هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

رحمتی، اهلِ ایران و یکی دیگر از زندانیانِ هتل بریزبین است. او که در ایران مهندسِ عمران بوده درباره علتِ خروج از ایران و تلاش برای پناهنده شدن در استرالیا چیزی نمی‌گوید. او می‌گوید: «از بالکنِ هتل می‌توانم همه چیز را ببینم، اما نمی‌توانم آن را لمس کنم. مردم را می‌بینم که رفت‌وآمد می‌کنند. دوست داشتم من هم قدم بزنم. اما موقعیتِ من را ببینید، من حتی به چنین چیزی نزدیک هم نیستم.» نیرو‌های امنیتی استرالیا جمعه گذشته به هتل حمله کردند و با خواباندنِ رحمتی با صورت روی زمین به او دستبند زدند و او را به سرعت به ماشینی که منتظر ایستاده بود، منتقل کردند.

کد خبر : ۸۱۶۱۲
بازدید : ۶۶۵۰
هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند
فرادید | مردان ساکنِ این هتل هر روز درخواستِ خود را که با قلمِ درشت نوشته شده است، از نرده‌های بالکن آویزان می‌کنند و در سکوت می‌ایستند و رفت‌وآمدِ آدم‌ها و ماشین‌ها را از بالکن تماشا می‌کنند. این هتل در یکی از خیابان‌های اصلیِ شهرِ بریزبِین در استرالیا واقع شده است.

تابلو‌های آن‌ها اغلب از بهم‌چسباندنِ کیسه‌های زباله درست شده که با بندِ کفش به نرده‌های بالکن محکمش می‌کنند. روی یکی از این تابلونوشت‌ها می‌خوانیم: «کجاست عدالت؟»
هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

این مردان، مهمانانِ هتل نیستند بلکه پناهجویانی هستند که ۷ سال است در بازداشتِ اداره مهاجرتِ استرالیا قرار دارند. بسیاری از آن‌ها در سالِ ۲۰۱۳ و به دنبالِ معرفیِ فرایندِ مهاجرتِ دریایی توسطِ دولتِ استرالیا، از طریقِ آب‌های استرالیا تلاش کردند واردِ این کشور شوند. آن‌ها در جزایرِ دورافتاده مانوس در گینه‌نو و نائورو در اقیانوسِ آرام در وضعیتی دستگیر شدند که سازمانِ ملل آن را «ناگوار» و «نامساعد» توصیف کرد. در سالِ ۲۰۱۶، عفوِ بین‌الملل نائورو را «زندانِ روباز» توصیف کرد.

همه‌شان از اثرات بازداشت طولانی مدت و نامشخص رنج می‌برند و سال گذشته برای معالجه فوری پزشکی به داخلِ خاکِ استرالیا آورده شدند. اما برخی معتقدند شرایط در هتلِ بریزبین حتی از شرایطِ مهاجران در گینه‌نو و نائورو نیز بدتر است.
هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

پناهجویان می‌گویند هتلِ بریزبین هیچ آزادی‌ای به آن‌ها نمی‌دهد و در مقایسه با گینه‌نو بسیار بدتر است. آن‌ها می‌گویند در گینه‌نو بدونِ حضورِ نیرو‌های مرزی و امنیتیِ استرالیا آزادی داشتند که در اطرافِ اردوگاه حرکت کنند.

این ۱۲۰ مرد تا ماهِ مارس در داخلِ هتل سکوت اختیار کرده بودند و چیزی از دردو‌رنجِ خود نمی‌گفتند. اما در ماه مارس به دنبالِ شیوعِ بیماریِ کرونا در بریزبین همه چیز تغییر کرد. این مردان از ترسِ آلوده شدن به ویروسِ کرونا از طریقِ نیرو‌های امنیتیِ استرالیا که مدام در رفت‌وآمد به بیرون و داخلِ هتل بودند، تابلو‌هایی درست کردند و آن‌ها را از بالکنِ رو به خیابان آویزان کردند تا دیگران را از وجودِ خود مطلع سازند.
هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

وقتی مردم متوجه وضعیتِ پناهجویانِ داخلِ هتل شدند، شروع به تظاهرات در خارج از هتل کردند. این تظاهرات اکنون توسطِ فعالانِ حقوق بشر به اوج خود رسیده و آن‌ها خواستارِ آزادیِ این مردان هستند.
رویارویی بینِ تظاهرات‌کنندگانِ مسلح به تلفن‌های هوشمند و نیرو‌های امنیتیِ استرالیا توجهات را ناخواسته به سمتِ سیاست‌های مهاجرتیِ استرالیا برده که از مدت‌ها پیش تمرکزش بر متوقف کردنِ پناهجویان در داخلِ دریا بوده است.

