رقص‌های جنجالی

رقص‌های جنجالی

۱۵ سال بعد از آن روزها،اکبر عبدی در فیلمی از خود مسعود ده نمکی رقصید تا معلوم شود که فقط کمر نیست که چرخش دارد/ سیمای جمهوری اسلامی صحنه‌های مستهجن فیلم کنفرانس برلین را پخش کرد/ رقص مختلط زن و مرد وجود داشته و لباس بازیگران آن قدر نازک بوده که باعث سروصدا در کشور شود./ پای مشایی در دولت، اما سفت‌تر از آن است که با ۱۳ دقیقه لرزش کمر سست شود/چند دخترک خردسال و کودک به روی سن می‌آیند تا به حرکات موزون و گل افشانی بپردازند./ مائده هژبری تبدیل به یک نماد شد.

کد خبر : ۶۰۶۱۱
بازدید : ۱۶۵۵۲۰
مصطفی آرانی | ظاهرا چیزی نیست جز چند حرکت چرخشی در چند ناحیه بدن، ولی ترکیبش که نام «رقص» می‌گیرد؛ چنان است که همین یک هفته پیش، چند روزی بحث اول مملکت شد. چرخش کمر یک نوجوان هفده ساله، آنطور که محمدرضا زائری آن را توصیف کرد و البته برخورد انتظامی - رسانه‌ای با آن، بازخوردی عجیب و غریب در فضای مجازی داشت به طوری که در یک ائتلاف عجیب و غریب، چپ و راست و حزب اللهی و برانداز، در مورد آن یک موضع تقریبا واحد گرفتند.
تاریخ معاصر، اما از این رقص‌های حاشیه ساز کم به خود ندیده است و این روایتی است از همه آن رقصها:

رقص اکبر عبدی در فیلم سینمایی تحفه هند و اعتراض انصار حزب الله
سال ۱۳۷۳ است. محمدرضا زهتابی فیلم تحفه هند را ساخته است. فیلمی که اکبر عبدی، در انتهای فیلم و در عروسی خودش می‌رقصد. رقص عبدی دردسرساز می‌شود. انصار حزب الله نسبت به فیلم اعتراض می‌کنند و در مقابل سینما قدس بلوایی به پا می‌شود که در نتیجه آن شیشه سینما می‌شکند و حتی گفته میشود یک زن هم سقط جنین می‌کند.
داستان رقص در جمهوری اسلامی؛ از اکبر عبدی تا مائده هژبری مسعود ده نمکی از رهبران انصار حزب الله در آن دوره البته چنین روایتی را نمی‌پذیرد و در گفت و گویی با ویژه نامه نوروز ۱۳۸۶ روزنامه همشهری می‌گوید: «آن موقع، بچه‌های انصار حزب الله میرفتند جلوی شهرداری تظاهرات می‌کردند و جلوی بانک مرکزی؛ به دلیل سیاست‌های اقتصادی و الگوی توسعه. جلسه‌ای بود با یکی از سران جناح چپ درباره اینکه چرا خبر‌های این‌ها را توی روزنامه شان تحریف می‌کردند. او گفت: شما چرا فقط جلوی دستگاه‌هایی می‌روید که متعلق به کارگزاران با ما هستند؟

گفتیم چکار کنیم؟ گفت: شما چرا نمیروید جلوی وزارت ارشاد؟ این بنده‌های خدا هم تصمیم گرفتند بروند جلوی وزارت ارشاد که سیاست‌های ارشاد باید اینطوری باشد، بعد آمدند مصداق یابی کنند، رفتند جلوی سینما قدس، در اعتراض به اکران یک فیلمی... در هر صورت از وزارت ارشاد به سمت ولیعصر تجمعی بود.
بعد از مراسم رسمی. جلوی در سینما قدس، بر اثر ازدحام جمعیت و هل دادن؛ یکی از شیشه‌ها شکست. فردا، روزنامه همین آدم جناح چپی که بچه‌ها را تحریک کرده بود بروید جلوی وزارت ارشاد؛ تیتر اولش این بود که یک زن جلوی سینما قدس سقط جنین کرد. کل قصه، قصه سیاسی بود.»
ماجرا سیاسی بود یا نبود، ۱۵ سال بعد از آن روزها،اکبر عبدی در فیلمی از خود مسعود ده نمکی رقصید تا معلوم شود که فقط کمر نیست که چرخش دارد و چرخ روزگار هم آن قدر می‌چرخد تا روزی مبتلایت کند به آن چیزی که روزی دیگران را به خاطرش سرزنش کردی.

