از "فری استایل" و بهترین آن در ایران چه می‌دانید؟

از "فری استایل" و بهترین آن در ایران چه می‌دانید؟

من اولین نفری شدم که توانسته وارد ۸ نفر برتر مسابقات ردبول استریت فری‌استایل شود. تمام هدفم از حضور در رقابت‌ها هم همین بود که بتوانم برای نخستین بار به مرحله یک چهارم نهایی برسم. هرچه حرکت در این سال‌ها آماده کرده بودم را در بازی با حریف ژاپنی رو کردم.

کد خبر : ۸۷۱۱۹
بازدید : ۹۸۹۰
از
علی ولی‌اللهی | یکی از رشته‌های نزدیک به فوتبال که جذابیت بالایی دارد و مخاطبان بسیاری جذب کرده فری‌استایل فوتبال است. ورزشکاران این رشته با توپ حرکات محیرالعقولی انجام می‌دهند که نشان از تمرین بالا و ذهن هنرمند آن‌ها دارد.
این رشته رقابت‌های بین‌المللی زیادی هم دارد که مهم‌ترین و بزرگ‌ترینش رقابت «ردبول استریت استایل» است. درکشور ما نیز ورزشکاران زیادی در این رشته فعالیت دارند که موفق‌ترین‌شان احمدرضا فلسفی است؛ ورزشکاری که در آخرین دوره رقابت‌های ردبول استریت استایل توانست برای نخستین بار از میان بیش از ۵۰۰ شرکت‌کننده به جمع ۸ نفر برتر دنیا راه پیدا کند.
او با حرکات چشم‌نواز و پیچیده نگاه داوران مسابقه که در میان‌شان سسک فابرگاس ستاره بازنشسته فوتبال اسپانیا نیز دیده می‌شد را به خود جلب کرد و با شکست حریف ژاپنی و سرسخت خود به یک چهارم نهایی رسید. به مناسبت همین موفقیت با ایشان چند دقیقه‌ای هم‌کلام شدیم و در مورد این رشته و مسابقاتش گپ زدیم.

فلسفی در مورد مسابقات ردبول استریت استایل گفت: «این رقابت بزرگ‌ترین رقابت فری‌استایل فوتبال است که از لحاظ رسانه‌ای در همه جای دنیا دیده می‌شود. داور سلبریتی هم در این رقابت‌ها حضور دارد. این دوره سسک فابرگاس بود.
ما به خاطر تحریم از سال ۲۰۱۰ تا سال ۲۰۱۸ نتوانستیم در این رقابت‌ها شرکت کنیم. سال ۲۰۱۸ با دخالت فدراسیون جهانی و تلا‌ش‌ها از ایران و سطح بالای فری‌استایل بچه‌های ایران توانستیم مجوز حضور در مسابقات را بگیریم. ۲۰۱۸ من به عنوان قهرمان ایران برای نخستین بار شرکت کردم.
رقابت در لهستان بود و حدود ۶۰ قهرمان از سراسر دنیا حضور داشتند. آنجا من با ۵ برد از ۶ بازی به جمع ۱۶ نفر برتر که استیج فینال نام دارد، رسیدم. ۲۰۱۹ هم توانستم مجوز بگیرم، اما به دلیل برگزاری رقابت در امریکا ویزا به من داده نشد و به راحتی این رقابت را از دست دادم.
امسال به دلیل کرونا رقابت‌ها آنلاین بود و تعداد شرکت‌کنندگان خیلی بیشتر بود. بیشتر از ۵۰۰ نفر. رقابت‌ها از ۶ ماه پیش شروع شد».

فری‌استایلر کشورمان در مورد حضورش در رقابت‌های امسال گفت: «ما هر ماه یک مرحله را پشت سر گذاشتیم. من همه رقبایم را شکست دادم و رسیدم به جمع ۱۶ نفر برتر مسابقات. در این مرحله به یک حریف بسیار سرسخت ژاپنی خوردم.
ژاپنی‌ها در این رشته قهرمان زیاد دارند. رنک حریفم اگر اشتباه نکنم ۵ جهانی بود و من با رنک ۱۲ حضور داشتم. سه شب پیش مسابقه آنلاینم با این فرد برگزار شد و توانستم برنده شوم. این را هم بگویم که ورزشکاران همه کشور‌ها از دفتر رد بول در کشور خودشان مورد حمایت قرار می‌گرفتند.
یعنی برای لپ‌تاپ و دوربین و استریم کمک‌شان می‌کردند. حتی وصل می‌کردند به تلویزیون کشورشان تا مسابقات زنده پخش شود. مثلا نروژ را می‌دانم که در یکی از کانال‌هایش رقابت‌ها به صورت زنده پخش شد ولی، چون توی ایران دفتر رد بول نداریم همه کار‌ها را خودم تکی انجام دادم.
یکی از دوستانم به اسم آقای هاشمی در استریم کردن مسابقه (لایو) کمک کرد. مجموعه هدهد مکان در اختیارم قرار داد و به نوعی اسپانسرم بود. اینکه اسامی این‌ها را می‌گویم به این دلیل است که اگر نبودند اصلا نمی‌توانستم در مسابقه شرکت کنم. من یک ورزشکارم و کارم تمرین و مسابقه است و این چیز‌ها را نمی‌توانم مدیریت کنم.»

او با اشاره به رقابتش با حریف ژاپنی افزود: «مسابقه من با حریف ژاپنی به اسم کازان شیمازاکی بود. استودیوی اصلی رد بول در اتریش است. داوران آنجا هستند. بعد وصل شدند به ایران و ژاپن و یک حالت ویدیوکنفرانس شکل گرفت.
در این مسیر لازم است بالاترین سرعت اینترنت وجود داشته باشد و این یکی از ترس‌های اصلی من بود که مبادا وسط مسابقه اینترنت قطع شود، چون در این صورت بازنده می‌شدم. مسابقه برگزار شد و خدا را شکر توانستم حریفم را شکست دهم و هم برای خودم تاریخ‌سازی کنم هم برای کشورم.
من اولین نفری شدم که توانسته وارد ۸ نفر برتر مسابقات ردبول استریت فری‌استایل شود. تمام هدفم از حضور در رقابت‌ها هم همین بود که بتوانم برای نخستین بار به مرحله یک چهارم نهایی برسم. هرچه حرکت در این سال‌ها آماده کرده بودم را در بازی با حریف ژاپنی رو کردم.»
از

فلسفی ادامه داد: «در این مرحله بعد خوردم به PWG ورزشکار سوئدی که البته، چون پدرش فیلیپینی است با پرچم این کشور شرکت می‌کند. فیلیپ ۳‌بار قهرمان آسیا شده است. این رقابت هم یک بتل بسیار نزدیک بود.
همه داوران و حاضران در استودیو هم تاکید داشتند که رقابت بسیار نزدیک بود ولی به هر حال فیلیپ رفت بالا. در پایان ارلند فاگرلی در نروژ اول شد و فیلیپ چهارم. جالب اینکه در فینال ارلند برادر بزرگ‌تر خودش برینجار را شکست داد. این دو برادر سال‌هاست در این رشته فعالیت می‌کنند و در آن واحد هم رقیب هم هستند هم هم‌تیمی».

احمدرضا فلسفی در پاسخ به این سوال که شما در ایران زیر نظر چه نهادی کار می‌کنید، گفت: «هیچ نهادی از ما حمایت نمی‌کند. فدراسیون جهانی رشته فری‌استایل فوتبال وجود دارد، اما در ایران نداریم. چند بار خودم تلاش کردم برای این رشته کمیته بزنیم. مدارک جور کردم دادم به مقامات.
وقت هم زیاد گذاشتم، اما جوابی نگرفتم.» او با اشاره به این نکته که فری‌استایل فوتبال طرفداران زیادی دارد، افزود: «ما خیلی زحمت کشیدیم. من به همراه احسان موسوی و یکی، دو نفر دیگر از قدیمی‌های این رشته ۴ نفری کار را شروع کردیم.
ماندیم و سوختیم و خاکش را هم خوردیم. پیج زدیم. روزی چند صدتا ویدیو آپلود کردیم. ویکی‌پدیا زدیم. سایت زدیم. توضیح می‌دادیم که این رشته اصلا چی هست که مثلا این با روپایی زدن فرق دارد. بحث علمی کردیم که این رشته هم ورزش است هم هنر.
آکادمی درست کردیم و به کلی جوان آموزش دادیم. همه این کار‌ها را کردیم و الان راحت نزدیک به ۴۰۰ یا ۵۰۰ نفر ورزشکار اکتیو در این رشته داریم. چند هزار نفر هم ورزشکار مبتدی داریم. این زحمتی است که ما و دوستان‌مان کشیدیم. این جور نبوده که یک جایی به صورت سازمان‌یافته از ما حمایت کند. این رشته خدا را شکر طرفدار زیاد دارد، چون نزدیک به فوتبال است و جذابیت زیادی دارد.»

این ورزشکار کشورمان در مورد ترکیب تمرین و هنر در این رشته گفت: «هر مسابقه ما ۳ دقیقه است که هر نفر یک دقیقه و نیم وقت دارد. این زمان هم به ۳ تا ۳۰ ثانیه تقسیم می‌شود. چیدن این ۳۰ ثانیه خیلی مهم است. ما در این رشته یک سری حرکات بیسیک داریم که همه انجام می‌دهند.
شما هر چقدر این حرکات را خوب بزنی باز هم شانس پیروزی بالایی نداری. آنچه در طراحی ست‌ها اهمیت دارد، اورجینالیتی است. یعنی حرکتی که خودت ابداع کرده باشی. یعنی نه کپی باشد نه کاری باشد که همه می‌زنند. ستی باید طراحی کنی که حاصل ذهن خودت باشدیا نهایتا ترکیبی خلاقانه از حرکات دیگران. اینجور طراحی‌ها شانس بالایی دارند که بالا بیایند.
متاسفانه یا خوشبختانه از همان اولی که فری‌استایل را شروع کردم چندان علمش را نداشتم. سال ۲۰۱۰ با دایال‌آپ می‌رفتم اینترنت و اصلا نمی‌توانستم ویدیو‌ها را ببینم. می‌توانم بگویم به واسطه ندیدن بقیه ناخودآگاه از همان ابتدا اورجینال شدم. همین خیلی در مسابقات کمکم کرده که راحت‌تر بتوانم حریفانم را شکست بدهم. یکی از عوامل موفقیتم این است که خودم هستم و کپی کار نکردم».

او در مورد ارتباط با سایر ورزشکاران این رشته در سراسر دنیا گفت: «ما با یکدیگر هم رفیق هستیم و هم رقیب. الان ۱۰ سال است که ما همدیگر را کاملا می‌شناسیم.
این درست است که یکی ژاپنی است یکی کلمبیایی یکی سوئدی یا هر جای دیگر و زبان هم را بلد نیستیم، اما ما نیازی به زبان برای برقراری ارتباط نداریم. ما با حرکات‌مان با هم مرتبط می‌شویم. مثلا جالب است بدانید بعد از صعودم به جمع ۸ نفر نهایی بسیاری از تبریک‌هایی که دریافت کردم از بچه‌های خارجی بود و داخلی‌ها چندان اهمیتی به موفقیتم نشان ندادند».
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید