ماجرای دست دادن هیتلر با دختر یهودی چه بود؟

ماجرای دست دادن هیتلر با دختر یهودی چه بود؟

هانی بگ در زمان هجوم نازی‌ها به برلین و دستگیری اعضای خانواده‌اش در سال 1943، یک بچه مدرسه‌ای بود. بخت با او یار بود که در اردوگاه‌های نازی‌ها نیفتاد و بعدها رو در رو با هیتلر دیدار کرد. داستان نجات هانی بگ را در ادامه بخوانید.

کد خبر : ۱۰۱۹۵
بازدید : ۲۱۹۱۴
ماجرای
هانی بگ پس از جنگ به انگلستان رفت و در حال حاضر در گویسبورو زندگی می‌کند

فرادید | هانی بگ در زمان هجوم نازی‌ها به برلین و دستگیری اعضای خانواده‌اش در سال 1943، یک بچه مدرسه‌ای بود. بخت با او یار بود که در اردوگاه‌های نازی‌ها نیفتاد و بعدها رو در رو با هیتلر دیدار کرد. داستان نجات هانی بگ را در ادامه بخوانید.

به گزارش فرادید به نقل از بی بی سی انگلیسی، پدر هانی بگ (Hanni Begg) برای زمان حمله نازی‌ها و دستگیری اعضای خانواده‌اش یک برنامه چیده بود: خودکشی تمام اعضای خانواده با سیانور.

اما زمانی که نیروهای گشتاپو در سال 1943 به سراغ آن‌ها در آپارتمان سه طبقه‌شان رفتند، هم هانیِ 14 ساله و هم پدرش بیرون از خانه بودند.

اما بخت با ماکس، برادر کوچکتر هانی، و خواهرش راث یاری نکرد. این دو باقی عمر کوتاهشان را در اردوگاه کار اجباری آشویتس سر کردند.

هانی که حالا 86 ساله شده می‌گوید: «من دیگر هرگز برادر و خواهرم را ندیدم. البته می‌دانستم که دیگر هیچ‌گاه آن‌ها را نخواهم دیدم. برایم مثل روز روشن بود. با آن سن و سال کمم خیلی چیزها را می‌دانستم. من اصلا امیدی به دیدار مجدد آن‌ها نداشتم... پس از آن اتفاق به شدت گریه کردم، اما به تدریج مجبور شدم که با این قضیه کنار بیایم و زیاد به آن فکر نکنم.»

ماجرای
برادر و خواهر هانی باقی عمرشان را در اردوگاه آشویتس گذراندند

پس از مرگ مادر هانی به دلیل سرطان در سال 1939، پدر هانی در مورد تهدید زندگی‌شان توسط نازی‌ها به او هشدار داد.

هانی چیزهایی را به خاطر می‌آورد: «آن‌ها تمام پول ما را گرفتند و کتاب‌های سهمیه‌ای به ما نمی‌دادند. همان موقع، پدرم در مورد کتاب نبرد من هیتلر نکاتی را به من گفت. او گفت که اقدامات یهود ستیزی است ترویج پیدا خواهد کرد، اما من باید به عقبه خودم افتخار کنم.»

هانی در ادامه صحبت‌هایش نیز گفت: «پدر همچنین هشدار داد که روزی از گشتاپو نامه‌ای دریافت خواهم کرد که در آن نامه نوشته برای حفظ جان خودت به سراغت می‌آییم و تو را به اردوگاه منتقل خواهیم کرد. هر کس باید تمام متعلقات شخصی‌اش را در چمدانی ببندند تا در زمان بازگشت به ما تحویل داده شود.»

هانی خاطراتش را مرور می‌کند تا جزئیات بیشتری را به یاد آورد. او می‌گوید: «پدرم می‌دانست که تمام این‌ها دروغ است. او می‌گفت که به تبلیغات نازی‌ها گوش ندهید. او می‌گفت که ما هیچوقت راهی اردوگاه‌ها نخواهیم شد. او جعبه‌های را آورد که چهار قرص سیانور داخل آن بود. او می‌گفت زمانی که نامه را دریافت کردیم، قرص‌ها را می‌خوریم و با هم می‌میریم... این اتفاق که چهار نفرمان با هم بمیریم برایم رمانتیک بود.»

