چرا باید "کی‌روش" را ادامه داد؟

چرا باید "کی‌روش" را ادامه داد؟

آنچه مسلم است اینکه جامعه فوتبال ایران با وجود همه تلخی‌های شکست برابر ژاپن به هیچ‌وجه مایل به بازگشت به عقب و استفاده از مربیان داخلی یا حتی چهره‌ای مثل برانکو ایوانکوویچ روی نیمکت تیم‌ملی نیست. مسیری که از اولین روز‌های دهه ۹۰ با حضور کارلوس کی‌روش آغاز شد و به تحول در فوتبال ایران انجامید، باید ادامه پیدا کند؛ حالا یا با خود کی‌روش یا با یکی که واجد خصوصیات فنی و انضباطی او باشد.

کد خبر : ۶۷۵۰۶
بازدید : ۱۰۸۰
چرا باید
کار ایران در جام‌ملت‌های آسیا با قبول یک شکست تلخ برابر ژاپن در مرحله نیمه‌نهایی به پایان رسید و تیم کشورمان با وجود امیدواری‌های زیادی که در پنج مسابقه نخستش ایجاد کرده بود، از راهیابی به بازی نهایی ناکام ماند.

در روزی که اشتباهات فردی حرف اول را در ساختار دفاعی ایران می‌زد، ما برابر ژاپن غافلگیر شدیم و حالا حسرت قهرمانی‌مان در این مسابقات حداقل ۴۷ ساله خواهد شد. مساله مهم‌تر، اما مربوط به آینده نیمکت تیم‌ملی است. واقعیت آن است که تیم ایران هشت سال موفق را با حضور کارلوس کی‌روش پشت سر گذاشت؛ دورانی که اگرچه به‌طور طبیعی فراز و فرود‌هایی داشت و غروب دوشنبه هم تلخ‌ترین قابش خلق شد، اما با نگاه منصفانه می‌توان به آن نمره قبولی داد.
در کمرکش اختلافات، شاید همین حالا هم کمتر منتقد و مخالف منصفی پیدا شود که وضع امروز فوتبال ملی ایران را بهتر از فروردین ۹۰ نداند. هنوز یادمان نرفته کی‌روش تیم آشفته، از هم گسیخته و نابود شده افشین قطبی را تحویل گرفت؛ تیمی که قبل از جام‌ملت‌های ۲۰۱۱ چندین بازیکنش قهر کردند و بعد از آن مسابقات هم کاپیتان تیم تندترین موضع ممکن را علیه سرمربی گرفت.
فراموش نمی‌کنیم روزی را که جواد نکونام آن مصاحبه تاریخی را علیه افشین قطبی انجام داد و حتی همین یک ماه پیش هم گفت: بر سر مواضعش باقی مانده.

حداقلش این است که در تیم فعلی، حتی بعد از حذف هم خبری از این قبیل سوگیری‌های احساسی و انتقام‌جویانه نبود و بازیکنان در میکس‌زون به نیکی از دستاورد‌های کی‌روش یاد کردند. او البته در این مدت دو بار هم تیم ما را به جام‌جهانی رساند و نمایش‌های درخشانی مثل بازی جانانه برابر آرژانتین، اسپانیا و پرتغال را به گنجینه خاطرات و افتخارات فوتبال ایران افزود.
مجموعه این مسائل است که داستان انتخاب سرمربی بعدی تیم‌ملی را پیچیده‌تر می‌کند. واقعیت آن است که بدنه جامعه ما هرگز به سیستم مدیریتی فوتبال ایران اعتماد نداشته و یکی از محسنات حضور طولانی‌مدت کی‌روش هم همین بود که این سیستم از پروژه انتخاب سرمربی معاف می‌شد. حالا، اما همه نگرانیم که با زمزمه‌های مربوط به جدایی قطعی کارلوس، تمام آن کابوس‌ها از سر گرفته شود و فدراسیون بعد از کلی اتلاف وقت، یک گزینه ناکارآمد را جانشین مربی پرتغالی کند. داستانی که از امروز آغاز می‌شود، به احتمال فراوان یک قصه زمانبر و فرسایشی خواهد بود.