رقص یک کمونیست در کنفرانس برلین
سال ۱۳۷۹ است. نوروز تازه به پایان رسیده، ولی دهه محرم آغاز شده است. کنفرانسی با موضوع ایران بعد از انتخابات مجلس ششم در برلین، پایتخت آلمان برگزار می‌شود که توسط افرادی از اپوزیسیون به آشوب کشیده می‌شود.
در این میان تلویزیون با نمایش فیلمی از این کنفرانس از جمله صحنه رقصیدن یک زن، که به گفته مرتضی غرقی خبرنگار وقت صداوسیما در آلمان از کارگران کمونیست بوده، باعث می‌شود که طبقه مذهبی نسبت به این کنفرانس و حاضران در آن که از اصلاح طلبان ایران بودند حساس شوند و حتی کار به محاکم قضایی کشیده شود.
هرچند که در ابتدا برای حسن یوسفی اشکوری، حکم اعدام نیز بریده شد، اما در نهایت برخی از شرکت کنندگان در این کنفرانس با حکم حبس مواجه شدند. واکنش‌ها نسبت به پخش این فیلم جالب توجه بود. آن طور که در یک گزارش خبرگزاری فارس آمده مرحوم منتظری بلافاصله در پاسخ به استفتایی بیان داشت:
«نمایش عمومی این قبیل صحنه‌ها در تلویزیون از مصادیق بارز اشاعه فحشا و شرعا حرام است و واضح است که انگیزه سیاسی در کار است» و علی اکبر محتشمی پور هم در نامه‌ای نوشت:
«سیمای جمهوری اسلامی در یک اقدام غیر منتظره صحنه‌های مستهجن فیلم کنفرانس برلین را پخش کرد که موجب جریحه دار شدن عواطف و احساسات اکثریت اشخاصی که به مشاهده آن نشستند شد.» شاید جالب‌ترین واکنش را هاشمی رفسنجانی داشت که به روایت فارس «در خطبه‌های نماز جمعه در پاسخ به اعتراض اصلاح طلبان در پخش مستند تلویزیون گفت: «حالا این حرف‌ها را می‌زنند که یک خانم برهنه دارد آنجا می‌رقصد. چرا این را آوردید و نشان دادید؟ این دیگر، حرف است.
شما هر شب در فیلم‌ها از این خانم‌ها می‌بینید. کسی غصه این چیز‌ها را نمی‌خورد، لااقل شما نمی‌خورید. انصافا زور نیست که ما در یک جا بخواهیم همه چیز شفاف و اطلاع رسانی واضح باشد و در یک جا بخواهیم شفاف نباشد؟»

رقص دو گروه کرمانشاهی و ارمنستانی در جشنواره ایران زمین اهواز
۴ سال بعد یعنی در آذر ۱۳۸۳، جشنواره‌ای به نام ایران زمین در اهواز به مدت ۶ روز برگزار می‌شد. اجرای دو گروه در این جشنواره حاشیه ساز میشود.
نخست گروهی که از کرمانشاه می‌آید و دوم گروهی که از ارمنستان در این جشنواره شرکت کرده است. در تئاتر کرمانشاه گفته می‌شود که رقص مختلط زن و مرد وجود داشته و در تئاتر ارمنستانی‌ها لباس بازیگران آن قدر نازک بوده که باعث سروصدا در کشور شود.
در آن زمان علیرضا آژنگ مدیر کل ارشاد خوزستان، علی یاری معاون هنری و سینمایی او و مهدی شفیعی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اهواز به دادگاه فراخوانده می‌شوند. در نهایت می‌دانیم آنطور که ایسنا نوشته، هر سه نفر در دادگاه بدوی به اتهام مشارکت در فراهم کردن موجبات فساد و فحشا به استناد بند ب. ماده ۶۳۹ قانون مجازات اسلامی به سه سال حبس تعزیری محکوم شدند و همچنین دادگاه به عنوان دستور ضمن قرار تعلیق، موکلان را از اشتغال در مشاغل و مراجع فرهنگی به مدت پنج سال محروم کرده است.


