۱۰ نکته مهم درباره بازی ایران- مراکش
به شکل تناقض آمیزی درخشش ستارههای فوتبال داخلی بیشتر از لژیونرها بود. امید ابراهیمی ستاره اول این بازی بود که شیوه تکل غیرتمندانه اش تا سالها در ذهن ماباقی خواهد ماند. اما کسی مگر میتواند دوندگی خارق العاده وحید امیری را در طول بازی از یاد ببرد و یا بازی بدون نقص بیرانوند که همچون قلعه بانهای باستانی از دژ ایران حفاظت میکرد. به جز این سه نفر باید از درخشش زوج میانی خط دفاعی ایران یاد کنیم. چشمی و پورعلی گنجی که فداکارانه بازی کردند و نشان دادند که چه انتخابهای درستی بوده اند.
کد خبر :
۵۸۷۴۷
بازدید :
۳۶۳۲
۱- غافلگیری اول کی روش: حاج صفی در دفاع چپ و میلاد محمدی روی نیمکت. غافلگیری دوم، اما مهمتر است. کیروش، شجاعی را کنار امید ابراهیمی در نقش هافبک دفاعی قرار داده است. او قرار است بازیسازی را از عقب انجام دهد. وزنهای برای حفظ توپ و تعادل؛ و در زنجیره سه. نفره بعدی و تک مهاجم تیم، هیچ بازیسازی وجود ندارد.
به جایش آن جلو چهار بازیکن دونده و سمج داریم. جهانبخش و انصاری فرد و امیری و آزمون. چهار بازیکنی که در دفاع و توپگیری فعال هستند و در صورت دستیابی به توپ با سرعتی خیره کننده به قلب دفاع حریف میزنند. توپهایی که قرار است خودشان به دست بیاورند.
با پرس از جلو و هجوم روی توپهای برگشتی از ارسالهای بیرانوند. اینجا همان درس تاکتیکی کی روش است. شیوهای که مرد پرتغالی برای رویارویی با تیمی قویتر از خود انتخاب کرده است. شیوهای که حاصل تجربه سالهای دراز اوست. فارغ از طرحهای کلیشهای فوتبالی. اگر قرار است از کی روش یاد بگیریم اینجا همان لحظه موعود است. نقشه برای پیروزی. حتی اگر شکل بازی ایران شباهتی به آنچه از فوتبال در ذهن داریم نباشد. اینجا همان تمایز کی روش با دیگران است.
۲- نیمه اول دوبار توانستیم این پروژه را انجام دهیم. بار اول سردار توپ ربایی میکند و به سرعت انصاری فرد را صاحب توپ میکند که ضربه بد و عرضی کریم به سادگی دفع میشود و بار دوم توپگیری ابراهیمی، موجب میشود تا وحید امیری با یک ضربه دقیق سردار را با دروازه بان حریف تک به تک کند.
دروازه بان در تک به تک موفقتر عمل میکند. اگر مسعود شجاعی کمتر توپ لو میداد و سردار هم کمتر دستپاچه بود این طرح میتوانست چندین بار دیگر هم تکرار شود.
۳- مراکش تیم بسیار قدرتمندی بود. تیمی که ۱۷ بازی بدون شکست را پشت سر گذاشته بود و در ماههای اخیر توانسته بود صربستان، اسلوواکی، کره جنوبی، مصر و استونی را با قاطعیت شکست دهد. تیمی که بازیکنانش درشت اندام و تکنیکی و قدرتمند بودند و با اعتماد به نفسی خیره کننده بازی را آغاز کردند و در ۱۵ دقیقه ابتدایی فشاری شگفت انگیز را به دروازه ایران وارد کردند.
در مجموع در ۹۰ دقیقه هم آنها تیم برتر بودند. اما برتری تاکتیکی و تکنیکی و فیزیکی آنها به موقعیتهای صددرصد گلزنی تبدیل نمیشدند. دفاع خوب و فداکارانه ما موجب میشد تا بازیکنان مراکشی عموما از زوایای تنگ و در حالاتی نامناسب و بدون تعادل لازم و در حالیکه از سوی بازیکنان کشورمان تحت فشار بودند به سمت دروازه ما شلیک کنند.
آنها در طول ۹۰ دقیقه دوبار به شکل جدی موقعیت گل داشتند. یک بار روی یک ضربه کرنر و دفع اشتباه توپ توسط آزمون که با فداکاری بیرانوند به خیر گذشت و باردیگر در نیمه دوم وقتی امید ابراهیمی به خاطر مصدومیت از بازی بیرون بود و حکیم زیش یکی از بهترین شوتزنهای فعلی جهان، فرصت اجرای یک شلیک سرضرب و قدرتمندانه را پیدا کرد که باز هم بیرانوند استادانه توپ را دفع کرد. در بقیه دقایق حملات پردامنه مراکشیها عموما به فرصت صددرصد گلزنی تبدیل نمیشد. این حاصل طرح تاکتیکی کی روش بود.
۴- به شکل تناقض آمیزی درخشش ستارههای فوتبال داخلی بیشتر از لژیونرها بود. امید ابراهیمی ستاره اول این بازی بود که شیوه تکل غیرتمندانه اش تا سالها در ذهن ماباقی خواهد ماند. اما کسی مگر میتواند دوندگی خارق العاده وحید امیری را در طول بازی از یاد ببرد و یا بازی بدون نقص بیرانوند که همچون قلعه بانهای باستانی از دژ ایران حفاظت میکرد. به جز این سه نفر باید از درخشش زوج میانی خط دفاعی ایران یاد کنیم. چشمی و پورعلی گنجی که فداکارانه بازی کردند و نشان دادند که چه انتخابهای درستی بوده اند.
۵- به جز این ۵ نفر، رامین رضاییان، علیرضا جهانبخش و احسان حاج صفی هم نمره قبولی میگیرند. هر چند دریبل خوردن آماتوری حاج صفی از گوش راست مراکش در همان ۱۰ دقیقه اول، خارج از انتظار ما از احسان بود و شکل غلتیدن رامین روی خطای بازیکن مراکشی و غلت زدنهای پیاپی اش روی زمین کمی فاقد کلاس در مسابقاتی این چنین معتبر بود و داور اهل ترکیه بلافاصله نمایشی بودن این اتفاق را متوجه شد.
در فضای مجازی هم فوتبالدوستان فرانسوی شوخی جالبی راه انداخته اند که طبق آن رامین همچنان دارد غلت میزند!
۶- میماند سه نفر دیگر. سردار آزمون دیروز یک فرصت گل عالی را به گل بدل نکرد. خودش گفته زمین چمن نرم بود و توپ از کنترلش خارج شد. او بارها و بارها عدم دقت در پاس دادن را به نمایش گذاشت که خب در بازی با ترکیه هم این خصیصه را نشان داده بود.
نقطه مثبت کار آزمون درخشش روی توپهای هوایی بود او بارها بالاتر از مدافعان مراکشی ارسالهای بیرانوند را زد و فرصت ضد حمله را برای ایران فراهم کرد. در مجموع آقای خلیل آزمون (که به همراه همسرش در ورزشگاه شاهد بازی پسرشان بودند) باید قبول کنند که سردار نمره قبولی نگرفت.
میرسیم به کریم انصاری فرد. ژوکر تیم کی روشاو دونده بود و فداکار و گوش به فرمان، اما تحت فشار بازی فیزیکی مراکشیها بازدهی چندانی نداشت. او ۹۰ دقیقه بازی کرد، اما مسعود شجاعی. خونسردی او فلج کننده بود. او قرار بود با حفظ توپ فشار را از روی خط هافبک ایران بردارد، اما موفق نبود. آیا اعتقاد کی روش به کاپیتان مسعود در بازی با اسپانیا هم ادامه خواهد داشت؟
۷- بازی سخت و نفسگیر است. دو بازیکن ایران و یک بازیکن حریف به خاطر مصدومیت زمین را ترک میکنند. نبرد فیزیکی در تمام ابعاد. مراکش از قدرت جنگندگی ایران جاخورده است. تکلهای امید، تنه فنیهای خشن وحید امیری، فداکاری روزبه چشمی در مقابل شوتهای سنگین حریفان همه و همه نشان از کار ذهنی تیم مربیان روی بازیکنان دارد.
۸- مراکشیها فیزیکی و خشن بودند، اما ناجوانمرد؟ به هیچ وجه. در فوتبال فیزیکی آما پاکیزه آنها ناراستی و غل و غش وجود نداشت. تیم محترم و دوست داشتنی بودند که مطمئن باشید کار را برای پرتغال بسیار سخت خواهند کرد.
۹- با آمدن طارمی و قدوس که به جای شجاعی و جهانبخش به ترکیب آمده بودند ناگهان وزنه حملات نیشدار ایران به سمت چپ سنگینی کرد. جایی که قدوس و طارمی تازه نفس وسبکبال و خشن، برتری فیزیکی مراکشیها را به بازی گرفته بودند. زمان میگذشت و مراکشیها ناامیدتر و خستهتر بودند، اما ایران همچنان میجنگید. با تمام وجود.
۱۰- گل دقیقه ۹۵. سام قدوس از حریف خسته خطا میگیرد. توپ را بلند میکند و آن را میبوسد و در اختیار احسان حاج صفی قرار میدهد. این لحظه موعود است. گویی همه میدانند. سانتر مورب احسان و گل به خودی حریف. تمام.
منبع: روزنامه هفت صبح
۰