این کودکان میخواهند بمیرند
در حدود ۷۰ درصد از ساکنان اردوگاه موریا در جزیره لسبوس در یونان از کشور افغانستان، ۱۳ درصد از سوریه و ۴ درصد از کشورهای آفریقایی هستند. «تعداد کودکانی که در اردوگاه لسبوس دست به خودزنی میزنند رو به افزایش است، این کودکان به روانپزشکان گفتهاند میخواهند بمیرند.»
کد خبر :
۷۵۵۰۶
بازدید :
۶۹۳۹
فرادید | این محیط به قدری آلوده است که حتی بزرگسالان هم نباید در آن زندگی کنند، چه برسد به کودکان. با این حال، هزاران کودک در ایام کریسمس و در آستانه سال نو میلادی در بزرگترین اردوگاه پناهجویان زندگی میکنند. آنها در معرض خشونت هستند، هیچ دارویی برای درمان بیماریهایشان دریافت نمیکنند و شبها در چادرهای کاغذی در دمای نزدیک به صفر درجه میخوابند.
پسربچهای به همراه فیل اسباب بازیاش
بهداشتِ ضعیف، نبود آب گرم، کمبود غذا، دودی که از اجاقهای دستی بلند میشود و گل و لای ناشی از بارشهای زمستانی باعث شده کودکانِ بسیاری در اردوگاه موریا در جزیره لِسبوس از جزایر یونان، به بیماریهای مزمن دچار شوند.
اما تحتِ قوانین اروپا، آنها باید در این وضعیت که تلهای زباله در اطراف خانههای موقتیشان انباشت شده به زندگی ادامه دهند تا درخواست پناهندگی خانوادههایشان بررسی شود. با افزایش تعدادِ مهاجرانی که امسال از ترکیه وارد این منطقه شدهاند، وضعیت بسیاری از مهاجران قبلی نیز در هالهای از ابهام است.
تأسیس مدرسهای در لسبوس، که بیش از مهاجران به گردشگران عادت دارد، تنها امیدی است که این بچهها دارند.
برخی کودکان از تصمیمشان مبنی به بازگشت به خانه و تلاش برای بهبود وضعیتی که منجر به آوارگی شان شده است، صحبت میکنند. برخی دیگر از درسهایی که طی این مدت گرفتهاند صحبت میکنند و میگویند، هرطوری هست میخواهند در یک کشور اروپایی مستقر شوند تا بتوانند رؤیای پزشک، معلم و پلیس شدنشان را محقق سازند.
برخی کودکان از تصمیمشان مبنی به بازگشت به خانه و تلاش برای بهبود وضعیتی که منجر به آوارگی شان شده است، صحبت میکنند. برخی دیگر از درسهایی که طی این مدت گرفتهاند صحبت میکنند و میگویند، هرطوری هست میخواهند در یک کشور اروپایی مستقر شوند تا بتوانند رؤیای پزشک، معلم و پلیس شدنشان را محقق سازند.
مادری به همراه فرزندش از روی پلی که زیرش پر از زباله است عبور میکند
درحدود ۶۰۰۰ کودک در این اردوگاه زندگی میکنند. اکثر آنها ۱۲ و زیر ۱۲ سال هستن و در کانتینرها یا چادرهای موقتی با خانوادههایشان زندگی میکنند. این خانوادهها که از تعقیب و جنگ فرار کردهاند، درخواست پناهندگی دارند. در این میان، ۱۱۴۹ کودک هیچ همراهی ندارند.
بیشتر بخوانید:
ذکریا فرزاد، ۴۰ ساله، مدرسه موج امید را در اردوگاه راهاندازی کرده که درسهایی به زبان انگلیسی، آلمانی و فرانسه- سه کشوری که بیشترین متقاضی پناهندگی را دارند- در آن تدریس میشود.
فرزاد که خودش یک پناهجوست میگوید: «ما این مدرسه را راهاندازی کردیم تا به آنها [بچه]موضوعی برای تمرکز کردن و امید ببخشیم.» نازیلا خیرا، ۱۱ ساله از افغانستان میگوید: «زندگی در افغانستان بسیار خطرناک است و من نمیخواهم به آنجا برگردم.»
پسربچهای در کنار چادرهای بزرگترین اردوگاه مهاجران در اروپا ایستاده است
«از محیط اردوگاه بسیار میترسم برای اینکه میبینم مردم اینجا با هم دعوا میکنند. بدترین چیز زندگی در چادر است. اینجا گرم نیست و جای کافی برای خواب نداریم.» او که به همراه والدین و ۴ خواهر و برادرش در چادر زندگی میکند میگوید یک پیام برای رهبران اروپا دارد: «ما را از از اینجا بیرون ببرید.»
۵ معلمِ داوطلب در دو کلاسِ درس به ۵۰۰ دانشآموز درس میدهند. مهسا سولامینگ، از افغانستان، سه ماه است در این کلاسها شرکت میکند. او میگوید میخواهد به کشورش برگردد و در آنجا پلیس شود. این دختر ۱۱ ساله که به همراه والدینش در چادر زندگی میکند، میگوید: «آرزویم این است که یک خانه و زندگی راحت داشته باشم و به وطنم برگردم و در آنجا پلیس شوم تا بتوانم بهتر کمک کنم.»
دختربچهای با لباس نازک و دمپایی در گل و شل اردوگاه راه میرود
او میافزاید: «زندگی در چادر بسیار سخت است. سختترین بخشش خوابیدن در چادر و ایستادن در صفِ غذاست. بعضی اوقات باید ۳ ساعت در صف بایستیم.» متینا احمدی، ۱۳ سال دارد و به همراه دو برادرش، والدین و مادربزرگش در چادر زندگی میکند. او میگوید: «وقتی میبینم اینجا جا خواب و غذا وجود ندارد عصبانی میشوم.» «اینجا زندگی سخت است، اما مدرسه آمدن به من حس بهتری داده است. امیدوارم بتوانم به انگلستان یا کانادا بروم و دکتر بشوم.»
والدین همه کودکان میگویند هزارن پوند به قاچاقچیان دادهاند تا با قایق از ترکیه به این جزیره بیایند. این اردوگاه برای ۳۰۰۰ نفر ساخته شده، اما اکنون ۱۸۵۰۰ نفر در آن زندگی میکنند. سال گذشته فقط ۷۰۰۰ نفر در اردوگاه بودند.
کودکان در کنار آتش خودشان را گرم میکنند
خیریه پزشکان بدون مرز یک درمانگاه در آنسوی اردوگاه تأسیس کرده که هر روز صدها مادر و پدر به همراه فرزندانشان برای دریافت کمک پزشکی به آن مراجعه میکنند اکرو سندرون، ۳۶ ساله، و هماهنگکننده پزشکان بدون مرز، میگوید: « تعداد کودکانی که دست به خودزنی میزنند رو به افزایش است، این کودکان به روانپزشکان گفتهاند میخواهند بمیرند.» «اردوگاه کابوس است و زندگی در آن فقط برای یک هفته میتواند وضعیت روانی هر فردی را به خطر بیندازد و کودکان ماههاست که در آن گرفتارند.»
او میافزاید: «ما فهرستی بلندبالا از کودکانی داریم که به بیماریهای سخت دچارند. بیماریهای قلبی، دیابت، بیماریهای دستگاه تنفسی و حتی سرطان جزو این بیماریهاست. نوزادان در چادرهایی میخوابند که دمای آن در شب ۵ درجه سانتیگراد یا حتی کمتر از آن است. کودکان در گل و لای راه میروند. این مشکل واقعا بزرگ است.»
در سمتی از اردوگاه بخشِ امنی برای کودکان وجود دارد که دولت آن را اداره میکند، اما ظرفیت آن فقط ۱۰۰ نفر است. گزارشهایی مبنی بر تنفروشی زنان در اردوگاه در ازای دریافت غذا و دارو وجود دارد. خیریهها رهبران اروپایی را به دلیل شکست در دستیابی به یک توافق که بر اساس آن کشورهای مختلف تعدادِ برابری از مهاجران را جذب کند، متهم میکنند.
در حدود ۷۰ درصد از ساکنان اردوگاه موریا از کشور افغانستان، ۱۳ درصد از سوریه و ۴ درصد از کشورهای آفریقایی هستند. بیش از ۷۰۰۰۰ نفر امسال وارد یونان شدند که دو برابر تعدادی است که سال گذشته به آن وارد شدند.
۰