رقص در اجلاس گردشگری کشور‌های اسلامی ترکیه در حضور مشایی
دی ماه ۱۳۸۵. دولت عوض شده، اما ماجرای رقص ظاهرا تغییری نکرده. اسفندیار رحیم و مشایی، به عنوان رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به ترکیه می‌رود برای شرکت در اجلاس گردشگری کشور‌های اسلامی. با این حال فیلمی از این مراسم به بیرون درز می‌کند که حدود ۱۴ دقیقه رقص در این مراسم اجرا می‌شود و مشایی، سالن را ترک نمی‌کند.
داستان رقص در جمهوری اسلامی؛ از اکبر عبدی تا مائده هژبری
ماجرا به یک جنجال بزرگ تبدیل می‌شود به خصوص با محوریت دو عضو کمیسیون فرهنگی مجلس هفتم: سعید ابوطالب و عماد افروغ. مشایی، اما در واکنش به این ماجرا با فارس مصاحبه‌ای می‌کند و به نوعی تایید می‌کند که در مراسم حضور داشته.
این بخشی از گفت و گوی فارس با اوست در ۱۲ دی ماه ۱۳۸۵. «فارس: درباره انتشار فیلم توضیح می‌دهید؟ رحیم مشایی: به من تهمت زدند پای تهمت هم باید بایستند. فارس: سجادپور، معاون شما تأیید کرده مجلس رقص بوده است؟ مشایی: مجلس رقص یعنی چی؟ در مراسم افتتاحیه یک نمایشگاه، یک برنامه هنری داشتند که رقص بود کسی این را منکر نشده، رقص در خیلی جا‌ها اتفاق می‌افتد برای خیلی‌های دیگر هم اتفاق می‌افتد ما با رقص موافق نیستیم، وقتی هم می‌رقصند در ادامه حضور نداریم.

فارس: در فیلمی که منتشر شده شما در زمان رقص، حضور دارید؟ مشایی: من اول آن هستم، ولی نمی‌دانستم که چیه. همان موقع دبیر کل سازمان کنفرانس اسلامی هم کنار من نشسته بود، مجلس لهو و لعب خصوصی که نبود.
فارس: اصرار دارید فیلم مونتاژ است؟ مشایی: نه خیر، این فیلم یک تکه‌ای است که من هم اول آن هستم و به آن آقای دبیر کل سازمان کنفرانس اسلامی اعتراض کردم و گفتم این اسلامی نیست، اتفاقا سجاد پور هم به آن در مصاحبه اشاره کرده، من گفتم NO ISLAMIC»، لازم هم بود در ادامه هم نباشیم، گفته اند رایزن فرهنگی به من گفته نروم و من رفتم داخل مجلس، فیلمی که خودشان پخش کرده اند سرکنسول من همراهم است، این‌ها (افروغ و ابوطالب) در دادگاه، جواب میدهند، مشکلی نیست.»
پای مشایی در دولت، اما سفت‌تر از آن است که با ۱۳ دقیقه لرزش کمر سست شود و البته این آغاز داستان حاشیه‌های مشایی است. برگزاری مراسم افتتاح همایش فرصت‌های سرمایه گذاری در صنعت گردشگری ایران در روز ۱۸ آبان ۱۳۸۷ از دیگر مراسم‌های پرحاشیه بود. در این برنامه که با حضور مقامات دولتی برگزار شد.، زنانی با لباس محلی، دف زنان قرآن را قبل از مراسم، حمل و به قاری تحویل دادند.

