رأی دادن یا ندادن؛ شما چه می‌گویید؟!

انتخابات سیزدهم ریاست جمهوری فردا به نقطه اوج می‌رسد، ٥٩ میلیون و ٣١٠ هزار و ٣٠٧ نفر واجد شرایط رأی دادن در نقطه‌ای قرار می‌گیرند که باید از حق انتخاب قانونی خود برای رقم زدن یک آینده چهارساله استفاده کنند، مشاهدات حکایت از بالا رفتن میزان مشارکت دارند، اما هنوز برخی‌ها در انتخاب میان نامزد‌های باقیمانده مرددند!

برخی همچنان تلاش می‌کنند تا دیگران را برای آمدن متقاعد کنند و عده‌ای هم مصرانه در صف اولین انتخاب خود ایستاده‌اند تا از حقی که برای اولین بار به آن‌ها داده شده، بهترین نوع مشارکت را به‌تصویر بکشند، رأی اولی‌ها حالا مشتاقانه خودشان را برای نخستین حضور آماده می‌کنند.

فردا فارغ از اینکه نتیجه آرا به‌سمت کدام طیف یا نامزد می‌چرخد، رئیس‌جمهوری همه ایرانیان راه ورودش به خیابان پاستور باز می‌شود تا سرنوشت یک کشور که حالا بیش از همیشه به یک ناخدای کاردان و کاربلد نیاز دارد، برای یک دوره دیگر رقم بخورد.

مردم فردا پای صندوق‌های رأی می‌آیند. با وجود همه مشکلاتی که با آن دست به گریبانند، اما همچنان چشم امیدشان به رئیس‌جمهوری سیزدهم است.

آقای رحمانی بر خلاف چند راننده تاکسی دیگری که در گرمای ظهر اواخر خرداد در زیر سایه درختی تکیه داده‌اند با جسارت می‌گوید: من رأی می‌دهم! حق دارم که رأی بدهم.

او حتی عضو کمپینی که برخی رانندگان تاکسی برای حمایت از نامزدی خاص راه انداخته‌اند هم شده و اتفاقاً در این دو هفته هم همه تلاشش را کرده تا مسافرانش را برای رأی دادن متقاعد کند. او می‌گوید جوان‌تر‌ها این دوره کمتر راغب به رأی دادن هستند. به‌خاطر مشکلات اقتصادی که همه ما هم می‌دانیم، اما مسن‌تر‌ها و رأی اولی‌ها اشتیاق بیشتری دارند و من می‌بینم که چطور علی‌رغم همه نگاه‌های منفی از رأیشان دفاع می‌کنند.

اینکه به‌خاطر رأی دادن و ندادن بخواهیم همدیگر را متهم کنیم درست نیست. رأی یک حق قانونی است و اگر کسی می‌خواهد پای صندوق برود معنی‌اش این نیست که از عملکرد مسئولان کاملاً راضی است. خود من شاید ماهانه دوبار گوشت قرمز بخورم.

این شعار نیست؛ آنقدر گرانی‌ها دایمی شده که مردم واقعاً در معیشت روزانه‌شان مانده‌اند، اما دعوا و داد و بیداد هم راه حلش نیست. همین دیروزدو مسافرم سر رأی دادن گلاویز شدند. آنقدر به هم بدو بیراه گفتند که انگار همه مشکلاتمان با نرفتن پای صندوق رأی حل می‌شود.

آقای ابراهیمی راننده تاکسی اینترنتی البته برخلاف او می‌گوید که انتخابات در مسائل اقتصادی تأثیر دارد اگر نداشت که نامزد‌ها این همه برای ارزانی و یارانه دادن وعده وعید نمی‌دادند. بعید است، اما کسی بتواند این وضعیت اقتصادی را مثل قبل کند. چون مشکلات متعددی وجود دارد، اما ما می‌توانیم کسی را انتخاب کنیم که لااقل کارنامه بهتری دارد. چون در هر صورت یک نفر باید به پاستور برود!

خانم شیخی فروشنده لوازم خانگی در یک پیج اینستاگرامی است. تنها دغدغه‌اش این است که فضای مجازی مسدود نشود.

می‌گوید رأی می‌دهم، چون به آینده کشورم علاقه‌مندم. اتفاقاً امسال مصمم‌تر شده‌ام که رأی بدهم، چون می‌دانم عواقب شرکت نکردن در انتخابات چیست. خانم صفوی صاحب یک آرایشگاه زنانه در غرب تهران است. می‌گوید هنوز نتوانسته خودش را متقاعد کند که در انتخابات شرکت کند. وعده نامزد‌ها برایش جذابیت ندارد و معتقد است که باید کسی قوی‌تر و باتجربه‌تر روی کار بیاید.

