«بنا»‌ی کشتی فرنگی فرو می‌ریزد؟

«بنا»‌ی کشتی فرنگی فرو می‌ریزد؟

علی ارسلان فرنگی کار با استعداد آملی که قهرمانی آسیا را در کارنامه داشت، پس از آنکه امیدی به حضور در ترکیب تیم ملی کشتی فرنگی نداشت و به عقیده خودش جایی در تفکرات سرمربی نداشت، تغییر تابعیت داد تا برای صربستان کشتی بگیرد.

کد خبر : ۱۰۲۲۴۸
بازدید : ۵۴۹۱

امیررضا احمدی | بی شک در تاریخ کشتی ایران، محمد بنا نامی ماندگار است که موفقیت‌های زیادی کسب کرده. سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران، در مسابقات جهانی ۱۹۸۳ نایب قهرمان شده و در قامت مربی هم موفقیت‌های کم نظیری را به دست آورده.

مدال‌های جهانی و المپیک کشتی فرنگی ایران، دهه‌های متمادی به تعداد انگشتان دست بود، اما محمد بنا با پوشیدن ردای مربی گری در تیم ملی کشتی فرنگی، توانست اتفاقات خوبی را رقم بزند. تیم ملی کشتی فرنگی در مسابقات جهانی مدال‌های مختلف کسب کرد و در المپیک لندن سه طلای ماندگار را دشت کرد تا یک نتیجه تاریخی رقم بخورد.

نتیجه‌ای که نمی‌توان امضای بنا زیر آن را کتمان کرد، اما در سال‌های اخیر همیشه به شیوه کار بنا انتقاداتی وارد بوده. این انتقادات در هفته‌های اخیر، به اوج خود رسید و باعث بروز اختلاف‌هایی در بین اهالی کشتی فرنگی و انتقاد شاگردان سابق بنا شد. اما ماجرا چه بود؟

مهاجرت ارسلان و باز شدن زخم کهنه

در یک دهه اخیر کشتی گیران مختلفی از ایران مهاجرت کرده و تغییر تابعیت داده اند؛ از صباح شریعتی و سامان طهماسبی تا نوید زنگنه و حالا علی ارسلان. علی ارسلان فرنگی کار با استعداد آملی که قهرمانی آسیا را در کارنامه داشت، پس از آنکه امیدی به حضور در ترکیب تیم ملی کشتی فرنگی نداشت و به عقیده خودش جایی در تفکرات سرمربی نداشت، تغییر تابعیت داد تا برای صربستان کشتی بگیرد.

این اتفاق مانند جرقه در انبار باروت باعث شد تا دوباره بحث منسوخ بودن سیستم مدیریت محمد بنا، گلخانه‌ای بودن آن و رعایت نشدن عدالت سر باز کند و انتقاد‌های زیادی به او وارد شود.

در همه سال‌هایی که بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بوده، همیشه این انتقاد به او وارد بوده که به جای برگزاری رقابت انتخابی، از سیستم گلخانه‌ای استفاده می‌کند و این موضوع به کشتی و استعدادهایش لطمه می‌زند. آقای خاص کشتی فرنگی، اما این حرف‌ها را قبول ندارد و می‌گوید سیستم او گلخانه‌ای نیست و باعث شده کشتی فرنگی افتخارات بی سابقه‌ای را کسب کند.

با این وصف نمی‌توان سرخورده شدن بعضی استعداد‌ها از روش بنا را کتمان کرد. در سال‌های قبل از المپیک لندن، عدم مدیریت درست نفرات در کشتی فرنگی باعث شد دو ستاره مانند امیر علی اکبری و بابک قربانی به بیراهه بروند یا همین نبود انتخابی و سرخوردگی نفرات، منجر به این شد که قاسم رضایی امیدی به حضور در تیم ملی کشتی فرنگی نداشته باشد تا جایی که تنها چند قدم تا حضورش در آذربایجان باقی مانده بود، اما ماجرای بابک قربانی باعث شد بنا دست به دامن رضایی شود و بعد از آن این فرنگی کار آملی با یک طلا و یک برنز المپیک، پرافتخار‌ترین فرنگی کار ایران در تاریخ المپیک نامش ماندگار شود.

