نامه‌های مخفیانه و رقم‌های درشت فساد

در ساختاری که تمام اطلاعات و مراودات مالی و اقتصادی شفاف است و هم‌زمان ‏تمام ارگان‌ها و ادارات به آن دسترسی دارند و علاوه بر آن عموم مردم هم به راحتی می‌توانند این دیتا‌ها را رصد کنند، چگونه ‏ممکن است کسی به راحتی فساد کند؟

کد خبر : ۷۳۱۸۷
بازدید : ۶۶۶۹
مریم شکرانی | خبر دستگیری مدیران متخلف این روز‌ها زیادتر از همیشه روی خروجی رسانه‌ها قرار می‌گیرد. دستگیری‌های کم سابقه در ‏صنعت خودروسازی، دستگیری مدیران زمین‌خوار، دستگیری مدیران تجارت و بازرگانی، دستگیری برخی مدیران بانک مرکزی و … ‏این نکته را به ذهن عموم ایرانی‌ها می‌رساند که دستگاه قضائی کمر همت بسته است تا بساط کهنه فساد را از اقتصاد ‏کشور برچیند.
گرچه این اتفاق به خودی خود مثبت است و نشان می‌دهد که حساسیت قوه قضائیه نسبت به بروز فساد بیشتر شده ‏است، اما در این‌جا یک نکته اساسی مطرح است: این همه ‏فساد چگونه رخ داده است آن هم در شرایطی که دستگاه‌های نظارتی متعددی در ساختار اداری ایران وجود دارد؟!

پاسخ به این ‏پرسش در ایران بسیار دشوار است. بخشی از اقتصاد ایران در تاریکی مطلق به سر می‌برد و در همین تاریکی است ‏که فساد‌های عجیب و غریبی شکل گرفته است. رقم این فساد‌ها گاهی آن‌قدر درشت است که به اندازه بودجه اداره یک‌سال کشور ‏می‌رسد. به‌عنوان مثال ارزش زمین‌خواری‌هایی که در‌سال ۹۵ انجام شده، تقریبا معادل بودجه کشور در همان‌سال است. ‏

پرسش من به‌طور مشخص این است که در تمام این سال‌ها سازمان بازرسی کل، مجلس و به‌ویژه کمیسیون اصل نود، کمیته‌های ‏حقیقت‌یاب و تحقیق و تفحص و سایر نهاد‌های نظارتی کجای کار بوده‌اند که حجم فساد‌ها به این نقطه رسیده است؟ اشتباه نکنید! برخلاف ‏تصورتان هدف من زیر سوال بردن دستگاه‌های نظارتی نیست!
من می‌خواهم به یک قاعده بسیار ساده اشاره کنم: امکان فساد در هر بخشی وجود دارد. این نکته را بسیاری از کشور‌های جهان و به‌ویژه کشور‌های پیشرفته درک کرده‌اند و بنابراین به جای ‏آن‌که انسان را ناظر بر انسان قرار دهند، از فناوری کمک گرفته‌اند. آن‌ها با انتشار عمومی اطلاعات و داده‌های آماری و اقتصادی ‏امکان مخفی‌کاری و فساد را از بین برده‌اند.

در ساختاری که تمام اطلاعات و مراودات مالی و اقتصادی شفاف است و هم‌زمان ‏تمام ارگان‌ها و ادارات به آن دسترسی دارند و علاوه بر آن عموم مردم هم به راحتی می‌توانند این دیتا‌ها را رصد کنند، چگونه ‏ممکن است کسی به راحتی فساد کند؟ در این ساختار درواقع دستگاه نظارتی دستگاهی به بزرگی تک‌تک شهروندان یک کشور ‏است و همین مسأله به سختی مدیران فاسد و افراد رانت‌خوار را کنترل می‌کند.
در ایران اما، بخش بزرگی از مراودات و دیتا‌ها در ‏فضای غیرشفاف می‌گذرد. در ساختار ادارات ایران نه‌تن‌ها نامه‌ها و دستور‌ها به صورت کاغذی مبادله می‌شود بلکه بسیاری از ‏نامه‌های غیرضروری هم مهر محرمانه می‌خورد و از دسترس خبرنگاران و رسانه‌ها خارج می‌شود و طبیعی است که وقتی ‏ایران از نظر راه‌اندازی دولت الکترونیک در قعر جدول جهان قرار دارد و رتبه ۱۵۳ جهان را از آن خود کرده است، این حجم از فساد رخ می‌دهد. ‏
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید