فرادید| آذر محبی تهرانی با نام هنری «رامش» روز گذشته در ۷۴ سالگی درگذشت. مرتضی برجسته از خوانندگان ساکن آمریکا در مورد علت مرگ این خواننده پیش از انقلاب، گفته است که «رامش» به علت "ایست قلبی" درگذشت.
به گزارش فرادید، «رامش» که کار خوانندگی را در ابتدای دهه چهل آغاز کرده بود، پس از پنج دهه فعالیت جسته گریخته و دو دهه فعالیت مداوم در عرصه موسیقی در نهایت در آن سوی مرزها از دنیا رفت. خبر مرگ او را مرتضی برجسته اعلام کرد و اینستاگرام خود نوشت: " رامش بعد از سالها گوشه گیری به علت ایست قلبی در ۷۴ سالگی درگذشت. "
رامش در برنامههای مختلف تلویزیونی پیش از انقلاب مانند چشمک، رنگارنگ، میخک نقرهای و ... اجراهای بسیاری داشت، اما مشهورترین قطعه رامش «رودخونهها» نام دارد که شعر آن را محمدعلی بهمنی با الهام از داستان «ماهی سیاه کوچولو» اثر صمد بهرنگی سرود و صادق نوجوکی آهنگ آن را ساخت و منوچهر چشمآذر آن را تنظیم کرد.
«رامش»؛ آغاز تا پایان یک صدا
"آذر محبی تهرانی"، با نام هنری «رامش» ۲۲ آبان ۱۳۲۵ در شهر تهران و در خانوادهای با سه خواهر و یک برادر به دنیا آمد. رامش تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم طبیعی ادامه داد. او تصمیم داشت بعد از دیپلم وارد دانشگاه شود و در رشته جراحی به تحصیلات خود ادامه دهد، اما هرگز این اتفاق نیفتاد. رامش بهخاطر جنس خاص صدایش به خوانندگی روی آورد.
رامش حرفه خود را بهطور رسمی در سال ۱۳۴۳ با ترانه "پرستو جان" در برنامه "یک شاخه گل" رادیو گلها آغاز کرد و تجربیات خود را در زمینه سنتی همانند هنرمندان ترکیهای، چون عصمت ندیم، سوات سین، اورهان گنجهبای، ودات یلدیریمبورا در موسیقی بهره گرفت.
در کارهای سال ۱۳۴۵ رامش ریتمهای مانند رومبا، بوسا نوا و همچنین صداهای گیتار سورف و کمبو ارگان شنیده میشد که این استفادهها در سال ۱۳۴۷ بیشتر شد.
رامش در سال ۱۳۵۲ به دعوت منوچهر نوذری برای اولین بار به عنوان بازیگر در فیلم خیالاتی حضور پیدا کرد و پس از آن در فیلمی بازی نکرد.
ماجرای کناره گیری از خوانندگی؛ رامش در آخرین حرف هایش چه گفته بود؟
دوستان نزدیک رامش میگویند که او پس از مهاجرت به آمریکا گوشه گیر شد و بیشتر زمانش به خلوت و انزوا میگذشت. البته یک بار از این تنهایی خارج شد تا دوباره ساخت اثر جدیدی را آغاز کند، اما این فاصله گرفتن از انزوا طولی نکشید و رامش دوباره به خلوت خود باز گشت.
اما در نهایت او در سال ۲۰۱۵ با یک مجله محلی در لس آنجلس گفتگو کرد و در باره زندگی اش گفته بود: "من میخواستم جراح بشوم و درسم هم خیلی خوب بود. ولی بعد از گرفتن دیپلم کار خوانندگی (حرفهای) را شروع کردم. "
رامش گفته بود که در ایران ۱۰ سال به کار خوانندگی مشغول بوده و در ۱۱ بهمن ۱۳۵۷ از ایران خارج شد و به لندن رفت. او گفت که فکر میکرده بعد از یک ماه به ایران باز خواهد گشت. "بلیت بازگشتم به ایران را هنوز نگه داشتهام. " او سپس به آمریکا مهاجرت کرد.
او درپاسخ این پرسش که "آیا تابحال ازدواج کردهای؟ " گفته بود "بله یک بار در لندن. " و در جای دیگری از مصاحبه میگوید که همسرش یک "غیرایرانی" بود، ولی توضیح بیشتری نمیدهد.
رامش گفت که در اوقات فراغتش به موسیقی گوش میدهد و سریالهای ایرانی را تماشا میکند.
اما ازطرفی مرتضی برجسته از خوانندگان ساکن آمریکا در مورد ماجرای کناره گیری رامش از خوانندگی به گونه ای دیگر داستان را روایت می کند.
او در این باره می گوید: "مرتضی برجسته در این باره نوشته است: "متاسفانه در اولین کنسرتش که به اتفاق داریوش در شراین ادیتوریوم محل برگزاری جوایز اسکار بود، به خاطر اختلافی که داریوش با کنسرت گزار پیدا کرد، داریوش از حضور در صحنه کنسرت خودداری کرد و این ضربه بزرگی بود به احساس رامش. البته رامش آنشب برنامه خود را اجرا کرد و از اون زمان به بعد گوشه گیر شد و در هیچ کجا ظاهر نشد. وحتی جواب تلفن دوستانش رو هم نمیداد من بارها سعی کردم با او تماس بگیرم که موفق نشدم."