شورش شاگردان سابق علیه اقای خاص!

همیشه به شیوه انتخاب ملی پوشان کشتی فرنگی انتقاد‌هایی وارد بوده، اما این بار، انتقاد‌های مختلفی از سوی شاگردان سابق بنا صورت گرفت که بی سابقه بود. امید نوروزی، قاسم رضایی و سعید عبدولی افرادی بودند که علیه بنا شورش کردند و حسابی به او تاختند.

نکته جالب این نفرات، پای ثابت درخشش کشتی فرنگی در مسابقات مختلف از جمله المپیک لندن و ریو بودند و حالا همان شاگردان بنا به او انتقاد می‌کنند.

جمشید خیرآبادی، مسعود هاشم زاده، صباح شریعتی، محمدعلی چمیانی و برخی دیگر از پیشکسوتان کشتی فرنگی ایران نیز به تبعیت از ۳ چهره شاخص کشتی جهان و المپیک، علیه محمد بنا و رویکرد او در انتخاب ملی پوشان، موضع گرفتند تا آقای خاص کشتی ایران پس از درخشش تیمش در مسابقات جهانی نروژ که با کسب ۴ مدال طلا همراه بود، مورد هجمه سنگین منتقدان قرار گیرد.

پس از انتقاد این افراد رسول جزینی، دست راست بنا و یار دیرین او در این سال ها، به منتقدان پاسخ داد و از سرمربی تیم ملی دفاع کرد.

جزینی مثل همیشه شدیدا به منتقدان بنا تاخت و گفت: «این رسم مردانگی نیست کسانی که خود روزی شاگرد، محمد بنا بوده اند و با زحمات وی در اردو‌های تیم ملی به مدال جهانی و المپیک رسیده اند، حال به همه چیز پشت کنند و سال‌های گذشته را به فراموشی بسپارند.»

سعید عبدولی نیز در پاسخ به جزینی در صفحه شخصی خود نوشت: «بعضی از مربیان (ثابت) مسافرت‌های خارجی تیم ملی کشتی فرنگی میان میگن بنای کشتی ایران را ویران نکنیم. آره استاد شما راستشو میگی با این گرونی و بی پولی اگر من هم هر روز پای ثابت مسافرت و مسابقه بودم از همه تمجید و تشکر می‌کردم.»

امید نوروزی دیگر طلایی المپیک لندن نیز درباره انتقاد‌ها از نحوه انتخاب تیم ملی کشتی فرنگی برای رقابت‌های جهانی و بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲، گفت: «این چرخه پر از ایراد و فرمالیته است و نمی‌تواند عدالت را در انتخاب ملی پوشان اجرا کند. احساس می‌کنم ارائه این چرخه فقط برای راضی کردن اهالی کشتی و مردم است، در حالیکه این چرخه اصلا انتخابی نیست.»

همه این صحبت‌ها باعث شد تا طرفداران کشتی و کارشناسان این رشته به صحبت‌های این قهرمانان انتقاد کنند. اگر چه می‌توان صحبت‌های عبدولی، نوروزی و رضایی در نقد چرخه انتخابی کشتی فرنگی را درست دانست، اما سوال اصلی اینجاست که این نفرات در سال‌هایی که ملی پوش بوده اند چرا صحبتی نکرده اند؟

آیا خود این افراد که بر اساس این روش انتخاب شده اند هم با عدالتی دوبنده تیم ملی را پوشیده اند؟ خود امید نوروزی که سابقه بداخلاقی در انتخابی تیم ملی را هم دارد چرا آن زمان از سیستم گلخانه‌ای کشتی فرنگی انتقاد نکرده تا نفراتی مانند حسین نوری با وجود پیروزی در انتخابی المپیک، حقشان پایمال شود و در حسرت این رقابت بزرگ بمانند؟

ترکش انتقاد ستاره‌ها از بنا دامن سوریان را گرفت!

پس از پاسخ جزینی به انتقادات ستاره‌های کشتی فرنگی، آتش این اختلاف‌ها شعله ور‌تر شد و فروکش نکرد تا به سوریان هم برسد.

پس از این اتفاق، قاسم رضایی مرد محجوب و آرام کشتی ایران بار دیگر در فضای مجازی در انتقاد از محمد بنا، با اشاره به تغییر تابعیت علی ارسلان، نوشت: «آقای بنا، آقای خاص یادت رفته به ارسلان در مسابقات لیگ پارسال چه گفتید؟ چرا انقدر مظلوم نمایی؟»

امید نوروزی هم که شدیدا از محمد بنا انتقاد کرده بود و چرخه انتخابی وی را «فرمالیته» دانسته بود، در حمایت از قاسم رضایی از بنا شدیدا انتقاد کرد و در ادامه در مصاحبه‌ای دیگر با ایسنا، بار دیگر به انتقاد از محمد بنا و همچنین حمید سوریان پرداخت. نوروزی ضمن انتقاد از بنا، سوریان را مسبب تمام اتفاقات کشتی فرنگی و بی توجهی به اجرای عدالت در انتخاب ملی پوشان دانست.

اما سعید عبدولی نیز در پاسخ به رسول جزینی مربی تیم ملی که گفته بود این کشتی گیران خودشان در رقابت انتخابی شرکت نمی‌کردند، خطاب به جزینی نوشت: «استاد عزیز شما یک مسابقه را مثال بزن که سعید عبدولی، قاسم رضایی و امید نوروزی، در آن شرکت نکرده باشند. ما در تمام انتخابی‌ها شرکت کردیم. منتی بر سر ما نیست، به غیر از آقای حمید سوریان که از حضور در انتخابی معاف بودند.»

این انتقاد‌ها در حالی است که این ۳ کشتی گیر سابق تیم ملی با مدال‌های ارزشمند خود در رقابت‌های جهانی و المپیک نقش ویژه‌ای در تثبیت جایگاه محمد بنا به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی داشتند و حالا از شیوه محمد بنا به ستوه آمده اند و لب به انتقاد گشوده اند.

چرا به سیستم بنا انتقاد وارد است؟

در توانمندی و کاریزمای محمد بنا، و نقش مهم او در تاریخ کشتی فرنگی ایران شکی نیست، اما شیوه او می‌تواند تیشه به ریشه استعداد‌های این رشته بزند. بنا عادت دارد نفرات مد نظرش را از دل اردو‌ها و تورنمنت‌های خارجی انتخاب کند و اعتقادی به انتخابی رو در رو و مسابقه مستقیم ندارد.

شیوه‌ای که سال هاست در کشور‌هایی مانند آمریکا و روسیه اجرا می‌شود و حتی اگر قهرمانی مانند جردن باروز، ولاسوف و... هم در انتخابی ببازند، شانسی برای پوشیدن دوبنده تیم ملی ندارند.

همین موضوع بار‌ها باعث دلخوری کشتی گیران فرنگی شده تا جایی که سال گذشته، محمد رضا گرایی به دلایلی مشابه همین موارد، و اعتقاد به اینکه در تفکرات سرمربی جایی ندارد، اردوی تیم ملی را ترک کند و شاید اگر به اردو بر نمی‌گشت، اکنون یک طلای ناب المپیک و طلای جهان از کشتی ایران سلب شده بود.

حالا خواسته خانواده کشتی هم این است که قهرمانان کشتی فرنگی در چرخه انتخابی کامل شرکت کنند و فرد شایسته از مسیری عادلانه به دوبنده تیم ملی برسد تا داستان ارسلان و طهماسبی و شریعتی دیگر تکرار نشود.

بنای کشتی فرنگی فرو می‌ریزد؟

محمد بنا در کشتی ایران از محبوبیت و مقبولیت خاصی برخوردار است. موضوعی که ریشه در افتخاراتی دارد که با مربی گری او به ویترین کشتی فرنگی ایران افزوده شده. در سال‌های اخیر، اما او بار‌ها مورد انتقاد قرار گرفته و خیلی از نزدیکانش را هم از دست داده است.

نفراتی مانند ناصر نوربخش و جمشید خیرآبادی که در موفقیت بنا در لندن نقش بسزایی داشتند، به دلیل شیوه مدیریتی او از قطارش پیاده شده اند و حالا شاگردان سابقش هم علیه او شوریده اند. بنا جهره‌ای کاریزماتیک در کشتی ایران است، اما خود محوری و سیستم خاص او باعث شده تا روز به روز انتقاد‌ها از او بیشتر شود و حالا خیلی‌ها می‌گویند بنا باید تغییر رویه دهد تا مقبولیتش را از دست ندهد.

بنا اگر می‌خواهد همچنان محبوب بماند باید در مقابل عدالت و انتخابی سر خم کند و یک چرخه عادلانه را تدوین کند تا ملی پوشان کشتی فرنگی از دل آن خارج شوند، اما بعید است آقای خاص کشتی فرنگی به این موضوع تن دهد و به نظر می‌رسد همچنان از شیوه خاص خود نفراتش را انتخاب می‌کند.

محمد بنا: ارسلان هم مثل کیمیا رفت!

محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی درباره انتقاد‌های اخیر و حضور نداشتن در مسابقات کشوری، مصاحبه مفصلی با ایران ورزشی داشت و ضمن پاسخ به انتقاد ها، گفت: به این حرف‌ها عادت کردم. باید ۲۴ آذر جایی می‌رفتم و امکان تغییرش وجود نداشت و مجبور شدم.

هر چند که در سال‌های اخیر بار‌ها از این حرف‌ها شنیدم. مگر قرار بود من کشتی بگیرم که حتماً باید زاهدان می‌رفتم؟ مربیان دیگر و حمید سوریان هم حضور داشتند. ضمن اینکه باید مسابقات را می‌دیدم که دیدم.

وی درباره تصمیمش درباره فینالیست‌های غایب مسابقات کشوری که خیلی هم سر و صدا کرد گفت: ببینید این کار دهان‌کجی به علاقه‌مندان کشتی و میزبان مسابقات بود. اگر قرار بود هر کسی که در این رقابت‌ها به فینال رسید و خیالش از گرفتن سهمیه جام تختی راحت شد در فینال کشتی نگیرد، چه اتفاقی رخ می‌داد؟

اگر این مسابقات فقط حکم قهرمانی کشور داشت و مرحله اول انتخابی نبود باز می‌گفتیم عنوان قهرمانی کشور را از دست داده، اما یک مرحله از انتخابی تیم ملی بوده و به همین دلیل هم تمام کشتی‌گیران موظف هستند که به طور کامل این مراحل را سپری کنند.

بنا درباره اینکه این معافیت‌ها هم البته خودش منتقدانی دارد گفت: اینجوری نیست. در همین مسابقات جام تختی تکلیف چهار وزن تقریباً مشخص می‌شود. یعنی یک رقابت رودررو دارند. تمام مدعیان این وزن باید با هم کشتی بگیرند.

نفر اول به قهرمانی آسیا می‌رود و اگر در آسیایی اول شد که یک قدم جلو است، اما اگر نشد نوبت به بقیه می‌رسد. ضمن اینکه این حرف‌هایی که گفته می‌شود بیشتر به خاطر این است که از من خوش‌شان نمی‌آید وگرنه برنامه نه اینکه بی‌نقص باشد، اما هم عادلانه‌تر از همه برنامه‌هاست و هم اینکه تضمین بیشتری هم برای موفقیت دارد. در همین ۲ سال اخیر یک مورد را بگویند که خارج از فرآیند به تیم ملی رسیده باشد؟

بنا درباره تغییر تابعیت علی ارسلان و حواشی آن افزود: از نظر من مدالی مهم است که زیر پرچم ایران به دست بیاید. دوره قهرمانی تمام می‌شود، اما چیزی که می‌ماند مدالی است که برای ایران کسب شده است. این همه ورزشکار از ایران رفت که همه ستاره و نامدار؛ اما چه اتفاقی افتاد؟

کیمیا علیزاده رفت؛ سعید ملایی رفت یا مهدی زیدوند، صباح شریعتی و سامان طهماسبی. درست است که قهرمانی در کشور بسیار مهم است، اما چرا باید این همه جنجال به راه بیفتد؟ این همه پزشک و آدم‌های متخصص از ایران رفتند و حالا با کمبود پزشک روبه‌رو هستیم؛ چرا کسی درباره آن‌ها حرف نمی‌زند؟

وی ادامه داد: او کجا اول شد که من حقش را ندادم؟ برای جهانی ۲۰۱۸ در انتخابی اول شده، اما اعزام نشده، خب به من چه ربطی دارد؟ مگر من سرمربی بودم؟ بعد از آن هم رفته امید‌های جهان عنوانی نیاورده.

سال بعد در جام تختی هم عنوان نیاورد، اما با توجه به اینکه در لیگ برتر مقابل محمدرضا گرایی برنده شد برای مسابقات قهرمانی جهان در صربستان که البته لغو شد؛ به اردو دعوتش کردم و در انتخابی به کاویانی‌نژاد باخت. همین امسال هم در انتخابی به مختاری ۸ بر صفر باخت. کجا اول شده که من انتخابش نکردم؟

بنا ادامه داد: او کشتی گیر با استعدادی بود، ولی خیلی نوسان داشت. یک روز گرایی را ۱۰ بر صفر می‌کرد و یک روز به کاویانی‌نژاد ۱۰ بر صفر می‌باخت. اگر به این دوستان باشد که الان مشکلات و حق‌خوری‌های ترکیب تیم ملی در سال ۱۹۹۲ و ۹۳ هم به پای من نوشته می‌شود.

سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی درباره صحبت‌های تندی که علیه او مطرح شده ادامه داد: بعد از بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ وقتی تیم سه تا طلا گرفت، احساس کردند که عقب مانده‌اند. سفره‌ای با نان و بوقلمون آماده شده و به همین خاطر شروع کردند به مشکل ایجاد کردن؛ به همین خاطر هم از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ که تیم باید هر سال قهرمان جهان می‌شد فقط یک بار ۲۰۱۴ به آن رسید که البته آن‌هم تا دو ماه قبلش خودم در تیم حضور داشتم.

همیشه این‌جور بوده که بیرون نشستن و حرف زدن راحت بوده. الان هم تیم سر و سامان گرفته و فکر می‌کنند که نان و بوقلمونی هست و شروع کرده‌اند به این حرف‌ها.

یادشان هست که تیم سال ۲۰۱۸ چه بلایی سرش آمده بود؟ می‌دانند که این تیم ۲ سال و نیم پیش کجا بود و الان کجاست؟ البته من متوجه همه موارد هستم و خوب می‌دانم که بچه‌های دوره من را به بازی گرفتند که هر روز این حرف‌ها مطرح می‌شود.

او افزود: سال ۲۰۰۵ پای قاسم ایستادم و کلی حرف شنیدم، اما دو سال بعد به همین قاسم گفتم باید یک وزن بالاتر برود و سامان طهماسبی در ۸۴ کیلوگرم کشتی بگیرد؛ قهر کرد. وقتی پای قاسم ایستادم به خاطر کشتی بود و وقتی هم پای سامان ایستادم به خاطر کشتی بود. موقعی هم که پای امید ایستادم، چون کشتی برایم مهم بود، این کار را کردم.

بنا درباره اینکه می‌گویند منفعت‌هایی نصیبش شده افزود: من چه نفعی بردم؟ هیچ‌وقت آویزان کشتی نبودم. زوری اینجا نیست؛ البته که همیشه از کار کردن در کشتی لذت بردم و دوست داشتم، اما هیچ‌وقت هم آویزان نبودم. هر موقع علیرضا دبیر بگوید نیا از فردا می‌نشینم خانه در کنار فرزندم، اما آویزان کسی نمی‌شوم.

۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید