دیپلماسی تجسمی
بیشک امروزه هر هیات دیپلماسی باتجربه و کارآزموده میداند که چگونه بر دیپلماسی نرم مدیریت کند و آن را به پیش ببرد.
کد خبر :
۹۰۳۳۵
بازدید :
۷۷۹۰
علی فرامرزی | رفتن ترامپ و آمدن جو بایدن -با توجه به اظهاراتش در نخستین روزهای ریاستجمهوری او- شکی باقی نگذاشته است که رویکرد دولت امریکا درقبال ایران گفتگو و پیشبرد دیپلماسی به جای تحریم و توبیخ است. در جهان چندوجهی و متکثر امروز امر به پیش راندن مذاکره و گفتگو نیز همچنان چندجانبه و به بیان تجسمی کوبیستی است.
بیشک استفاده از تمام امکانات گوناگون و موجود در کشور برای به ثمر رساندن حداکثر بهرهوری درمذاکرات پیشرو میتواند نشان از درایت و پختگی تصمیمگیرندگان سیاست خارجی ایرانیان را با خود داشته باشد.
همچنانکه در گذشته نیز سیاستورزی نرم نشان داده است در شرایطی که دیگر قدرتمندان تلاش میکردهاند تا چهرهای خشن و تندخو از کشوری به جهان و مردمانش معرفی کنند، عرصههای پنهان دیپلماسی همچون دیپلماسی ورزشی، هنری، فرهنگی، بشردوستانه، دوستدار طبیعت و... میتواند کارکردها و تاثیراتی به مراتب تاثیرگذارتر از دیپلماسی مستقیم متکی بر حرف و گفتگو داشته باشد.
بیشک امروزه هر هیات دیپلماسی باتجربه و کارآزموده میداند که چگونه بر دیپلماسی نرم مدیریت کند و آن را به پیش ببرد. لازم به گفتن است که در این تعامل بین سیاست و فرهنگ چنانچه نزد تصمیمگیران فرهنگی هم نیت خیر و میل واقعی به پیشرفت وجود داشته باشد، این همکاری میتواند در معرفی، رشد و ارتقای فرهنگی جامعه بسیار تاثیرگذار و مغتنم باشد.
بیشک امروزه هر هیات دیپلماسی باتجربه و کارآزموده میداند که چگونه بر دیپلماسی نرم مدیریت کند و آن را به پیش ببرد. لازم به گفتن است که در این تعامل بین سیاست و فرهنگ چنانچه نزد تصمیمگیران فرهنگی هم نیت خیر و میل واقعی به پیشرفت وجود داشته باشد، این همکاری میتواند در معرفی، رشد و ارتقای فرهنگی جامعه بسیار تاثیرگذار و مغتنم باشد.
خوشبختانه در عرصه هنرهای تجسمی به دلیل وجود آثار هنری بینالمللی و شناخته شده جهانی در ایران و علاقه و اشتیاقی که درگذشته جوامع هنری و سیاسی کشورهای غربی برای به نمایش درآوردن آنها از خود نشان دادهاند، ما زمینه و برگ برنده مطمئن و کافی برای تعامل با آنان دردست داریم تا هم بتوانیم تبلیغات منفی کشورهای متخاصم را خنثی کنیم و هم درکنار آن به امر معرفی هنرهای تجسمی ایران همت بگماریم.
متاسفانه کماثر بودن انجمنهای هنری در ایران و نبود NGOهای فعال و تعیینکننده در چنین مقاطعی میتواند این امکان مهم را بلا استفاده کند.
به عنوان یک هنرمند حوزه تجسمی امیدوارم مسوولان سپهر دیپلماسی ایران با اندیشیدن به این امکانات بالقوه و بهرهگیری درست و به موقع از این توانایی هم به مثبت کردن چهره دیپلماسی در داخل کمک و سهم خود را در توسعه فرهنگی و هنری عملی کنند و چنانکه که گفته شد، در جهت پیشبرد خارجی وظیفه خود از این بعد کارساز، غافل نشوند.
۰