کودکان زباله‌گرد مبلمان شهری نیستند

اما سؤال روشن این است که مسئولان چقدر بر مدار خیر عمومی و منفعت همگانی توانا در تصمیمات، چابک، اثربخش و کارآمد در اقدامات است. فاصله بین اتخاذ تصمیم مناسب همگانی تا اجرای خوب یک تصمیم چقدر است و کجا می‌شود این سرعت، دقت و کیفیت را جست؟

کد خبر : ۷۳۶۲۶
بازدید : ۶۹۷۸
صالح نقره‌کار | ۱. کودک زباله‌گرد یک واقعیت است؛ همان‌طور که کسری بودجه سازمان بهزیستی، ارزش‌افزوده پیمانکاران پسماند‌شهرداری، بی‌سامانی مهاجرت‌های غیرقانونی و درگیری چند دستگاه با فرمان متفاوت و درماندگی تصمیم‌گیری و کاستی کیفیت حمکرانی در اولویت‌نداشتن حل معضل کودکان زباله‌گرد یک واقعیت قلمداد می‌شود.

۲. ایران کشوری با سطح رفاه بالا نیست. ما در خاور‌میانه‌ایم و مقیم اسکاندیناوی هم نیستیم. در وضعیت تحریم نیز مشکلات جهان‌سومی مضاعفی را تحمل می‌کنیم. دشمنان خارجی قدرقدرتی هم داشته‌ایم. همه این‌ها را شهروند ایرانی خوب درک می‌کند؛ اما سؤال روشن این است که مسئولان چقدر بر مدار خیر عمومی و منفعت همگانی توانا در تصمیمات، چابک، اثربخش و کارآمد در اقدامات است. فاصله بین اتخاذ تصمیم مناسب همگانی تا اجرای خوب یک تصمیم چقدر است و کجا می‌شود این سرعت، دقت و کیفیت را جست؟!

۳. مردم از مجموعه حکمرانی انتظاراتی دارند. توقع دارند از منابع محدود خوب استفاده کند. درست مدیریت کند. اولویت‌ها را بهنگام تشخیص دهد. منابع را با بهره‌وری و کفایت به اولویت‌ها اختصاص دهد. با صداقت راهبردها، مسئله‌ها و کمبود‌ها را با مردم در میان نهد. پنهان‌کار، شعارده، بی‌عمل، فشل و درمانده نباشد. خیر عمومی را درست تشخیص دهد و تمام‌قامت حمایت و صیانت کند.
کیفیت مدیریت تابع کیفیت تصمیم‌گیری است و خط مشی قانون در لوای انتخاب راهبرد مستتر است؛ مدل اولویت‌بندی و انتخاب راهبردی در یک امر عمومی ضمن تحلیل کاربرد در عرصه سیاست‌گذاری، نظام کنترل برنامه و مطالبه‌گری و پاسخ‌گوکردن مسئله اصلی ماست. به نظر می‌رسد مشکلات عمومی را خوب تحلیل درک و راه‌حل‌یابی و مشارکت‌جویی نمی‌کنیم.

۴. اگر ۱۴ تا ۱۷ هزار برآورد کودک زباله‌گرد داریم، اگر طرح‌های ساماندهی تکافوی اقدام سزاوار را نداده است، اگر ۹۳ درصد بودجه بهزیستی صرف امور جاری و یارانه‌ای می‌شود، اگر ۶۰ درصد زباله‌گرد‌های ما اتباع خارجی هستند، اگر ده‌ها انجمن مردم‌نهاد فعال را خوب به بازی نمی‌گیریم، اگر به تعبیر رئیس محترم سازمان بهزیستی مسئله کودک زباله‌گرد یک معادله چندمجهولی است، اگر باید کودکان را قربانیانی در دام مجرمان سوء‌استفاده‌گر تصور کرد، اگر نظریه عدالت اجتماعی و خیر عمومی و شعار‌های حمایت از محرومان و دولت پابرهنگان و زاغه‌مقیمان به‌عنوان مهم‌ترین گفتمان اصیل همچنان سردرگم می‌نماید و اگر کودک زباله‌گرد در کشاکش‌های سیاسی و اجتماعی گم می‌شود یا به‌عنوان یک شوی تبلیغاتی ترحم‌برانگیز مصروف کمپین‌های انتخاباتی ادواری نمایندگان می‌شود و اگر به جای حل بنیادین مسئله زباله‌گردان به دنبال دستکش به دست آن‌ها کردن یا پوشاندن لباس متحدالشکل برایشان هستیم، یقین بدانیم خیر عمومی میهن را درست درک نکرده‌ایم و سزاوار مردم سرزمین خود برای حل یک مسئله رنج‌آور عمومی به میدان نیامده‌ایم.

۵. نیازی مبرم به یک نگاه انسانی به حکمروایی و امر عمومی داریم. سیاست‌گذار و مجری ما باید مسئله‌ها را از زاویه نگاه انسانی فهم کند. آن‌وقت نخواهد گذاشت سیمای کودک وطن در آینه زنگارگرفته زباله‌گردی تصویر شود و کودک محرومیت‌چشیده برای بقای امروز، فرداساز نافرجام سرنوشت نسل آینده باشد و حمایت تأمین‌گرانه او موضوع درجه چندم و آخر چک‌لیست اولویت‌های ملی قلمداد شود.

۶. برای استفاده بهینه از ظرفیت و توان موجود در راه دستیابی به اهداف بلند باید ضمن ایجاد چشم‌اندازی در مسیر توسعه، اولویت‌های عملیاتی تعیین شود. حکمرانی همکارانه یک راهبرد است. جلب مشارکت‌های مردمی و مدنی و اشتراک‌گذاری ایده‌ها و توان‌ها را به صحنه عمومی جذب‌کردن یک الگوی عمل است. اقدام «ان‌جی‌او» محور و محله‌مدار با محوریت سازمان‌های مردم‌نهاد و طی تنظیم‌گری و برنامه‌ریزی متولیان امر عمومی اولویت دارد. بارش فکری حوزه عمومی غیردولتی نویدی است که فردای بهتر کودکان بدون زباله‌گردی را رقم می‌زند.

۷. تهیه و تدوین واقع‌بینانه نقشه جامع اقدام برای حل مسئله زباله‌گردی کودک با استفاده از روش تحلیل فرصت و تهدید SWOT و روش تکنیک گروهی Group TechniqueNominal ضمن لحاظ اولویت‌های اساسی، ساختار مناسب نظام اقدام، تناسب منابع مالی با برنامه‌های مشخص، پیش‌بینی‌های فرهنگی، آموزشی و جلب حمایت ارگان‌های دولتی و غیردولتی، برنامه انسداد مرز مهاجرت‌های بی‌رویه اتباع خارجی و مسئله رد مرز، موقعیت خاص منطقه‌ای با تعیین مسئول پیگیری و هزینه‌ها و تهمیدات فهرستی از ضرورت‌هاست.

۸. یقینا همکاری نهاد‌های مدنی و عمومی با نگاهی انسانی و چاشنی خیر‌عمومی‌خواهی می‌تواند کام تلخ دیدگان شهروندان را از صحنه غیرانسانی کودکان خم‌شده در سطل زباله که به جای جستن طراوت و شادی باید روزی خود را در میان انبان متعفن زباله‌های مردم جست‌وجو کنند، التیام بخشد. کودکان زباله‌گرد مبلمان شهری نیستند که از جلوی چشممان حذفشان کنیم. آن‌ها آینده وطن و موهبت خدا برای فردای بهتر هستند. وضعیت حاضر را عادی‌سازی نکنیم بلکه یک فراخوان عمومی انسانی و یک برنامه هدفمند عملیاتی باید تدارک دیده شود.
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید