فیلم پدر فلوریان زلر؛ من روح‌هایی می‌بینم، شما نمی‌بیندشان؟

فرادید| اقتباس از ادبیات در سینما، هرچند در برخی موارد با شکست‌های بدی مواجه بوده است، اما بسیاری از آثار درخشان سینمایی، اقتباسی از داستان‌ها و رمان‌های نه چندان شناخته شده بوده است. نمونه‌های موفق اقتباس سینمایی از آثار ادبی به حدی زیادند که باید لیستی با چندصد نام از آن‌ها تهیه کرد.

به گزارش فرادید، از ارباب حلقه‌ها و هری‌پاتر بگیرید تا جایی برای پیرمرد‌ها نیست و زوربای یونانی، فیلنامه‌های اقتباسی، جزئی جدانشدنی از دنیای سینما هستند و شاید بشود گفت، قوی‌ترین نقطه‌ی پیوند ادبیات و سینما، همین فیلنامه‌های اقتباسی هستند. تقریبا در تمام جشنواره‌های ریز و درشت سینمایی در سراسر جهان، جوایزی مستقل برای فیلم‌ها و فیلم‌نامه‌های اقتباسی وجود دارد.

این بار، هنر سینما به سراغ یک نمایشنامه موفق به نام «پدر» از فلوریان زلر، رمان نویس و نمایشنامه نویس فرانسوی رفته. اما کسی که به سراغ این رمان آمده است، کسی نیست جز خود فلوریان زلر، ولی این بار در مقام کارگردان سینما.

 

فیلم سینمایی «پدر» با بازی «آنتونی هاپکینز» به شدت مورد تحسین قرار گرفت و وی به عنوان یکی از شانس‌های اصلی اسکار ۲۰۲۰ برای بهترین بازیگر نقش اول مرد معرفی شد.

«پدر» یک فیلم سینمایی درام محصول مشترک فرانسه و انگلستان تولید سال ۲۰۲۰ به نویسندگی و کارگردانی «فلوریان زلر» و با بازی «آنتونی هاپکینز»، «الیویا کلمن»، «مارک گیتیس»، «ایموجن پوتس»، «روفس سوئل» و «اولیویا ویلیامز» بزودی اکران بین المللی خود در سینما‌های جهان را از هجدهم ماه دسامبر سال جاری میلادی آغاز خواهد کرد.

 

اولین نمایش جهانی این فیلم در جشنواره فیلم ساندنس در ۲۷ ژانویه ۲۰۲۰ بود. پیش از این، سونی پیکچرز کلاسیکس و لاینزگیت فیلمز به ترتیب حق پخش فیلم‌های ایالات متحده و انگلیس را به دست آوردند. همچنین در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو در ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۰ به نمایش درآمد. همچنین در اکتبر ۲۰۲۰ در بنیاد فیلم آمریکا AFI Fest به نمایش درآمد؛ و در ۸ ژانویه ۲۰۲۱ در انگلستان منتشر شد.

فلوریان زلر فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فیلم پدر اهل فرانسه است؛ و فیلم «پدر» اولین تجربه کارگردانی فیلم بلند اوست. وی از سال ۲۰۰۲ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه انترالیه برای رمانی با عنوان «افسون شیطان» و جایزه مولیر شده‌است. از نمایش‌نامه‌های برجسته زلر می‌توان به نمایش‌نامه «اگه بمیری...» اشاره داشت.

فلوریان زلر در ایران بیشتر به عنوان نمایشنامه نویس محبوبیت داشته است. تاکنون نمایشنامه‌های فراوانی از فلوریان زلر در کشور روی صحنه رفته است همچون «آن سوی آینه» به کارگردانی علی سرابی و «پدر» به کارگردانی محمود زنده‌نام با بازی خوب زنده‌یاد چنگیز جلیلوند. زلر یکی از نمایشنامه نویسان پرکار در تئاتر کشور محسوب می‌شود.

فیلم پدر با اقتباس از نمایشنامه‌ای ساخته می‌شود که زلر خودش در سال ۲۰۱۲ آن را نوشت و روی صحنه برد. این نمایشنامه ابتدا در پاریس روی صحنه رفت و با دریافت جایزه مولیر به عنوان بهترین نمایشنامه سال، سپس در برادوی و در وست اِند لندن روی صحنه رفت و با اقبال بسیار رو به رو شد. این نمایشنامه جایزه تونی و اولیویه را برای بهترین بازیگر مرد دریافت کرد.

گاردین از زلر به عنوان هیجان‌انگیزترین نویسنده نمایش در دوران ما یاد کرده است. وی همچنین نویسنده «مادر» و «پسر» هم هست که ادامه‌هایی بر «پدر» هستند.

این سه‌گانه خانوادگی درباره زمان، خاطره و تعادل است. «پدر» درباره زوال عقل در مردان سالخورده، «پسر» درباره افسردگی مزمن در نوجوانی و «مادر» به میان‌سالی و افراط‌ها می‌پردازد.

آنتونی هاپکینز در فیلم پدر در نقش اصلی بازی می‌کند. شخصیت وی یک مرد موذی و در عین حال بسیار مستقل است که هر چه سنش بالاتر می‌رود پذیرش هر نوع کمکی از سوی دخترش به نام «آن» با بازی کولمن را رد می‌کند. با این حال در موقعیت فعلی کمک به وی ضروری شده و «آن» تصمیم می‌گیرد با همسرش به پاریس برود.

اما پدر سعی دارد تا شرایط خود را تغییر دهد و در همین حال او شروع می‌کند به بررسی عشقش به اطرافیانش و آنچه در ذهن او و واقعیت وجود دارد.

با تماشای فیلم پدر، به «من روح‌هایی می‌بینم، شما نمی‌بیندشان؟»، یعنی تجربه زوال عقل، نزدیک و نزدیک‌تر می‌شویم. حین تماشای فیلم، تکّه‌های پازل زندگی آنتونی را کنار هم می‌گذاریم و چیزی که درگیرمان می‌کند آن است که زمانی که او آن‌ها را یکی یکی گُم می‌کند ما آن‌ها را پیدا و جمع شان می‌کنیم.

منتقدان درباره بازیگران فیلم نوشته‌اند: بازیگران فیلم پدر همگی تصویری واقعی دارند؛ کولمن نقشش را در قالب یک زن ضعیف دوست داشتنی به خوبی ایفا می‌کند و بیننده با او همدلی می‌کند، اما هاپکینز بازی خیره کننده تمام عیاری ارائه می‌دهد.

برای لحظاتی با افسونی مبهم و لحظاتی با یقینی پرهیاهو بازی می‌کند، اما کیفیتی وجود دارد که یکپارچگی اجرای نقشش را حفظ می‌کند و او را بر آن چیره می‌کند و آن سردرگمی در درک جهانی است که با وحشت آمیخته شده. آنتونی تنها حافظه اش را از دست نمی‌دهد، او خویشتن را نیز از دست می‌دهد. توفیق بازی هاپکینز آنجاست که همزمان کاری می‌کند که شما خودتان را درست در کنار او ببینید.

 

آنتونی هاپکینز بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده ۸۳ ساله در ۱۹۹۲ برای بازی در فیلم «سکوت بره‌ها» و ایفای نقش دکتر هانیبال لکتر توانست برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شود و سه بار دیگر هم نامزد این جایزه شده‌است. علاوه براین، هاپکینز جوایز بسیار دیگری از جمله سه جایزه بفتا، دو جایزه امی و یک جایزه گلدن گلوب سیسیل بی دمیل را برده‌است. او در سال ۱۹۹۳ لقب شوالیه را از الیزابت دوم برای خدماتش در هنر و در ۲۰۰۳ نیز ستاره اش را در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود در سال ۲۰۰۳ دریافت کرد. او همچنین در سال ۲۰۰۸ جایزه افتخار بفتا را برای دستاورد طولانی مدت دریافت کرد.

 

الیویا کلمن هنرپیشه و کمدین ۴۶ ساله اهل انگلستان است. وی توانست برای بازی در فیلم «سوگلی»، جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن را در نود و یکمین دوره جوایز اسکار کسب کند.