نقشه‌ جدید عالم ۱.۲ میلیون کهکشان را نشان می‌دهد

دانشمندان برای درک بهتر انبساط جهان‌مان یک نقشه‌ی سه بعدی از مکان ۱٫۲ میلیون کهکشان تهیه کرده‌اند. این نقشه به ستاره‌شناسان جزییاتی درباره‌ی نحوه‌ی انبساط می‌دهد. این نقشه به ما کمک می‌کند که درباره‌ی نیروی مرموزی که به اعتقاد دانشمندان جهان را منبسط می‌کند، بیشتر بفهمیم.

کد خبر : ۲۱۹۲۳
بازدید : ۱۵۴۶
دانشمندان برای درک بهتر انبساط جهان‌مان یک نقشه‌ی سه بعدی از مکان ۱٫۲ میلیون کهکشان تهیه کرده‌اند. این نقشه به ستاره‌شناسان جزییاتی درباره‌ی نحوه‌ی انبساط می‌دهد. این نقشه به ما کمک می‌کند که درباره‌ی نیروی مرموزی که به اعتقاد دانشمندان جهان را منبسط می‌کند، بیشتر بفهمیم.

این نقشه‌ی سه بعدی ۶۵۰ میلیارد سال نوری مکعب را نشان می‌دهد که تنها بخشی از این عالم بزرگ است. نقطه‌های روی این نقشه ستاره نیستند، بلکه هر یک از آنها یک کهکشان کامل است.

دانشمندان میزان نوسانات در تراکم ماده‌ی عادی تشکیل‌دهنده‌ی جهان (به این ماده باریون می‌گویند) را بررسی کردند. این نوسانات معیار استانداردی برای اندازه‌گیری مسافت‌های کیهانی است. این افت و خیزها، «نوسانات صوتی باریونی» نام دارند و ابزار ایده‌آلی برای تعیین موقعیت نسبی هر کهکشان است. در این نقشه، نقطه‌های بنفش کهکشان‌هایی را نشان می‌دهند که در فاصله‌های دورتر قرار دارند، نقطه‌های زرد هم کهکشان‌های نزدیک‌تر را نشان می‌دهند. این موضوع اهمیت زیادی دارد چون به دانشمندان اجازه می‌دهد تا حرکت نسبی هر جرم را تعیین کنند. این یافته‌ها هم به نوبه‌ی خود به دانشمندان کمک می‌کنند که سرعت فاصله گرفتن آنها از هم را محاسبه کنند.

دانشمندان همیشه این سوال را پرسیده‌‌اند که جهان دقیقا چقدر بزرگ است. تا اینکه در سال ۱۹۲۹ «ادوین هابل» (کسی تلسکوپ هابل نامش را از او گرفته) در نتیجه‌ی مشاهدات و بررسی‌هایش پی برد کهکشان‌ها از هم دور می‌شوند. هابل اولین کسی بود که فهمید جهان پیوسته منبسط می‌شود. این یک نظریه‌ی بنیادی است که به کشفیات بزرگتری از جمله «بیگ بنگ» منجر شد.

اکثر دانشمندان بر اساس محسابات‌شان از جرم جهان به این نتیجه رسیدند که سرعت انبساط عالم کاهش می‌یابد. اما در سال ۱۹۹۸، دو گروه از دانشمندان کشف کردند که عالم نه تنها منبسط می‌شود، بلکه سرعت این روند هم رو به افزایش است. یکی از نظریه‌هایی که مورد قبول عموم واقع شده این است که یک نیروی ناپیدا و مرموز به نام «انرژی تاریک» (dark energy) بر این پدیده تاثیر می‌گذارد.

از آن زمان، ستاره‌شناسان سعی داشته‌اند تا این پدیده را بفهمند. به همین دلیل دانشمندان سعی کرده‌اند که اندازه‌ی نوسانات صوتی باریون را محاسبه کنند. چون این نوسانات روش ایده‌آلی برای محاسبه انبساط کیهانی است. محققان توانستند بفهمند که ماده‌ و انرژی تاریک چگونه بر سرعت انبساط کیهان تاثیر می‌گذارند.

این یافته‌ها اهمیت زیادی دارند چون تاکنون دانشمندان نتوانسته بودند انرژی تاریک را مستقیما مشاهده یا بررسی کنند.

منبع: The Verge
ترجمه: دیجی‌کالا مگ
۰
نظرات بینندگان
تازه‌‌ترین عناوین
پربازدید