چگونه نور شهر‌ها تامین شود ولی شهروندان از دیدن آسمان شب محروم نشوند؟

فرادید| آسمان شب بخشی از میراث طبیعی بشریت است. این شاید یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های بشری باشد. وقتی انسان‌های بدوی دور آتش جمع می‌شدند و ستارگان دل آسمان، آن‌ها را دور هم جمع می‌کرد. در همه اعصار انسان‌ها رابطه‌ای ناگسستنی با آسمان شب داشته‌اند، از مسیریابی تا تشخیص فصول و ماه‌ها. اما شما نمی‌توانید آسمان شب زیادی را در یک شهر مدرن ببینید درحالیکه امروزه اکثر مردم در حال حاضر در شهر‌ها زندگی می‌کنند. چگونه می‌توانیم میراث خود را پس بگیریم؟

اگر ما انسان‌ها درک نکنیم که بخشی از جهان طبیعی هستیم، اگر حتی نتوانیم آسمان‌ها را ببینیم، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا ما در شهر‌های روشن خود با فاجعه روبرو هستیم؟

به گزارش فرادید؛ تیمی از محققان از اسپانیا، پرتغال و ایتالیا به این مشکل پرداخته اند. آن‌ها در مقاله‌ای جدید با عنوان "آیا می‌توانیم شهر‌های خود را روشن کنیم و هنوز ستاره‌ها را ببینیم؟ "

«جنبش آسمان تاریک» تلاشی جهانی برای کاهش آلودگی نوری و تغییر نحوه روشنایی شهر‌ها است. طرفداران آن استدلال می‌کنند که شهر‌های ما بیش از حد روشن هستند و این نه تنها برای انسان‌ها و ریتم‌های شبانه روزی ما بلکه برای حیوانات شب‌زی نیز مضر است. آن‌ها همچنین می‌گویند که ما انرژی زیادی را برای نورپردازی شهرهایمان هدر می‌دهیم و میزان زیادی از این نور بدون هیچ دلیل موجهی به سمت آسمان هدایت می‌شود. این موضوع پدیده‌ای به نام «درخشش آسمان» ایجاد می‌کند، که نه تنها مانع تفکر آرام بشری به عنوان یک سنت باستانی می‌شود، بلکه مشاهدات نجومی علمی است.

محققان ادعا می‌کنند مقاله آن‌ها نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم با کنترل سطوح گسیل نور و تابش خیره کننده مستقیم، حتی در مرکز مناطق بزرگ شهری، آسمانی تیره و منطقی ایجاد کنیم. محققان میگویند این نتایج ممکن است از اتخاذ تصمیمات عمومی با علم و دانش درباره استفاده از نور در شهرداری‌های ما، با هدف بازیابی امکان تفکر در آسمان شب در همه جای سیاره ما پشتیبانی کند.

«جنبش آسمان تاریک» سعی کرده است مناطق آسمان تاریک موجود را حفظ کنند، به ویژه در مناطق شهری. این گروه برای محدود کردن آلودگی نوری در مکان‌هایی مانند پارک‌های شهری و نقاط مشهور مشاهده ستاره در مناطق آلوده به نور تلاش‌های بسیاری کرده‌اند و این تلاش‌ها ثمربخش بوده است.

با وجود این، به نظر می‌رسد که امروزه یک موقعیت کاملاً دفاعی و واکنشی برای اطمینان از آینده شب‌های تاریک روی کره زمین کافی نیست. افزایش مداوم درخشندگی و سطح روشن به تدریج مناطق تاریک را درگیر می‌کند و اندازه و ارزش‌های طبیعی آن‌ها را کاهش می‌دهد.

محققان نگران هستند که در آینده نه چندان دور آسمان تاریکی برای حمایت از آن باقی نخواهد ماند. قلمرو تاریک شب به تدریج کوچکتر و کوچکتر می‌شود و در بسیاری از موارد تداوم اکوسیستم شبانه را می‌شکند.

برخی تصور می‌کنند که سطوح فعلی انتشار نور در مناطق شهری ما اجتناب ناپذیر است. چراغ‌های خیابان اکثریت نور را ایجاد می‌کنند و برخی معتقدند که جاده‌ها باید به همان خوبی روشن شوند، هم برای ایمنی، هم برای جلوگیری از جرم و یا حتی برای تبلیغات.

این‌ها "حقایقی قدیمی" هستند و هیچ دلیل خوبی وجود ندارد که کار‌ها را همانطور که اکنون انجام می‌دهیم ادامه دهیم. تحقیقات مدرن بار‌ها و بار‌ها در یافتن دلایل قانع کننده‌ای برای حمایت از توصیه‌های واقعی در مورد روشنایی جاده‌ها و امثال آن، ارائه داده است.

راه حل چیست؟

دو سؤال به طور طبیعی ایجاد می‌شود: حداکثر میزان انتشار نور که با آسمان تاریک شهری سازگار است چقدر است؟ سازش و موازنه چیست؟

توانایی دیدن ستارگان در آسمان شب به عوامل مختلفی بستگی دارد. نوع و کمیت نور در پس زمینه و ناشی از ستاره، تفاوت بینایی بین انسان‌ها و حتی مهارت و تجربه یک ناظر فردی. محققان می‌گویند که همه این‌ها را می‌توان در یک عدد واحد به نام «آستانه کنتراست روشنایی» قرار داد. اساساً بیان می‌شود که هر زمان که روشنایی پس زمینه افزایش یابد، روشنایی جسم در حال مشاهده نیز باید با توجه به عوامل متعددی افزایش یابد.

آسمان شب هرگز کاملاً تاریک نیست. طبیعت گاهی اوقات حتی در شب‌های بدون ماه، ماه می‌تواند مقدار زیادی نور پس زمینه ایجاد کند و این نور می‌تواند کنتراست را کاهش داده و دیدن ستاره‌ها را دشوارتر کند. اما نور پس زمینه طبیعت، که از ستارگان حل نشده در راه شیری و منابع دیگر ناشی می‌شود، بخشی از چیزی است که ما می‌خواهیم ببینیم. این مشکل مصنوعی است.

محققان به یک وضعیت ساده دست یافتند که فیزیکِ مسئله را نشان می‌دهد و سپس به تجزیه و تحلیل آن پرداختند.

خود را در یک پارک کوچک شهری با شعاع حدود ۲۰۰ متر تصور کنید. این پارک کوچک در مرکز یک ناحیه بزرگ شهری قرار دارد که دارای نوری است که از نظر فضایی همگن است؛ یعنی هیچ منبع نوری جهت دار خاصی وجود ندارد. خود پارک عاری از منابع نگران کننده نور است، اما مسیر‌ها روشن هستند. چراغ‌های مسیر به خاطر تاج درخت به آسمان یا چشم ناظر هدایت نمی‌شوند.

تعداد زیادی متغیر در محاسبات محققان وجود دارد. جو زمین از فصلی به فصل دیگر و از مکانی به مکانی دیگر در زمین بسیار تغییر می‌کند. ساختمان‌ها و موانع ارتفاعات مختلف بر آسمان شب تأثیر می‌گذارد. کلان شهر‌ها نور بیشتری تولید می‌کنند و غیره.

محققان می‌گویند ما می‌توانیم تاریکی آسمان شبانه شهری خود را با تصمیم گیری دقیق‌تر در مورد آنچه که روشن می‌کنیم و چقدر روشن کنیم، بهبود بخشیم. این احتمالاً واضح به نظر می‌رسد، اما اکنون داده‌هایی برای کمک و توضیح آن وجود دارد.

تاریکی آسمان شهری را می‌توان با انتخاب منطقه‌ای که باید روشن شود و چگالی فضایی متوسط ​​انتشارات شهری حفظ کرد. معادلات ساده شده بدست آمده در این مقاله می‌تواند برای به دست آوردن بینش کمی در مورد موازنه بین انتشارات و آسمان پرستاره استفاده شود. نتایج به قوت تمام نشان می‌دهد که از دست دادن کامل شب‌های پرستاره حتی در کلان شهر‌های بزرگ ما نیز سرنوشتی اجتناب ناپذیر نیست.

بدیهی است که ما باید در شب، شهر‌های خود را روشن کنیم. اما به چه میزان؟ به نظر می‌رسد که ما بیشتر و بیشتر نور می‌خواهیم و برای این از انرژی بیشتری استفاده می‌کنیم. مزایای آن چیست؟ آیا به همه جوانب فکر شده است؟

اتخاذ یک تصمیم عمومی

به گفته محققان اینکه شب‌های شهر ما باید چگونه باشد، یک تصمیم اجتماعی و سیاسی است. استفاده از منابع نور مصنوعی، یک واقعیت جدید متفاوت از نور طبیعی ایجاد می‌کند. ما قبل از انتخاب راه حل‌های فنی که به ما امکان تحقق این اهداف را می‌دهد به طور جمعی تصمیم گیری شود.

زمان آن رسیده است که بر نحوه روشنایی شهر‌های خود کنترل داشته باشیم. هیچ دلیل خوبی وجود ندارد تا کار‌ها را همانطور که در در حال حاضر انجام می‌دهیم، ادامه دهیم. این تفکر ضعیفی است و ما میراث بشری خود را از دست می‌دهیم. حفظ آسمان شب یک مسئله مهم است. میلیون‌ها و میلیون‌ها کودک جهان فرصتی برای مشاهده تمام قدرت طبیعت و تعجب از خود و بشریت پیدا نمی‌کنند.


منبع: Technology.org