بازداشت در دریا

بر طبقِ گزارش‌ها، نخست‌وزیرِ استرالیا، اسکات موریسون، در سالِ ۲۰۱۸ یک قایقِ مدل روی میز کارش داشته با این نوشته روی آن که «من این‌ها را متوقف کردم». موریسون پیش از رسیدن به نخست‌وزیری سیاست‌های محافظتِ مرزی در استرالیا را بسیار محکم کرده بود که بر اساسِ آن افرادی که از طریقِ قایق به استرالیا می‌رسیدند در وسطِ دریا متوقف می‌شدند و حتی اگر مشخص می‌شد آن‌ها پناهنده هستند، هرگز اجازه ورود به خاکِ استرالیا و اقامت در آن را پیدا نمی‌کردند.
هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

دولت می‌گوید این سیاست دستِ قاچاقچیانِ انسانی را کوتاه می کند و مرگ‌ومیر در دریا را کاهش می‌دهد. تعدادِ قایق‌های ورودی به آب‌های استرالیا در سالِ ۲۰۱۲ افزایش یافت و ۱۷۰۰۰ مسافر از جا‌های مختلف از جمله افغانستان، میانمار، مالزی و اندونزی و... به استرالیا وارد شدند. در حالِ حاضر تعدادِ قایق‌های ورودی به آب‌های استرالیا کم شده، اما مدافعانِ حقوقِ بشر می‌گویند این سیاست باعث شده تعدادِ زیادی از زندانیان در جزیره‌هایی وسطِ آب محصور شوند.
هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

با بدتر شدنِ سلامتِ روانیِ بازداشتی‌ها، مدافعان به دولتِ استرالیا فشار آوردند تا به پزشکان اجازه دهد درباره آوردنِ این افراد به داخلِ خاکِ استرالیا و ارائه خدماتِ درمانی به آن‌ها تصمیم بگیرند. این لایحه در مارس ۲۰۱۹ تصویب شد و راه‌ها برای انتقالِ پناهجویان زندانی به داخلِ خاک استرالیا باز شد، اما دولتی که در ماهِ مه ‌همان سال به قدرت رسید به سرعت این مجوز را لغو کرد و نگرانی‌ها درباره امنیتِ ملی را به عنوانِ دلیلِ این کار برشمرد.

قبل از اینکه دولت بتواند مجوز این کار را ابطال کند، تقریباً ۲۰۰ مرد به داخلِ خاکِ استرالیا منتقل شده بودند که در بینِ آن‌ها افرادی بودند که اقدام به خودکشی کرده بودند. بقیه دچار آسیب‌های مغزی، خونریزیِ معده، بیماریِ قلبی و شکستگیِ استخوان بودند و به سرعت نیاز به جراحی داشتند. این بازداشتی‌ها ماه‌ها در یکی از سه ساختمانِ هتل بریزبین و به دور از انظارِ مهمانانِ دیگر زندانی بودند و حق خارج شدن از اتاق‌های خود را نداشتند. آن‌ها فقط اجازه دارند با همراهی نیرو‌های حفاظتی برای معایناتِ پزشکی به مطب یا بیمارستان منتقل شوند.

در ماهِ مارس و به دنبالِ شیوعِ کرونا اداره انتقالِ مهاجران در بریزبین به فضای بیشتری برای رعایتِ فاصله‌گذاریِ اجتماعی نیاز داشت، بنابراین ۴۰ بازداشتیِ دیگر به هتل منتقل شدند.

