«بیداد» شجریان در «مجلس»

به گزارش فرادید ، ثبت شرکت های خصوصی در انتشار موسیقی ایرانی اگرچه در دورانی که مردم تنها از راه رادیو و تلویزیون موسیقی می شنیدند می توانست راهگشا باشد اما باعث کدورت میان اهالی موسیفی شد. از اولین موسسات انتشار موسیقی که مجوز کار گرفت، موسسه ماهور بود. بنا بود اولین اثر این موسسه کاری در دستگاه همایون از گروه شیدا و عارف باشد. اثری را که یک روی آن را لطفی ساخته و روی دیگر آن را مشکاتیان آهنگسازی کرده بود. اما به ناگهان موسسه ماهور کنسرت سه گاه گروه پایور در اوایل انقلاب در تالار وحدت با خوانندگی شجریان را منتشر کرد. این اثر بعدها با عنوان پیغام اهل راز در قالب دو نوار از سوی موسسه دل آواز بازنشر شد.

مسائل مالی این اتفاق باعث دلخوری شجریان و اعضای گروه شیدا شد و کار به دادگاه کشید در نهایت دادگاه رای را به نفع موسسه ماهور داد. شجریان در مشورتی با هوشنگ ابتهاج تصمیم می گیرد که خود موسسه ای را برای نشر آثار موسیقی تشکیل دهد و این چنین شد که موسسه دل آواز به وجود آمد. با این حال اولین اثر منتشر شده موسسه دل آواز (بیداد) موجب کدورت میان شجریان و محمدرضا لطفی شد. محتوای آلبوم بیداد به آهنگسازی مشکاتیان و اجری گروه عارف همان همایونی بود که قرار بود به صورت مشترک با کار لطفی در موسسه ماهور منتشر شود. حقوق نواززندگان و هزینه ضبط را موسسه چاووش پرداخته بود. هر چند پس از انتشار آلبوم بیداد مشکاتیان و شجریان در پی جبران هزینه های موسسه چاووش برآمدند اما این کدورت از بین نرفت.

این آلبوم اولین اثر مستقل مشکاتیان با گروه عارف به شمار می آید. مشکاتیان در دوران چاووش به غیر از تصانیف متعدد اثری را با صدای ناظری منتشر کرده بود. در تمامی این آثار حسین علیزاده (سرپرست دیگر گروه عارف) با او همراه بود. حتی در اجرای اولیه بیداد، حسین علیزاده تار زده بود و اما در اجرای دوم به دلیل جدایی کوتاه مدت علیزاده از چاووش، محمدرضا لطفی این وظیفه را به عهده گرفت. آلبوم بیداد اما تبعات سیاسی برای شجریان داشت. در دورانی که حمل ساز در امکان عمومی باید با مجوز صورت می گرفت محتوای اجتماعی این اثر موجب بروز حرف و حدیث هایی در جامعه شد و حتی کار به مجلس شورای اسلامی کشید.