حامد امیری طلایی شد؛ از مسابقه قوی ترین مردان تا معلولیت و المپیک

فرادید | حامد امیری، نماینده پارا دوومیدانی ایران که توانسته نشان طلای بازی‌های پارالمپیک تابستانی ۲۰۲۰ را از آن خود کند، دیرزمانی یکی از قهرمانان برنامه «قوی‌ترین مردان ایران» بوده است. او سال‌ها پیش در پی یک تصادف، دچار معلولیت شد، اما باز هم به ورزش ادامه داد و حالا توانسته رکورد پارالمپیک توکیو را بشکند.

به گزارش فرادید؛ حامد امیری متولد سال ۱۳۶۱ در خرم آباد است. او سال‌های پیش زمانی که ۱۹ سال داشت وارد عرصه ورزش شد و تا سال ۱۳۹۰ در رشته مردان آهنین فعالیت داشت. امیری توانست در این رشته رکورد حمل چمدان و اسکات تعدالی را از آن خود کند.

او چند سال متوالی در برنامه تلویزیونی مردان آهنین که ایام نوروز از آنتن شبکه سه پخش می‌شد، به رقابت با دیگر رقبای نیرومندش می‌پرداخت. امیری آرزوی تبدیل شدن به قوی‌ترین مرد جهان را داشت، اما این آرزو اواخر آذرماه سال ۱۳۹۱ با یک تصادف از بین رفت.

او در آن سال در مسیر خرم‌آباد به بروجرد در بیرانشهر دچار سانحه تصادف شد که سبب قطع نخاع شدن امیری شد. پس از آن ماجرا، حامد امیری به ورزش پرتاب وزنه معلولان روی آورد.

حامد امیری بخاطر وضعیتش در سن ۳۵ سالگی با خانواده زندگی می‌کند. خاطرات تلخ تصادفش به کابوس او تبدیل شده و این خاطرات هرشب برایش تداعی می‌شود.

او سال‌های گذشته در یکی از مصاحبه هایش به تشریح داستان غم انگیز معلول شدن و رویای قوی‌ترین مردان شدن پرداخته بود.

امیری در این باره گفته که ۴ روز به زمان پرواز باقی مانده بود و داشت خودش را برای مسابقات فنلاند آماده می‌کرد. درواقع او تنها ایرانی بوده که به این رقابت‌ها دعوت شده و باید با قدرت حاضر می‌شده.

برای تمرین هر روز مسیر ۹۰ کیلومتری خرم آباد به بروجرد را طی می‌کرده و در آنجا به تمرین پرداخته است. تااینکه آذرماه سال ۹۰، زمانی که از تمرین بازمی گشت، با آن حادثه غمگین مواجه شد.

حامد امیری درباره تصادفش می‌گوید: «در جاده باریک به طرف خرم آباد درحال رانندگی بودم که ناگهان خودرو پیکانی که سبقت غیرمجاز گرفته بود، از روبه‌رو به من نزدیک شد و محبور شدم ماشین را به حاشیه خاکی جاده هدایت کنم. ماشین چپ کرد و ۸ بار معلق زد. در آن لحظات فقط اسم ائمه اطهار را صدا می‌زدم.»

امیری ادامه داد: «ماشین بعد از اینکه چند متر روی زمین کشیده شد از حرکت ایستاد. عجیب اینکه هیچ کسی به کمک نمی‌آمد و خودرو‌های عبوری حاضر نمی‌شدند نگه دارند و مددی برسانند. بعد از ۱۰ دقیقه متوجه شدم پاهایم دیگر هیچ حسی ندارند. به هرسختی و فلاکتی که بود گوشی موبایلم را پیدا کردم و با خانواده تماس گرفتم.»

در آن لحظه توان حرف زدن نداشته، اما با هر جان کندنی بود، به آن‌ها موضوع تصادف در جاده تصادف را گفته بود. اما در آن حال نمی‌دانسه کجا قرار دارد. سپس با اورژانس تماس گرفته و درخواست کمک کرده که بعداز چندساعت امدادگران و خانواده اش از راه می‌رسند و او را به بیمارستان عشایر می‌برند.

پس از رسیدن به بیمارستان، بلافاصله حامد امیری به اتاق عمل منتقل می‌شود و مورد جراحی قرار می‌گیرد.

رکوردار پارالمپیک توکیو می‌گوید که تا ۹ ماه بعد از این حادثه نمی‌دانسته که چه بلایی سرش آمده است. پزشکان و اطرافیان وعده می‌دادند که بزودی خوب می‌شود و ماه بعد می‌تواند راه برود، ولی این حقیقت نداشت.

پس از اینکه از بهبود وضعیتش ناامید می‌شود، دمبل زدن و ورزش را از سر می‌گیرد و درخانه تمرین می‌کند. در ادامه هم به رشته پرتاب نیزه روی می‌آورد.

حامد امیری می‌گوید شخصی پیشنهاد روی آوردن به ورزش جانبازان و معلولین را به او داده که امیری سه بار این خواسته را رد می‌کند تا اینکه می‌پذیرد وارد این عرصه شود.

زمانی که وارد ورزشگاه می‌شود، با مردانی جانباز روبرو می‌شود که یکی دو پا ندارد و آن یکی دست و پایش را از دست داده، اما با شوق زیاد تمرین می‌کنند.

به همین خاطر انگیزه پیدا میکند و از صبح روز بعد، تمرین را آغاز می‌کند. پس از ۵ ماه تمرین در رشته پرتاب دیسک، وزنه و نقره، به مسابقات بین‌المللی دوبی اعزام می‌شود.

در این رقابت‌ها موفق به کسب مدال نقره می‌شود. او می‌گوید که این نخستین سکوی پرتابی بود که مرا به میان بهترین روز‌های زندگی‌ام پرتاب کرد.

پس از این مسابقات، در بازی‌های پاراآسیایی، علاوه بر جابه‌جایی سه رکورد، سه مدال طلا را هم ار آن خود می‌کند. در رقابت‌های جهانی در پرتاب نیزه هم دوم می‌شود.

بااینکه تصادف اتفاق تلخی در زندگی اش بوده، اما حامد خوشحال است که توانسته با اراده‌ای محکم دوباره به عرصه ورزش بازگردد.

حالا هم این تلاش و تمرین و پشتکار بی نتیجه نبوده و از او یک قهرمان ساخته است.