نقطهگذاری در پیامهای کوتاه یعنی من عصبانیام؟
«پس اگر شما یک نقطه به منظورِ کامل کردنِ آن پیام به آن بیفزایید، خواننده چیزی به آن میافزاید و اغلب آن جمله را با آهنگی افتان یا لحن منفی میخواند.»
کد خبر :
۸۳۸۸۰
بازدید :
۲۷۱۳
فرادید | کارشناسان زبان مدعی شدهاند که جوانان استفاده از نقطه در پایان جملات در پیامهای کوتاه را به عنوان تهدید تلقی میکنند و گمان میکنند فردِ پیامدهنده از دست آنها عصبانی است.
نسل زِد - جوانانی که اکنون در اوایل دهه دوم زندگی خود هستند - در عصر پیامهای کوتاه بزرگ شدهاند؛ عصری که استفاده از نقطه در پیامهای کوتاه چندان مرسوم نبوده است.
اکنون کارشناسان زبان بیشتری از سراسر جهان مشغول تحقیقات درباره هدفمند بودن کاربرد نقطه در عادات ارتباطی جوامع در گذر زمان هستند. دکتر لارن فونتِین، یکی از همین کارشناسان است که در توئیتی نوشته: «اگر پیامی را بدون نقطه بفرستید، همین حالا هم به این معنی است که پیامتان ختم شده است.»
بیشتر بخوانید:
«پس اگر شما یک نقطه به منظورِ کامل کردنِ آن پیام به آن بیفزایید، خواننده چیزی به آن میافزاید و اغلب آن جمله را با آهنگی افتان یا لحن منفی میخواند.»
برطبق گزارشی که در روزنامه تلگراف منتشر شده است، زبانشناسان درباره اینکه آیا نقطه در پایان جملات به امری زائد تبدیل شده به دو دسته تقسیم شدهاند. برخی میگویند در ارسال پیامهای متنی فشار دادن دکمه ارسال به معنی نقطه است، اما برخی دیگر معتقدند که ما نیاز داریم در پایان جملات خود نقطهگذاری کنیم.
برخی از کارشناسان معتقدند که استفاده کردن یا نکردن از نقطه بستگی به بافتار دارد. اُوِن مکآردل، زبانشناس از دانشگاه کمبریج، میگوید: «نقطه، با توجه به تجربه شخصی من، در میان جوانانی که در عصر پیامهای کوتاه بزرگ شدهاند، رایج نیست و یک دلالت جدید پیدا کرده و آن نشان دادن عصبانیت و لحن خشمگین است.»
نتیجه یک تحقیق که در سال ۲۰۱۵ در دانشگاه بینگهمتون در نیویورک انجام شد نشان داد از نظر مردم افرادی که در پایان پیامهای خود نقطهگذاری میکنند، افرادی غیرصمیمیتر هستند. این پژوهش با مشارکت ۱۲۶ دانشجوی کارشناسی انجام شد و محققان طی آن متوجه شدند پیامهای کوتاهی مانند «خخ.»، «بیا بریم یه کم خوش بگذرونیم.»، «چندتا عکس بفرست.» کمتر صمیمانه تلقی شده بودند.
درعوض، پیامهای کوتاهی که با علامت تعجب به پایان رسیده بودند، از نظر خوانندگان بسیار دوستانه و گرم صمیمی بودند. در آن زمان نویسنده ارشد این پژوهش، سلیا کلین، نوشت: مردم در هنگام صحبت کردن اطلاعات اجتماعی و احساسی را با کمک چشمها، حالات صورت، لحن صدا، وقفهها و مواردی از این دست، به راحتی منتقل میکنند. واضح است که نمیتوان در هنگام ارسال پیامهای نوشتاری این سازوکارها را به خدمت گرفت. بنابراین، معنیدار است اگر بگوییم پیامدهندگان به ابزارهای در دسترس مانند شکلکها، غلطنویسیهای عمدی و بر اساسِ پژوهش ما از علائم سجاوندی، برای انتقال اطلاعات استفاده کنند.
۰