آن نامه هرگز به دستشان نرسید، اما گشتاپو به سراغشان رفت.

ماجرای
پدر هانی بگ کمی پیش از شروع جنگ، در آپارتمان مخروبه‌ای زندگی می‌کرد
هانی می‌گوید:« وقتی از مدرسه به خانه آمدم، بعضی از همسایه‌ها در خیابان منتظر مانده بودند و به من گفتند که به خانه نروم، زیرا گشتاپو در آنجا منتظر من است تا مرا به اردوگاه کار اجباری منتقل کنند. همین شد که چندین سال پدرم را ندیدم... چاره‌ای جز پنهان شدن نداشتم، اما افرادی بودند که همیشه به من کمک می‌کردند؛ البته آن کمک‌ها می‌توانست برای آن‌ها خیلی خطرناک تمام شود.»

دیدار با آدولف هیتلر، پیشوای نازی‌ها
او مدتی را با همسایه‌ها و برخی از دوستان خانوادگی زندگی کرد. آن‌ها هویت واقعی هانی را پنهان می‌کردند که یکی از این اقدامات، مدرسه رفتن او بود.

همین اتفاق بود که سبب شد او رو در رو با آدولف هیتلر دیدار کند.

او می‌گوید: «او به مدرسه ما سر زد. من در ردیف جلو ایستاده بودم و تنها دانش‌آموز یهودیِ آن کلاس بودم. البته چهره من به یهودی‌ها نمی‌خورد...»

هانی می‌گوید: «چندین محافظ از هیتلر مواظبت می‌کردند. من و هیتلر دست دادیم و تمام شد. همه‌اش چند ثانیه بیشتر طول نکشید... بعد از آن، از اینکه با هیتلر دست داده بودم، احساس شرمندگی داشتم، اما کاری نمی‌شد کرد... آن موقع زمان کافی برای فکر کردن نداشتم و اگر هم با او دست نمی‌دادم، ممکن بود خیلی گران برایم تمام شود.»

ماجرای
آدولف هیتلر به مدرسه محل تحصیل هانی سر زد، اما راز یهودی بودن هانی را فقط افراد معدودی می‌دانستند

جنگ به آخر خود نزدیک می‌شد. همان روزها بود که هانی از طریق یکی از دوستان توانست از حال و اوضاع پدرش باخبر شود. پدر هانی در خانه‌‎ای بمباران شده در شهر زندگی می‌کرد.

پدر هانی به سل مبتلا شده بود و در روز 9 مه 1945، یعنی روزهای واپسین جنگ، از دنیا رفت. هانی پدرش را در حیاط خانه دفن کرد. پس از آن، خانواده‌ای دیگر سرپرستی هانی را به عهده گرفت.

دیری نپایید که یکی از دوستانش چشمش به یک آگهی خورد: اعزام زنان جوان آلمانی به بریتانیا برای گذراندن دوره‌‎های آموزش پرستاری برای سازمان ملی تامین بهداشت و درمان انگلستان (NHS) که به تازگی تاسیس شده بود.

هانی به بریتانیا رفت و در آنجا با یک پزشک ازدواج کرد. آن‌ها در گویسبورو در نزدیکی میدلزبورو ساکن شدند و تا امروز نیز در همان‌جا زندگی می‌کنند.

او می‌گوید: «آیا از اینکه زنده ماندم خوشحالم؟ نه لزوما همیشه. بارها از اینکه تنها فرد زنده مانده خانواده‌ام هستم، خودم را سرزنش کرده‌ام. چرا فقط من باید زنده می‌ماندم؟ کمی شانس با من یار بود که زمان آمدن نیروهای گشتاپو، من در خانه نبودم... در حال حاضر زندگی عادی و خوبی دارم. الان دیگر خودم خانواده‌‎ای دارم که بابت آن بسیار خرسندم.»

منبع: BBC World
ترجمه: وبسایت فرادید
مترجم: سبحان شکری
۰
نظرات بینندگان
  • ناشناس ارسالی در

    چقدر وحشتناك و غم انگيز و ناراحت كننده

  • ناشناس ارسالی در

    باز خوبه گفته اردوگاه کار اجباری دروغ اردوگاه مرگ رو تکرار نکرده. البته اگه تو متن انگلیسی چیز دیگه‌ای نباشه. اینقدر دروغگو هستند که نمیشه هیچی رو ازشون قبول کرد میگید نه اون به اصطلاح مستندهایی که کارگردانهای صهیونیست مثل اسپیلبرگ ساختند و با اون مثلا بازمانده‌ها مصاحبه کردند رو ببینید که چطور به شعور مخاطب توهین میکنند. یکی از اون برنامه‌ها روزهای آخر هست. فهرست شیندلر رو هم به عنوان فیلم تاریخی واقعی با اینکه صحنه‌های ناجور و نا مناسب برای بچه ها داشت وادار کردند تو مدرسه‌ها نشون بدند در حالیکه این فیلم بر اساس رمان توماس کنلی هست و جایزه داستان تخیلی ال ای تایمز رو هم گرفته. فقط با احساسات آدمایی که از جایی اطلاع ندارند بازی میکنند مگرنه کلا دروغ هلوکاست نه شواهد فیزیکی داره نه حتی با منطق و ریاضی جور در میاد و کل چیزی که دارند شهادت کسایی بوده که معلوم شده دروغ بوده و اعترافات آلمانیها که معلوم شده تحت شکنجه و تحدید خانواده هاشون بوده

  • ناشناس ارسالی در

    عجب خیال بافی تو ام با واقعیت ؟

  • ناشناس ارسالی در

    تلفات اردوگاهای کار اجباری کمتر از چهارصد هزار نفر بوده که بیشتر در اثر بیماری مثل تیفوس از بین رفتند. به خصوص اواخر جنگ که آمریکا و انگلیس کارخونه ها مزارع و راهها و سیستمهای حمل و نقل آلمان رو با بمباران هوایی نابود کردند به علت کمبود غذا و دارو از بین رفتند و از کل تلفات کمتر از هشتادهزار نفر یهودی بودند. البته وضع تو شهرهای خود آلمان به مراتب بدتر بوده. تو شهری مثل درسدن تخمین زده میشه به دلیل حضور کسایی که از جنگ تو قسمت شرقی و به این شهر که غیر نظامی بوده فرار کرده بودند تا حدود پانصد هزار نفر تو بمباران متفقین کشته شدند که بیشترشون زن و بچه و افراد سالخورده بودند. این تعداد حتی از کل کسایی که تو بمباران هیروشیما و ناکازاکی کشته شدند به مراتب بیشتره. از اون بدتر اینکه با وجود اینکه انگلیسیها میدونستند این شهر مرکز نظامی نیست عمدا با بمبها آتش زا زن و بچه ها رو زنده سوزوندند

  • ناشناس ارسالی در

    کاش یه نگاهی هم به خودشون مینداختند. اینکه از بیشتر از صدتا کشور دنیا بیرونشون انداختند به معنی این نیست که باقی مردم دنیا بدند و فقط اینا خوبند. باید ببینند تو جنگ اول جهانی و بعد از اون و قبل از اومدن هیتلر چه به سر مردم آلمان آوردند که دیگه حاضر نشدند این مهمونهای ناسپاس رو تو کشورشون نگهدارند

  • ناشناس ارسالی در

    بازم این دروغگوها. یا همش در حال دروغ گفتن و داستان سر هم کردن یا زمین فلسطینیها رو میدزدند و بچه هاشونو آتیش میزنند

  • ناشناس ارسالی در

    یهودیان اروپایی در طول جنگ جهانی دوم جنایات وحشتناکی رو متحمل شدن
    واقعا زیرسوال بردن این ستمدیدگیشون بخاطر جنایات چنددهه بعد یه عده اسرائیلی اصلا عادلانه نیست

  • ناشناس ارسالی در

    این یه سیاست از پیش تعین شده بود که یهودیا وارد اورشلیم بشن

اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید