درباره انواع سوختگی چه می‌دانید؟

درطول زندگی همه افراد به نوعی سوختگی را با شدت‌های مختلفی ممکن است تجربه داشته باشند. سوختگی یکی از رایج‌ترین آسیب‌های خانگی، مخصوصا در سنین کودکی است.

زیرا سوختگی با آسیب شدید پوستی مشخص می‌شود که باعث از بین رفتن سلول‌های پوستی می‌شود. بسته به علت و میزان آسیب، سوختگی در بیشتر افراد می‌تواند بدون عواقب جدی سلامتی بهبود یابد.

سوختگی‌های جدی برای جلوگیری از ایجاد عوارض و مرگ‌ومیر، نیاز به مراقبت‌های فوری پزشکی دارد. همیشه مهم است که با اقدامات اولیه هنگام سوختگی آشنا باشید و بدانید ابتدا چه کاری انجام دهید، زیرا هر شخصی ممکن است در هر زمانی دچار سوختگی شود. در این گزارش به ارایه نکاتی در این خصوص پرداخته شده است:

۱- سوختگی‌های درجه یک یا سطحی.
۲- سوختگی‌های درجه دوم یا سوختگی‌های نسبی.
۳- سوختگی‌های درجه سوم یا تمام ضخامت.
۴- سوختگی درجه چهارم.

در این سوختگی‌ها فقط بخش اپیدرم (بخش اول پوست) را شامل می‌شود و بارزترین علامت آن درد و قرمزی درمحل دچارسوختگی است.

این سوختگی‌ها به ندرت ازلحاظ بالینی نیاز به اقدامات بیمارستانی و درمانی دارند، به استثنا درمواردی که آفتاب سوختگی بخش وسیعی از بدن را فرا گرفته است و بدن درخطرآسیب کم‌آبی قرارگرفته باشد. (هیدراتاسیون).

این وضعیت به‌ویژه درگروه سنی کودکان وافراد سالخورده خطربیشتری رابه همراه دارد. آثاری که ازاین سوختگی‌ها به جای می‌ماند، معمولا در کمتر از یک هفته درمان خواهد شد.

دراین نوع سوختگی، آسیب‌ها به قسمت‌های اپیدرم و بخش‌های مختلفی از درم (بخش دوم پوست) را شامل می‌شود که ظاهری روشن و مرطوب دارد.

این سوختگی به علت سالم‌بودن عصب‌ها در مجاورت بافت‌های آسیب‌دیده، دردناک است.

▪ همراه با ایجاد تاول است.

▪ روند بهبود به مدت ۲ الی۳ هفته طول می‌کشد.

چنانچه مراقبت‌های مناسب برای سوختگی‌های با ضخامت نسبی به درستی ودرزمان مناسب انجام نشود، خطر بروز این سوختگی به درجات بالاتر را مهیا می‌کند. (یعنی سوختگی درجه دوم یا ضخامت نسبی را به سوختگی‌های با تمام ضخامت یا درجه سوم تبدیل می‌کند).

این سوختگی‎ها ممکن است چندین شکل و ظاهر داشته باشند و معمولا به صورت چرمی‌شکل وخشک به نظرمی‌رسد.

این سوختگی‌ها افرادی را شامل می‌شود که نه‌تن‌ها لایه‌های پوست (اپیدرم-درم-هیپودرم) را نابود و تخریب می‌کند، بلکه چربی‌ها، عضلات، استخوان‌ها یا اندام‌های داخلی را نیز درگیر می‌کند.

یک تاول زمانی رخ می‌دهد که قسمت اپیدرم ازدرم جدا شده و این قسمت توسط مایعات اطراف عروق پرشده است.
بسیاری ازمردم فکرمی‌کنند که وجود تاول به‌عنوان یک پوشش در زخم عمل می‌کند و مانع از آلودگی آن می‌شود، با این حال پوست تاول‌زده، غیرطبیعی است ونمی‌تواند به عنوان یک سد محافظت‌کننده درقسمت آسیب‌دیده کمک کند.

علاوه براین، حفظ قسمت تاول‌زده، مانع ازکارایی وعمل آنتی‌بیوتیک‌های موضعی به صورت مستقیم به قسمت آسیب‌دیده می‌شود، به همین دلیل «به محض ورود به بیمارستان» فرد متخصص تاول را از بدن فرد جدا می‌کند.

به یاد داشته باشیم تاول‌ها را در محیط خارج ازبیمارستان جدا و پاره نکنیم. درصورتی که پاره شدند، با یک پانسمان غیرچسبنده استریل وبزرگ‌تراز محل آسیب‌دیده، آن رابپوشانید تا تاول بهبود یابد.