رقص یک گروه شش نفره با موزیک هپی فارل ویلیامز
۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۳. دولت حسن روحانی هنوز یک ساله نشده که ماجرای دستگیری شش رقصنده به یک موضوع جنجالی تبدیل می‌شود. ماجرا این است که فارل ویلیامز، خواننده آمریکایی، آهنگی را منتشر می‌کند به نام هپی (به معنای خوشحالی) و از مخاطبانش می‌خواهد که با آن کلیپ بسازند.
داستان رقص در جمهوری اسلامی؛ از اکبر عبدی تا مائده هژبری
افراد بسیاری به این فراخوان پاسخ می‌دهند از جمله یک گروه شش نفره ایرانی. کمی بعد از انتشار گسترده فیلم، صداوسیما گزارشی تهیه می‌کند با عنوان «آبرویی که در سراب تست بازیگری ریخته شده و ادعا می‌کند که این افراد با تست بازیگری اغفال شده اند.
پلیس هم به فاصله کمتر از یک نیم روز همه آن‌ها را دستگیر می‌کند و البته بعد از مدت کمی آزاد می‌کند. ماجرا ابعاد بین المللی هم پیدا می‌کند و خود ویلیامز هم به این مسئله واکنش نشان میدهد. مسئله وقتی سیاسی می‌شود که مشخص می‌شود کارگردان کلیپ ساسان سلیمانی است و حدودا یک سال قبل ایده پرداز رنگ بنفش برای برنامه انتخاباتی حسن روحانی بوده است.

رقص دخترکان خردسال در حضور نجفی، شهردار تهران و استعفای او
۱۵ اسفند ۱۳۹۶ مراسم روز جهانی زنان در برج میلاد تهران. محمد على نجفی، شهردار تهران آن جلو نشسته و در حال مرور کردن برخی کاغذ‌ها است که چند دخترک خردسال و کودک به روی سن می‌آیند تا به حرکات موزون و گل افشانی بپردازند.
داستان رقص در جمهوری اسلامی؛ از اکبر عبدی تا مائده هژبری
قبل از آنکه فیلم ماجرا به بیرون درز کند، ظاهرا در همان سالن، پلیس وارد عمل می‌شود و پرس و جوی اولیه را از والدین این کودکان انجام می‌دهد، اما بعد از مراسم و شاید بعد از آنکه نجفی سفت و سخت ایستاد و گفت که ضرورتی نداشته که سالن را به خاطر حرکات دختران نوجوان ترک کند آن هم در حال که دو هزار کارمند شهرداری در سالن حضور داشتند؛ تمام انتقادات متوجه خود او شد و بعد از احضار به دادستانی، متوجه شدیم که مسئله خیلی جدی‌تر از این حرفهاست. کمتر از دو روز بعد از این ماجرا هم نجفی استعفا داد تا نشان دهد که بین او و مشایی چه تفاوت‌هایی هست.

رقص اینستاگرامی مائده هژبری و سه نفر دیگر
و بالاخره ۱۶ تیر ۱۳۹۷. مستندی از تلویزیون پخش می‌شود به نام بیراهه. کاری از معاونت اجتماعی نیروی انتظامی مربوط به چند به اصطلاح «شاخ اینستاگرامی» که در این شبکه به رقص می‌پرداختند. در میان چهار متهم این پرونده که البته حدود یک ماه پیش، برای مدت کوتاهی احضار یا بازداشت شده بودند مائده هژبری تبدیل به یک نماد شد و بسیاری از اینکه فیلم اعترافات گریان او پخش شده انتقاد کردند.
داستان رقص در جمهوری اسلامی؛ از اکبر عبدی تا مائده هژبری مدیر روابط عمومی صداوسیما در گفت و گو با هفت صبح گفت که قاضی چنین مسئله‌ای را خواسته بوده، ولی با سخنان دادستان مشخص شد که او تاکید کرده پخش مستند باید با تاییدیه او باشد و ناجا چنین تاییدیه‌ای را نگرفته است. همین دیروز هم معلوم شد که صداوسیما بابت پخش این مستند تذکر گرفته است.
در کنار این مسئله البته حواشی‌ای مثل ادعای امیر تتلو در خصوص حضور هژبری در ترکیه به همراه او هم داستان را توسعه داد هر چند که در نهایت هم مشخص نشد که بالاخره مائده واقعا به ترکیه رفته یا نه.
منبع: روزنامه هفت صبح
۰
نظرات بینندگان
  • ناشناس ارسالی در

    رقص دلار هم هست

اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید