نُووا؛ نخستین شهر پایدار در مریخ

گروهی از معماران از طرح احداث اولین شهر پایدار بر روی کره مریخ رونمایی کردند تا به این ترتیب بشر بیش از هر زمان دیگری به زندگی بر روی این سیاره نزدیک شود.

در طراحی انجام شده قرار است پنج شهر به پایتختی «نووا» (Nüwa) بر روی کره مریخ ساخته شود. این پنج شهر در مجموع یک میلیون نفر جمعیت خواهند داشت.

«نووا» با واحد‌های مسکونی، دفاتر و فضای سبز خود در نیم کره شمالی مریخ قرار خواهد داشت. این شهر قرار است در کنار صخره‌ای بزرگ احداث شود تا ساکنان آن از فشار اتمسفر و تشعشعات محفوظ باشند.

منبع تامین انرژی بر روی کره مریخ صفحات خورشیدی خواهد بود. این در حالی است که منبع اصلی تامین اکسیژن نیز گیاهان و درختان در نظر گرفته شده است. از سوی دیگر منابع غذایی شهر نیز قرار است تا ۹۰ درصد از راه کشت و زرع تامین شود.

سیاره مریخ تقریبا نصف کره زمین است. بشر برای سفر به مریخ احتمالا باید منتظر چند هفته‌ای شود که در جریان آن هر دو سال یک بار فاصله این سیاره با کره زمین به حداقل می‌رسد. این بازه زمانی بهترین زمان برای سفر «کوتاه» به مریخ خواهد بود که شش ماه طول خواهد کشید.

با این حال شرایط سیاره مریخ برای حیات انسان چندان مناسب نیست. تشعشعات موجود در مریخ می‌تواند برای انسان مرگبار باشد و به همین دلیل زندگی جز در مناطق سرپوشیده ممکن نخواهد بود. از سوی دیگر فشار اتمسفر مریخ نیز برای حیات انسان مناسب نیست.

آلفردو مونز، بنیانگذار شرکت معماری آبیبو (ABIBOO) می‌گوید او و همکارانش برای طراحی شهر‌ها بر روی مریخ با دانشمندان بسیاری مشورت کردند تا به درک درستی از شرایط زندگی بر روی سیاره سرخ برسند. او می‌گوید: «باید با چالش‌هایی که بسیار خاص مریخ هستند روبرو شویم. یکی از آن‌ها جاذبه است که تنها یک سوم جاذبه بر روی کره زمین است.»

معماران در شرکت آبیبو طراحی شهر‌های مریخ را با توجه به آخرین داده‌های علمی انجام دادند. طرح «شهر مریخی» (The Mars city project) بخشی از تلاش‌های گروهی از دانشمندان در سطح جهان در چهارچوب طرح «جامعه مریخی» (The Mars Society) است.

آلفردو مونز می‌گوید با بررسی راه‌های زندگی «پایدار» و سازگار با محیط زیست در سیاره مریخ دریافته است که تا چه حد امکان تغییر عملکرد‌ها بر روی کره زمین وجود دارد.

بررسی معماران در شرکت آبیبو نشان می‌دهد که امکان آغاز کار ساخت و ساز شهر‌ها بر روی مریخ از سال ۲۰۵۴ میلادی وجود خواهد داشت. به این ترتیب اگر انسان بتواند از ۳۳ سال دیگر ساخت این شهر‌ها را آغاز کند امکان مهاجرت به مریخ و زندگی بر روی آن از سال ۲۱۰۰ یعنی ۷۹ سال دیگر وجود خواهد داشت.

آلفردو مونز معتقد است که از نظر فنی امکان اجرای این جدول زمانی وجود دارد. او بیش از آنکه نگران جنبه فنی ساخت و ساز و آغاز حیات بر روی مریخ باشد نگران اراده جامعه بین المللی برای چنین کاری است.

او می‌گوید: «[آنچه زمانبر خواهد بود]حصول اطمینان از وجود عزم کافی و هماهنگی در جامعه بین المللی است. این روند باید با حضور بخش خصوصی، بخش دولتی، مناطق مختلف و فرهنگ‌های متفاوت پیش برود تا تنوع [بر روی مریخ]تضمین شود.»

منبع: یورونیوز