نظاره‌گرِ جهان در گذرِ زمان

صیف‌علی‌صیف پدری اهلِ سومالی و یکی از بازداشتی‌های هتل است. او هر روز با تابلو‌نوشتی که خودش درست کرده و روی آن نوشته شده «می‌خواهم پسرم را در آغوش بگیرم» در بالکن می‌ایستد. همسرِ او، صباح صیاد، ۲۹‌کیلومتر دورتر از او به همراهِ پسرِ ۳‌ساله‌شان، سامی، در یک اردوگاهِ محلی به سر می برد.
هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

صباح یک مقرریِ ناچیز هفتگی از دولت دریافت می‌کند و حق کار کردن یا درس خواندن ندارد. صیف نگرانِ است پسرش او را فراموش کند. صیف که راننده تاکسی بوده از جنگ یمن گریخته است و همسرش از بمبارانِ سومالی جانِ سالم به در برده است. او آستینش را بالا می‌زند تا زخمِ ترکش روی دست‌هایش را نشان دهد. این دو پناهجو در سالِ ۲۰۱۶ در جزیره نائورو همدیگر را ملاقات و ازدواج کردند. یکسال بعد سامی متولد شد.

بچه چند‌ماهه بود که آن‌ها متوجه شدند مشکلاتِ تنفسی و نیاز به مراقبت‌های ویژه پزشکی دارد. مسئولان با انتقالِ بچه به همراهِ مادرش به خاکِ استرالیا موافقت کردند، اما صیف اجازه نداشت به همراهِ آن‌ها برود. او می‌گوید: «می‌ترسیدم بچه در جزیره از بین برود برای همین گذاشتم که بروند.» ژوئن سالِ گذشته صیف را به استرالیا منتقل کردند و از آن زمان یکسال است که در استرالیا در بازداشت به سر می‌برد. او می‌گوید هیچ اطلاعی ندارد که چرا او را به استرالیا منتقل کرده‌اند.

صیف می‌گوید: «سه سال است که خانواده جدا از هم زندگی می‌کنند و سامی پدرش را می‌خواهد.»
هتلی در استرالیا که مهمانانش اجازه خروج از آن را ندارند

رحمتی، اهلِ ایران و یکی دیگر از زندانیانِ هتل بریزبین است. او که در ایران مهندسِ عمران بوده درباره علتِ خروج از ایران و تلاش برای پناهنده شدن در استرالیا چیزی نمی‌گوید. او می‌گوید: «از بالکنِ هتل می‌توانم همه چیز را ببینم، اما نمی‌توانم آن را لمس کنم. مردم را می‌بینم که رفت‌وآمد می‌کنند. دوست داشتم من هم قدم بزنم. ما موقعیتِ من را ببینید، من حتی به چنین چیزی نزدیک هم نیستم.»

صیف و رحمتی تنها پناهجویانی هستند که با تابلونوشت‌های خود در بالکنِ هتل می‌ایستند. بقیه پناهجویان از ترسِ اینکه اعتراض به موقعیت، وضعیتشان را وخیم‌تر کند و شاید هرگز شانسِ آزادی را پیدا نکنند، ترجیح داده‌اند داخل اتاق بمانند.

همسایگانِ نزدیکِ هتل نسبت به تغییرِ وضعیتِ یک هتل به زندان ابرازِ ناراحتی می کنند. آنِت هوگان، یکی از ساکنانِ محل، می‌گوید: «آن‌ها چطور بدونِ اطلاعِ مردم یک هتل را به زندان تبدیل کرده‌اند؟» ساکنان می‌گویند تغییرِ چهره ساختمانِ هتل و رفت‌وآمدِ ماشین‌های امنیتی چهره محلشان را تغییر داده و آن‌ها از این مسئله ناراحت هستند.

حنا و آناند پارامِسواران، دیدِ مستقیمی از طریقِ پنجره آشپزخانه به هتل دارند. آن‌ها از آنجا استخرِ کوچکِ هتل و مسافرانی که از آن استفاده می‌کنند را می‌بینند، اما پناهجویان اجازه استفاده از استخر را ندارند.

حنا می‌گوید: «نسبت به این وضعیت احساسِ گناه می‌کنم، چون این پولِ ماست که برای این کار استفاده می‌شود.»
تخمین‌های شورای پناهجویانِ استرالیا نشان می‌دهند نگهداری هر یک نفر پناهجو در بازداشت هر سال برای دولتِ این کشور ۲۳۶۰۰۰‌دلار خرج دارد. این رقم بسیار بیشتر از ۴.۸ میلیارد دلاری است که استرالیا از سالِ ۲۰۱۲ برای رسیدگی به امورِ پناهجویانِ دریایی خرج کرده است.

کارمِلو نوسیفورا که در هتل رستوران دارد می‌گوید تغییر شکلِ هتل و تبدیل آن به زندان و همینطور اعتراضاتِ هر روزه درباره وضعیتِ پناهجویان کسب‌وکار او را مختل کرده است. او می‌گوید هیچ‌کس برای تبدیلِ هتل به زندان با او مشورت نکرده است.

معترضان

معترضان در خارج از هتل فریاد می‌زنند: «۷‌سال زمانِ زیادی است، آن‌ها را آزاد کنید.» معترضان می‌خواهند زندانیانِ هتل تا کریسمس آزاد شده و بخشی از جامعه استرالیا شوند. اما دولتِ استرالیا خواسته دیگری دارد. نیرو‌های امنیتی استرالیا جمعه گذشته به هتل حمله کردند و با خواباندنِ رحمتی با صورت روی زمین به او دستبند زدند و او را به سرعت به ماشینی که منتظر ایستاده بود، منتقل کردند.

مَت شِپارد، از مدافعانِ حقوق بشر، می‌گوید احتمال می‌دهد رحمتی به دلیلِ صحبت با رسانه‌ها بازداشت شده است. «فکر می‌کنم این اقدام برای قطع کردنِ ارتباطِ رحمتی با سایرِ پناهجویان بود، چون او شخصیتی کاریزماتیک دارد و برای آدم‌های داخلِ هتل حامی خوبی بود.»

مایکل اوترام، کمیسر نیروی مرزی استرالیا در گفتگو به خبرنگاران بازداشتِ رحمتی به دلیلِ صحبت با رسانه‌ها را تکذیب کرده و گفته که پناهجویان به دلایل مختلف از جمله حفظِ سلامتِ سایرِ بازداشتی‌ها منتقل می‌شوند.

چند روز بعد از انتقالِ رحمتی، صیف روی بالکن رفت و از آنجا با جمعیتی که در اطرافِ هتل جمع شده بودند گفت: «بگذارید پسرم را در آغوش بگیرم.» صیادکه به همراهِ سامی در میانِ جمعیت حضور داشت تا جاییکه می‌توانست کودک را نزدیکِ دروازه هتل برد، اما درخواستش را رد کردند.

آن‌ها نمی‌دانند دفعه بعدی که بتوانند از نزدیک همدیگر را ملاقات کنند کی خواهد بود.

استرالیا به عنوانِ یکی از امضاکنندگانِ کنوانسیونِ پناهندگانِ سال ۱۹۵۱ موظف است برای پناهجویان مکانِ امن تهیه یا آن‌ها را به مکانِ امنِ دیگری منتقل کند. اوترام، کمیسر نیروی مرزی استرالیا، گفته است که «پناهجویان تشویق شده‌اند تا دوره درمانِ پزشکی‌شان را تکمیل کنند تا بتوانند در ایالات‌متحده ساکن یا به نائورو، گینه‌نو یا کشور‌های خود برگردند.»

دیوید مَن، مدیرِ اجرایی حقوقیِ پناهندگان، می‌گوید: «اطلاعاتِ زیادی وجود دارد که باعث می‌شود نسبت به ارائه شدنِ خدماتِ درمان توسطِ دولتِ استرالیا به این پناهجویان تردید کنیم. واضح است که بازداشت‌های طولانی و نامشخصِ این مردان که از بیماری‌های سخت می‌بردند و برای درمان به استرالیا آمدند، وضعیتِ سلامتیِ آن‌ها را بدتر کرده است.»

منبع: CNN
ترجمه: سایت فرادید
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید