دعای روز ۲۶ ماه مبارک رمضان

فرادید | در دعای روز بیست و ششم ماه رمضان از خداوند منان می‌خواهیم: اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.

خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانـى شده وگناه مرا در این ماه آمرزیده وکردارم را در آن مورد قبول وعیب مرا در آن پوشیده اى شنواترین شنوایان.

آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح فراز «اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً» می‌گوید: در این بخش از دعا می‌خوانیم، خدایا سعی و تلاش ما در ماه رمضان را بپذیر. واژه «مشکوراً» به معنای «تشکر کن» است و مقصود آن در این دعا «بپذیر» و «قبول کن» است.

وی می‌افزاید: آدم زحمت می‌کشد و روزه می‌گیرد، گرسنه و تشنه می‌شود؛ اما غذا و آب نمی‌خورد و کم‌خوابی ماه رمضان را تحمل می‌کند و اگر خدا تلاش‌های ما را قبول نکند، کاری از ما ساخته نیست. اگر زحمتی و رنجی کشیده شود و حاصلی در پی نداشته باشد، اتفاق ناگواری افتاده است.

این استاد اخلاق می‌گوید: ما باید غصه بخوریم که نکند اعمال ما را آفت بزند. مثلاً یک غیبت می‌تواند تمام زحمات ما را هدر دهد. اگر غیبت کنید ۴۰ روز اعمال خوب شما در نامه اعمال شخص غیبت شونده نوشته می‌شود و اگر عمل خوبی نداشته باشید، گناهان آن شخص در نامه اعمال شما نوشته می‌شود. این روایت از معصوم (ع) است.

وی ادامه داد: باید به خودمان بپردازیم و ببینیم که خودمان چه کار کرده‌ایم؛ آیا هیچ عیبی نداریم؟ گل بی‌عیب خداست و ممکن نیست که ما عیب نداشته باشیم. در روایت آمده که «چه می‌شود انسان را، یک خار کوچک را در چشم رفیقش می‌بیند؛ اما شاخه‌ای که در چشم خودش رفته را نمی‌بیند.»

آیت‌الله مجتهدی تهرانی تصریح می‌کند: این روایت کنایه از این است که انسان عیب‌های بزرگ خود را نمی‌بیند؛ اما عیب کوچک مردم را می‌بیند. این عالم ربانی در ادامه اظهار می‌کند: این حدیث از معصوم (ع) است که خوش به حال کسی که عیب خودش را می‌بیند و به عیب کس دیگری کاری ندارد.

و در این روز، گناهم را ببخش. عوامل و ایباب آمرزش اموری هستند که در آیات و روایات به آن‌ها اشاره شده است؛ که خود چند پست از وبلاگ نیازمند بیان آنهاست.

۱- توبه (سوره تحریم، آیه ۸)؛ ۲- ایمان و عمل صالح (محمد/۲)؛ ۳- تقوی (انفال/۲)؛ ۴ و ۵ و ۶- هجرت و جهاد و شهادت (آل عمران/۱۹۵)؛ ۷- انفاق (بقره/۷۱)؛ ۸- قرض الحسنه (تغابن/۱۷)؛ ۹- پرهز از گناهان کبیره (نساء/۳۱)؛ ۱۰- حسنات و خوبی‌ها (هور/۱۱۴)

۱- مرض‌ها و بیماری‌ها ۲- کیفر دنیوی ۳- احزان و غم و اندوه ۴- اغاثه الملهوف، فریادرسی ستمدیدگان ۵- حسن خلق و اخلاق نیکو ۶- استغفار ملائکه ۷- کثره السجود، سجده‌های زیاد ۸- حج و عمره ۹- صلوات بر محمد و آل محمد ص ۱۰- مرگ برای مؤمنین ۱۱- نماز با شناخت حق نماز

و عملم را در این روز قبول کن. اعمالی که ما انجام می‌دهیم دسته شرایط دارد: اول شرایط صحت اعمال ما هست که فقه و مراجع تقلید عهده دار این امر هستند؛ و مهمتر از مسائل فقهی اعمال، شرایط قبولی اعمال و عبادات ما هستند. مثل شرط اقتصادی، که هر جا در قرآن حرف از صحبت با خدا و نماز است، حرف از زکات و تزکیه مال هم هست؛ و بعد از آن و در درجات بالاتر شرایط کمال عبادات ما هستند. مثل روزه در گرما و طولانی بودن روزها.

قبولی اعمال هم شرایطی دارد؛ که بعد از شرایط صحت اعمال است، ولی اهمیت بسیار بیشتری نسبت به شرایط صحت اعمال دارد. چرا که امیر مؤمنان حضرت علی ع می‌فرماید: کونوا علی قبول العمل اَشدُّ عنایهً منکم علی العمل. یعنی: بر قبولی عمل بشتر از انجام خود عمل عنایت و توجه داشته باشید.

شرایط قبولی اعمال هم چند مورد در قرآن و روایات ذکر شده که نیاز به فرصتی بیشتر برای بیان آنهاست.

۱- شرط اعتقادی ۲- شرط سیاسی و ولایی ۳- شرط اخلاقی ۴- شرط اقتصادی ۵- شرط اجتماعی

خدایا کاری کن تا عیب من مستور باشد و کسی از عیبم مطلع نباشد. خدا «ستارالعیوب» است و نگذاشته تا کسی از گناهان ما اطلاع پیدا کند. حدیث است اگر گناه بو داشت دو نفر کنار هم نمی‌نشستند. اگر عیب آدم عیان می‌شد کسی جنازه کسی را دفن نمی‌کرد.

آیت‌الله مجتهدی در شرح فراز پایانی دعا می‌گوید: در پایان دعا می‌گویم‌ای خدایی که از همه شنونده‌ها تو شنواتری. خدا همه چیز را می‌شنود. اگر یواش هر حرف بزنیم خدا باز هم می‌شنود.

حضرت موسی (ع) به خدا گفت که خدایا، اگر نزدیکی من یواش صحبت کنم و اگر دوری بلند صحبت کنم؛ خدا فرمود: «من همنشین کسی هستم که یاد من باشد.» خدا شنواترین است؛ پس می‌گوئیم،‌ای خدایی که از همه شنوایان شنواتری، این دعا‌ها را درباره ما مستجاب کن.