با این همه، اما می‌گوید شاید دقیقه ۹۰ تصمیمش تغییر کند. به گفته او؛ این روز‌ها بحث داغ آرایشگاهش انتخابات است و برخلاف گذشته مردم حالا نسبت به خیلی چیز‌ها نظرشان تغییر کرده و آگاهتر شده‌اند. با این همه، اما نمی‌توان چندان روی نظرسنجی‌ها و حتی گفتگو‌های کوچه و خیابان نتیجه انتخابات را پیش‌بینی کرد، چون ممکن است در لحظه‌های آخر همه چیز تغییر کند.

آقای محمدی راد پیرمرد ۷۸ ساله ساکن یکی از نقاط مرکزی تهران است. او می‌گوید سواد خواندن و نوشتن ندارد، اما همه این سال‌ها در انتخابات با پای پیاده رفته و رأی داده است؛ اما امسال فرزندانش کمی مردد هستند و او تنها نگران است که کسی او را پای صندوق رأی نبرد! در مورد نامزد منتخبش با دوستانش هم‌مسجدی‌اش صحبت کرده و می‌گوید که نمی‌خواهد با انتخاب اشتباه گناهی پایش نوشته شود.

او خطاب به آن‌هایی که هنوز مردد هستند هم می‌گوید که با نرفتنشان هیچ گرانی ارزان نمی‌شود، اما دشمن وقتی اتحاد ما را نبیند زورش زیاد می‌شود و بیشتر قلدری می‌کند: «همیشه به فرزندانم هم می‌گویم که اگر هزار دعوا و بحث در داخل خانه دارید نگذارید صدایتان به همسایه برسد که روزی علیه‌تان استفاده می‌کند!»

هادی مقدم‌زاده شهرداریکی از شهرستان‌ها درباره ضرورت مشارکت در انتخابات معتقد است؛ ارزش و اعتبار نظام و حکومت‌ها در وهله اول به پایبند بودن مردم آن کشور به حاکمیت مورد نظر است. مقدم‌زاده می‌گوید: انقلاب اسلامی بر اساس باور‌های دینی، رهبری دینی و مردم شکل گرفته است و مردم به نوعی محوریت اصلی آن است. به‌عبارتی اگر بصیرت و ولایت‌مداری مردم نبود قطعاً انقلاب به ثمر نمی‌رسید.

به‌همین دلیل در حرکت به سوی قله‌ها اصل بر مشارکت مردم است؛ بنابراین هر اندازه درصد مشارکت مردم در انتخابات بالا باشد نشانگر این است که مردم پشتوانه انقلاب‌شان هستند. وی می‌گوید: علی‌رغم مشکلات و انواع فشار‌ها در حوزه‌های مختلف؛ مردم باور دارند از این پیچ‌ها خودشان باید عبور کنند و در این مسیر نباید به بیگانگان تکیه کنیم و تمام برنامه‌ها را به پشتوانه آن‌ها بنا نهیم.

یونس عرب فعال حوزه سلامت نیز با اشاره به سخنان حضرت امام خمینی (ره) که «میزان رأی ملت است» درباره اهمیت مشارکت در انتخابات می‌گوید: مشروعیت نظام و رئیس جمهوری در مجامع بین‌المللی تک تک آرای مردم است. هر چه مشارکت بالا باشد قدرت اجتماعی بیشتری را پشت سر رئیس جمهوری قرار می‌دهیم که بتواند مشکلات داخلی و خارجی را برای مردم مرتفع کند.

عرب در ادامه می‌افزاید: مشارکت در انتخابات شرط اساسی و دین بر گردن ملت است، اما بعد از انتخاب، این دین بر گردن رئیس دولت و کابینه‌اش است تا دغدغه‌های مردم و شعارهای‌شان را تحقق بخشند و در این راه از جان و مال و آبروی‌شان بگذرند تا بتوانند پاسخگوی مردم باشند.

وی با بیان اینکه ۷ هزار بیمار تالاسمی از ابتدای بازگشت تحریم‌ها بیشترین آسیب را دیدند؛ عنوان می‌کند: با وجود مشکلات معیشتی و اقتصادی و درمانی و دارویی پای صندوق‌های رأی می‌رویم و انتظار داریم دولتمردان در جهت رفع مشکلات درمانی و دارویی ما را ناامید نکنند.

اصولی، پرستار بخش بیماران کرونایی هم اگرچه چندان رضایتی از ترکیب تیم کاندیدا‌های ریاست جمهوری ندارد، اما معتقد است باید گزینه‌ای را انتخاب کند که حداقل به مشکلات معیشتی پرستاران توجه بیشتری کند.

اصولی می‌گوید: قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری بیش از ۱۴ سال است که تصویب شده، ولی تاکنون هیچ توجهی به آن نشده است. به‌عنوان یک پرستار برای مطالبه حق قانونی‌ام پای صندوق رأی می‌روم تا دولتی سر کار بیاید که در اجرای سیاست‌ها نفع مردم را در نظر بگیرد و دنباله‌رو و اجراکننده نظرات مردم باشد.

خانم صیاد، خانه‌دار با اشاره به اینکه در انتخابات امسال شرکت خواهد کرد، می‌گوید: ما یک خانواده مذهبی هستیم وبر اساس اعتقادات مان حتماً و باید در تمام انتخابات‌های کشور شرکت کنیم؛ دلیل اصلی شرکت من در انتخابات به غیر از عقاید مذهبی این است که می‌خواهم به‌عنوان یک شهروند و فردی مسئول باشم، برخی از شبکه‌های تلویزیونی معاند خارجی در حال تبلیغات گسترده هستند تا مردم در انتخابات شرکت نکنند و در نهایت بتوانند کشور ما را ضعیف کنند.

اگر همه مردم خود را مسئول بدانند و در انتخابات شرکت کنند، در سرنوشت کشور خود هم دخیل خواهند بود. نباید اجازه دهیم که کشور‌های بیگانه در امور داخلی کشور ما دخالت کنند. رئیس‌جمهوری باید از متن اجتماع و از بین خود مردم در داخل کشور انتخاب شود و این مسأله هیچ ربطی به کشور‌های خارجی ندارد.

آقای اکبری، کارشناس امور بانکی و کارمند بانک هم با بیان اینکه امسال در انتخابات شرکت خواهد کرد، به ما می‌گوید: نباید مردم به رأی ندادن عادت کنند، چرا که اگر ما رأی ندهیم، دولتمردان هم عادت می‌کنند که نظر مردم را جویا نشوند و کلاً دیگر نظرات مردم و رأی و خواسته مردم برای آن‌ها علی‌السویه خواهد شد، در نهایت هم نظام مردم‌سالاری زیر سؤال رفته و کم‌کم محو خواهد شد و این اتفاق اصلاً برای هیچ کشوری خوب نیست، چون سبب تضعیف رویکرد‌های اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی دولت‌ها شده و در نهایت هم بتدریج، کشور و زندگی مردم دچار پسرفت و عقب‌ماندگی خواهد شد.

خانم تمجیدی هم کارشناس ارشد برق و کارمند یک مؤسسه دولتی درباره حضور در انتخابات ریاست جمهوری امسال به «ایران» می‌گوید: هنوز تردید دارم که به چه کسی رأی بدهم. او درباره علت تردید خود توضیح می‌دهد: فردی که به‌نظرم شایسته کرسی ریاست جمهوری بود، صلاحیتش احراز نشد و فرد دیگری هم که به اعتقاد من در میان کاندیدا‌ها باقی مانده بود، انصراف داده، حالا کمی با تردید مواجه هستم که به کدام کاندیدا می‌توان رأی داد، در عین حال هم به‌خاطر موقعیت شغلی که دارم بهتر است در انتخابات شرکت کنم، ولی تا این لحظه هنوز نمی‌دانم کدام کاندیدا اصلح از بقیه است و به کدام یک از آن‌ها باید رأی دهم؛ همچنان در حال مطالعه شرایط و نظرات کاندیدا‌های موجود هستم تا بتوانم بهترین گزینه را انتخاب کنم، امیدوارم بتوانم بهترین تصمیم را در این خصوص بگیرم، چون تمایل من بیشتر به سمت رأی دادن است، این که منفعل باشیم و رأی ندهیم به نفع کشور و مردم نیست.

خانم عبادی کارمند بازنشسته یکی از مؤسسات دولتی است. او می‌گوید: حتماً به پای صندوق‌های رأی خواهد رفت و به نامزد مورد نظر خود رأی خواهد داد. او دلیل خود را اینگونه بیان می‌کند:

شاید در بین کاندیدا‌های ریاست جمهوری کسی نباشد که کاملاً با معیار‌های من همخوانی داشته باشد، اما من با بررسی‌هایی که انجام دادم و توجه به سخنرانی‌ها و برنامه‌های انتخاباتی نامزد‌های ریاست جمهوری توانستم فردی را که برنامه‌هایش به معیار‌های من نزدیک است انتخاب کنم. به‌همین دلیل حتماً رأی می‌دهم تا فردی که کاملاً با نظرات و خواسته‌های من متفاوت است رأی نیاورد.

خانم بهمنی هم دلیل خاص خودش را دارد، او می‌گوید: تنها زمانی می‌توانم به شرایط موجود اعتراض کنم که در انتخابات شرکت کرده باشم. رأی من به‌منزله حضور و مشارکت من در باید‌ها و نباید‌هایی است که در کشور اجرایی می‌شود.

هنگامی که فردی که من به او رأی داده‌ام انتخاب شود می‌توانم در مورد مطالباتم و کاستی‌های رفتار او ابراز نظر و حتی اعتراض کنم.

در غیر این صورت پیش وجدان خود معذب می‌مانم. به‌همین دلیل حتماً رأی خواهم داد. این روز‌ها می‌شنوم که می‌گویند انتخابات را تحریم کنیم و رأی ندهیم. نه به انتخابات جمله‌ای است که این روز‌ها خیلی‌ها به زبان می‌آورند. اما من فکر می‌کنم اگر رأی ندهیم آینده کشور را به دست فردی فاقد صلاحیت خواهیم سپرد.

منبع: روزنامه ایران