلحاظ خاطره قومی که بهویژه همنسلان ما در آن حول و حوش دارند. برای نسل ما مکانهایی مانند حسنآباد مصادف است با همجواری با اولین پارکی که در تهران شناختهایم؛ «پارک شهر»ی که در آن زمان بینظیر بود و البته هنوز هم جالب است و فضای مناسبی دارد.
دوم اینکه حسنآباد قطب اقتصادی تهران محسوب میشود و همجواریاش با میدان توپخانه و امام خمینی امروز و موزه ایران باستان و حتی تالار موزه که روزگاری در دهۀ ۴۰ تالاری برای اجرای تئاتر بود و من در آنجا آثاری از جمله یک نمایش از اسماعیل شنگله را دیدم، بیانکننده ارزش و اعتبار این مکان است. همچنین نزدیکیاش با موزه ایران باستان و کمی پایینتر تالار سنگلج که تالاری قدیمی و با شخصیت تئاتری است؛ قاعدتا بهلحاظ سوقالجیشی موقعیت مشخص و ممتازی در جغرافیای تهران ما دارد.
معماری حسنآباد یک معماری آلمانی معروف و مربوط به زمان رضاخان پهلوی است و در این دوره اصطلاحا آلمانگرایی در بافت شهری تهران باب میشود. در این زمان تهران شروع میکند به توسعهیافتن و به کلانشهری تبدیل میشود که به آن موجی از مردم شهرها و روستاهای سراسر کشور مهاجرت میکنند؛ بههمیندلیل نقاطی مثل حسنآباد قطب اقتصادی تهران میشود.
شنیدم آتشسوزیای در حسنآباد راه افتاده که بهدلیل برخی بیدقتیها بوده است و جای تأسف دارد که مکانی مهمی مثل حسنآباد بهدور از تدبیرهای لازم با چنین آسیبهایی مواجه شود. حسنآباد نزدیک به سردر باغ ملی و ساختمان وزارت خارجه و موزه ایران باستان است و حیف است که هریک از این مکانها بیدلیل دچار آسیب شوند و اینها در واقع بافت قدیمی هستند که باید در نگهداریاش برنامهریزی و تدبیرهایی در نظر گرفته شود.
زمانی که نوجوان بودم برای رفتن به پارک شهر یا تالار سنگلج و نظیر اینها همواره از حسنآباد میگذشتم؛ بنابراین الان هم وقتی گذرم به میدان حسنآباد میافتد و به نورپردازیها و سنگفرشها و گنبدها و در و دیوارش نگاه میکنم، حس خوبی در من ایجاد میشود و دوست ندارم به آنجا خسارتی وارد شود و امیدوارم که الان هم خسارتهای واردشده هرچهزودتر ترمیم و تعمیر شود.
آن معماری و رنگهایش در ذهنم هنوز هم باقی است و نمیتوانم بهراحتی بپذیرم که بخشی از آنجا در آتشسوزی از بین رفته باشد. به امید آنکه بیشتر از اینها مراقب ارزشهای فرهنگی و اعتبار شهرهایمان باشیم.
۰