کرونا چگونه پایان خواهد یافت؟

از زمانی که این ویروس که رسما SARS-CoV-۲ نامیده شده برای نخستین بار در یک بازار غذا‌های دریایی و جانوران زنده در ووهان چین به انسان منتقل شد، تنها دو ماه می‌گذرد. از آن زمان تاکنون این ویروس مرز میان کشور‌ها را درنوردیده، ۸۲۵۰۰ نفر را آلوده کرده و ۲۸۱۰ نفر را کشته است.

اما همچون تمام همه‌گیری‌های گذشته، این یکی نیز سرانجام به پایان خواهد رسید. اما این ماجرا چگونه خاتمه خواهد یافت؟ به گفته متخصصان یک احتمال این است که وقتی آدم‌ها، چه از طریق ابتلا و چه از طریق واکسیناسیون، به تعداد کافی دارای مصونیت شوند موارد بیماری رو به کاهش خواهد رفت. سناریوی ممکن دیگر این است که ویروس به انتشار خود ادامه دهد و به عنوان یک ویروس تنفسی شایع در جمعیت انسان جاگیر شود.

به گفته کارشناسان، در مقطع کنونی، بسیار بعید است که بتوان جلوی انتشار این ویروس را گرفت و آن را به چند منطقه محدود کرد. اوبری گوردون، دانشیار همه‌گیرشناسی دانشگاه میشیگان در آمریکا، می‌گوید: «هر لحظه احتمال آن بیشتر می‌شود که این ویروس در سرتاسر جهان انتشار یابد.

شاید هنوز شانسی برای جلوگیری از انتشار آن داشته باشیم، اما به نظر می‌رسد که این پنجره دارد بسته می‌شود.» شیوع این ویروس تاکنون دارای دو تا از معیار‌های جهان‌گیری است: به گفته مرکز کنترل و پیش‌گیری بیماری‌ها در امریکا (CDC) در ۲۵ فوریه این ویروس هم می‌تواند در انسان عفونت و بیماری ایجاد کند و هم می‌تواند به آسانی از شخصی به شخص دیگر منتقل شود.

وقتی این ویروس به تدریج جوامعی در کشور‌های دیگر را نیز آلوده کرد، به تحقق معیار سوم جهان‌گیری نزدیک‌تر شد: انتشار ویروس در سرتاسر جهان.

حدود ۹۵ درصد از موارد بیماری COVID-۱۹ که در اثر ویروس SARS-CoV-۲ ایجاد می‌شود محدود به سرزمین اصلی چین است. اما کشور‌های دیگری همچون کره جنوبی، ایران، ایتالیا، سنگاپور، تایوان، تایلند و ژاپن نیز با افزایش ناگهانی موارد ابتلا به این ویروس روبه‌رو بوده‌اند.

در چهارشنبه هفته گذشته نخستین بیمار مبتلا به این ویروس که ارتباطی با این کشور‌ها نداشت، در کالیفرنیای شمالی در امریکا شناسایی شد که این نشان از انتشار ویروس در این کشور دارد. بهترین راه برای کنترل این ویروس یا کند کردن روند انتشار آن انجام اقدامات محدودسازی همچون قرنطینه و جلوگیری از مسافرت‌ها است.

درواقع تلاشی جهانی برای جلوگیری از انتشار این ویروس کرونای جدید صورت گرفته که یکی از مشهورترین آن‌ها قرنطینه کردن کشتی سیاحتی دیاموند پرینسس است.

اما به گفته گوردون جلوگیری از انتشار این ویروس بی‌نهایت دشوار است. چند دلیل دارد: ویروس جدید خیلی آسان انتشار می‌یابد، بیشتر موارد بیماری شدید نیستند و بنابراین ممکن است اصلا شناسایی نشوند و ویروس دوره نهفتگی بسیاری طولانی دارد، به این معنا که میان زمان آلوده شدن یک شخص و بروز نشانه‌های بیماری در آن فاصله زیادی وجود دارد.

از این گذشته تمام تلاش‌ها برای جلوگیری از انتشار ویروس بر پایه شناختی است که ما از آن داریم و این در حالی است که ما هنوز چیز زیادی درباره آن نمی‌دانیم. برای مثال دوره قرنطینه ۱۴ روزه بر اساس پژوهش‌های اولیه درباره بلندترین دوره نهفتگی این ویروس بود. اما اکنون شواهدی به دست آمده که این دوره ممکن است از این هم بلندتر باشد. برای مثال، یک مرد ۷۰ ساله چینی تا ۲۷ روز پس از آلودگی هیچ نشانه‌ای از بیماری نداشت.

تصور می‌شود که رایج‌ترین شیوه انتشار ویروس قطره‌های تنفسی و تماس با فرد مبتلا باشند، اما هنوز معلوم نیست که آیا این ویروس می‌تواند تا پیش از بروز نشانه‌های بیماری نیز از فرد آلوده به دیگران منتقل شود یا نه. این احتمال نیز وجود دارد که این همه‌گیری مدت‌ها پیش از آنکه نخستین موردش در ووهان شناسایی شود انتشار خود را آغاز کرده باشد.

خلاصه آنکه برای ویروس کرونای جدید دو سرنوشت می‌توان متصور شد: یا تعداد افراد دارای مصونیت به قدری زیاد خواهد شد که ویروس دیگر نمی‌تواند سرایت کند و از بین خواهد رفت، یا ویروس همچنان به انتشار خود ادامه خواهد داد و به عنوان یک ویروس تنفسی معمولی در جمعیت انسان دائمی خواهد شد. احتمالا سرماخوردگی معمولی امروز نیز در زمانی دور بیماری کشنده‌ای بود.

منبع: روزنامه سازندگی