مکانیسم‌های مقاومت به دارو برای سرطان سینه شناسایی شد

فرادید| محققان بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) برای اولین بار تشخیص دادند که چگونه یک شکل بسیار تهاجمی سرطان سینه می‌تواند از یکی از قوی‌ترین و مؤثرترین دارو‌هایی که برای درمان آن استفاده می‌شود مصون بماند. نتایج این تحقیقات در Cancer Discovery، مجله انجمن آمریکایی تحقیق سرطان، منتشر شده است. این یافته‌ها می‌تواند به بهبود درمان و در نهایت افزایش طول عمر بیماران مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک منفی سه کمک کند.

به گزارش فرادید؛ درمان سرطان سینه منفی سه گانه (TNBC) بسیار دشوار است، زیرا فاقد گیرنده‌ها یا محل‌های اتصال به هورمون‌های استروژن و پروژسترون و فاکتور رشد HER۲ است که هر سه مورد می‌تواند با درمان‌های موثر سرطان مورد هدف قرار گیرد. رژیم‌های شیمی درمانی استاندارد مزایای محدودی در برابر TNBC ارائه می‌دهند و بیماران مبتلا به بیماری متاستاتیک - بیماری که به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است - دارای پیش آگهی بسیار ضعیف و بقای کوتاه مدت هستند.

اما همانطور که آدیتیا بردیا، از مرکز سرطان Mass General و همکارانش قبلاً گزارش کرده بودند، بیماران مبتلا به TNBC متاستاتیک تحت یک کارآزمایی بالینی بزرگ با ترکیب sacituzumab govitecan (SG؛ نام تجاری تجاری Trovdely) تقریباً دو برابر بیشتر از بیمارانی که فقط تحت شیمی درمانی بودند، عمر کردند.

شایان ذکر است که SG یک مزدوج آنتی بادی-دارویی، شامل یک آنتی بادی است که به گیرنده‌ای به نام Trop۲ در سطح اکثر سلول‌های سرطانی پستان یافت می‌شود؛ به علاوه یک ترکیب کشنده سرطان معروف به SN-۳۸ (مهار کننده توپوایزومراز I). SG به گونه‌ای طراحی شده است که به طور خاص سلول‌های سرطانی پستان را جستجو کرده و SN-۳۸ را به عنوان "محموله" سمی خود ارائه دهد.

با این حال، برخی از بیماران مبتلا به TNBC متاستاتیک یا از درمان با SG سود نمی‌برند یا پاسخ اولیه‌ای به درمان دارند، اما سپس به بیماری مقاوم به دارو مبتلا می‌شوند.

در حال حاضر، بردیا، همراه با دکتر لیف الیسون، مدیر انکولوژی پزشکی پستان در مرکز سرطان Mass General Cancer و همکاران MGH، گزارش می‌دهند که آن‌ها برای اولین بار دو تغییر جداگانه در ژنوم سلول‌های TNBC را شناسایی کرده اند که به آن‌ها امکان می‌دهد مقاومت ایجاد کنند. در بیماران مبتلا به سرطان سینه منفی سه گانه، آنتی بادی-دارویی مزدوج شده است.

الیسن می‌گوید: "ما مطالعه‌ای را برای بررسی مکانیسم‌های مقاومتِ به دست آمده، انجام دادیم. "

از نظر مقاومت نُوو، داده‌ها از مطالعات قبلی پشتیبانی می‌کردند که نشان می‌داد عدم وجود کامل Trop۲ می‌تواند پیش بینی کننده اصلی مقاومت اولیه باشد. اما بخش قابل توجه این مطالعه مربوط به مقاومت به دست آمده بود.

هنگامی که آن‌ها مشخصات ژنومی بافت‌ها را قبل از درمان و پس از پیشرفت بیماری مورد مطالعه قرار دادند، دریافتند که در ضایعات متاستاتیک متعدد یک زن که پاسخ اولیه قوی به SG داشت، اما بعداً پیشرفت بیماری داشت و بر اثر بیماری فوت کرد، مولکولی متفاوتی وجود داشت.

همه مکانیسم‌های مقاومت در اثر تغییرات ژنتیکی در سلول‌های توموری متاستاتیک که در تومور اولیه وجود نداشت، ایجاد شد. به طور شگفت انگیز، در یک مجموعه ضایعات متاستاتیک یک جهش در هدف Trop۲ آنتی بادی وجود داشت و در مجموعه‌ای دیگر از ضایعات در واقع یک جهش در هدف بار سیتوتوکسیک [کشتن سلول ها]وجود داشت.

بردیا می‌افزاید: "این اولین گزارشی است که مکانیسم‌های مقاومت به دست آمده نسبت به ساکتوزوماب گوویتکان را توصیف می‌کند. این یافته‌ها دارای اهمیت بالینی بالایی برای هدایت توالی مزدوج آنتی بادی-دارو برای بیماران مبتلا به سرطان سینه است. "

منبع: ScitechDaily