کی‌روش خداحافظی کرد یا نه؟
بعد از پایان مسابقه ایران و ژاپن، روایت‌های متناقضی در مورد خداحافظی کردن یا نکردن کارلوس کی‌روش با بازیکنان تیم منتشر شد. در حالی که سرمربی پرتغالی در نشست خبری‌اش با اشاره به یک آهنگ لاتین به خبرنگاران گفت: «اینجا نقطه پایان است»، اما بسیاری از بازیکنان تیم مثل سردار آزمون، روزبه چشمی و علیرضا جهانبخش می‌گویند او در رختکن لحظات عادی و آرامی را پشت سر گذاشته است.
در این میان این فقط مسعود شجاعی است که از یک «خداحافظی اشکبار» خبر داده. البته کی‌روش ساعاتی بعد از بازی هم یک پست اینستاگرامی منتشر کرد که بوی خداحافظی می‌داد، اما در آن هم به صراحت در مورد جدایی حرفی زده نشده بود. امیدواری بیشتر زمانی به‌وجود می‌آید که به یاد می‌آوریم در طول هشت سال گذشته بزنگاه‌های دیگری هم بوده که کی‌روش حرف از خداحافظی زده، اما نهایتا با رفع مشکلات او در تیم ماندنی شده است.

شاید الان هم اتفاق مشابهی رخ بدهد. به هر حال واضح است که شناخت و تسلط او بر فوتبال ایران یک پوئن برای ما و خود این مربی محسوب می‌شود. کی‌روش بار‌ها گفته رویا و آخرین هدفش در دنیای مربیگری، رقم زدن پنجمین صعود به جام‌جهانی است؛ هدفی که البته تحقق آن در ایران آسان‌تر از هر جای دیگری است. او در همین جام‌جهانی اخیر هم شانس صعود از مرحله گروهی را داشت و تنها مغلوب ضربه ناشیانه مهدی طارمی در دقیقه آخر شد. شاید، اما چهار سال دیگر این فاصله چند سانتی‌متری هم از بین برود. دیروز و دست‌کم تا لحظه تنظیم این مطلب هیچ اظهار نظر رسمی و دقیقی در مورد آینده کی‌روش در ایران انجام نشده بود.

کارلوس در یک‌قدمی کلمبیا
همه این مسائل در داخل کشور درحالی مطرح می‌شود که شایعه پیوستن قریب‌الوقوع کارلوس کی‌روش به تیم‌ملی کلمبیا همچنان در رسانه‌های بین‌المللی ادامه دارد. دیروز رئیس فدراسیون فوتبال این کشور گفته: «ما برنامه‌ریزی کردیم که کی‌روش سرمربی تیم‌ملی کلمبیا شود. ما مذاکرات پیشرفته خوبی انجام دادیم. در این مذاکرات به توافق نیز رسیدیم. او درخواست کرده بود تا پایان جام‌ملت‌های آسیا صبر کنیم. او کارنامه‌ای پربار دارد. صحبت کردن درباره اینکه او از فوتبال آمریکای جنوبی شناخت ندارد، مرا شگفت‌زده کرد، آن هم در حالی که پرتغالی‌ها جزو مردمان لاتین به شمار می‌آیند. ما قصد داریم قراردادی ۴ ساله امضا کنیم تا برای جام‌جهانی ۲۰۲۲ و کوپا آمه‌ریکا آماده شویم.»
همچنین یک سایت خبری در کلمبیا هم مدعی شده قرارداد کارلوس کی‌روش با فدراسیون فوتبال این کشور ظرف یک هفته آینده امضا خواهد شد.

یک میهمان مشکوک
انتشار یک تصویر از حاشیه بازی ایران و ژاپن، اما گمانه‌زنی‌ها در مورد آینده نیمکت تیم‌ملی را وارد فاز جدیدی کرد. در این تصویر، هروه رنار سرمربی مراکش در جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه در کنار ابراهیم شکوری و امیررضا خادم دیده می‌شد که طبعا در این شرایط اتفاق بسیار جالب و معناداری است.
البته گفته می‌شود او گزینه جانشینی زوران مامیچ در العین امارات است و، چون بازی ایران و ژاپن در شهر العین برگزار می‌شد، رنار مسابقه را از نزدیک تماشا کرده، اما به هر حال همنشینی او با مدیران فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش ایران جالب است.

ماجرای یک توییت عجیب
درست در همین شرایط، اما صبح دیروز توییتی بسیار عجیب در صفحه مازیار ناظمی منتشر شد که سر و صدای زیادی به پا کرد. مدیرکل روابط عمومی وزارت ورزش در این مطلب با نام بردن از سه مربی بزرگ جهان یعنی خوزه مورینیو، یورگن کلینزمن و زین‌الدین زیدان خبر از مذاکره با مربیان مشهور بین‌المللی داده بود؛ یک ادعای بسیار عجیب که حسابی سوژه شبکه‌های اجتماعی شد.
همه می‌دانند که زیدان بعد از قهرمانی‌های متوالی اروپایی با رئال مادرید چقدر خواهان دارد و خوزه مورینیو هم چه دستمزد سنگینی از تیم بعدی‌اش دریافت خواهد کرد.

در مورد کلینزمن هم که البته کارنامه موفقی ندارد، همین بس که او حتی موقع هدایت ژرمن‌ها هم حاضر نشد آمریکا را ترک و در آلمان زندگی کند، حالا فکرش را بکنید یورگن جایی بیاید که هر بار برای یک سفر ساده به آمریکا کلی داستان داشته باشد!
این توییت ناظمی و اسامی مورد اشاره او آنقدر عجیب و غریب بود که کلا بهتر است فکر کنیم یک شوخی ساده بوده است. البته مساله کلیدی اینجاست که یکی مثل ناظمی باید بداند در تشکیلات مدیریتی وزارت ورزش نقش دارد؛ نقشی که او را در ارائه نظرات شخصی‌اش محدود می‌کند. طبیعتا این مدل پیام‌ها از سوی بدنه وزارت ورزش، توقع افکار عمومی را بالا می‌برد و ممکن است کار انتخاب سرمربی بعدی را برای فدراسیون فوتبال سخت‌تر از قبل کند.

به عقب برنمی‌گردیم
آنچه مسلم است اینکه جامعه فوتبال ایران با وجود همه تلخی‌های شکست برابر ژاپن به هیچ‌وجه مایل به بازگشت به عقب و استفاده از مربیان داخلی یا حتی چهره‌ای مثل برانکو ایوانکوویچ روی نیمکت تیم‌ملی نیست. مسیری که از اولین روز‌های دهه ۹۰ با حضور کارلوس کی‌روش آغاز شد و به تحول در فوتبال ایران انجامید، باید ادامه پیدا کند؛ حالا یا با خود کی‌روش یا با یکی که واجد خصوصیات فنی و انضباطی او باشد.
البته که این یک انتخاب سرنوشت‌ساز خواهد بود که باید با دقت و وسواس کامل انجام شود. در نهایت باید دید فدراسیون فوتبال با این معمای بزرگ و سرنوشت‌ساز چه می‌کند. همه این‌ها در حالی است که در حال حاضر تکلیف خود مدیران فدراسیون هم چندان روشن نیست و کسی اطمینان ندارد که آن‌ها ماندنی هستند یا نه.

پیام تشکر فدراسیون؛ خداحافظی با کارلوس؟
عصر دیروز فدراسیون فوتبال با انتشار پیامی از زحمات کارلوس کی‌روش تشکر و برای او در آینده آرزوی موفقیت کرد. در این پیام البته در مورد قطع همکاری مطلبی وجود نداشت، اما خیلی‌ها آن را حمل بر پایان کار مربی پرتغالی در کشورمان کردند. در بخشی از این پیام می‌خوانیم: با پایان مسابقات جام‌ملت‌های آسیا برای تیم ملی ما که جبر اقتضائات فوتبال آن را رقم زد، فدراسیون فوتبال صمیمانه از کادرفنی و تک‌تک بازیکنان و دست‌اندرکاران و تمامی مبادی مختلفی که در این مسیر همراهی صمیمانه داشتند سپاسگزاری می‌کند. همچنین فرصت را مغتنم شمرده از زحمات ۸ ساله کارلوس کی‌روش در فوتبال کشور تقدیر و تشکر کرده و برای ایشان آرزوی موفقیت می‌کنیم.
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید