گردشگری نوروز؛ بحران یا فرصت؟
گردشگری و تفریحات نوروزی یک نیاز و حتی یک ضرورت است، اما آیا فقط یک شیوه دارد؟ کرونا ما را ناگزیر می‌کند به راه‌ها و برنامه‌های جایگزین بیندیشیم، راه‌هایی که زندگی را با همه تفریحات، شادی‌ها و خوشی‌هایش تداوم بخشد.
کد خبر :
۹۰۸۳۱
بازدید :
۵۱۸۹
رضا دبیری‌نژاد | قدیم‌تر‌ها یک انیمیشن پخش می‌شد که داستان دو موجود بود که برای مشکلات‌شان سراغ پروفسوری می‌رفتند تا راه‌حلی بدهد و جناب پروفسور هنوز در جمله اول بود که آن دو موجود می‌یافتند و می‌رفتند پی رفع مشکل، غافل از اینکه مشکلات را با راه‌حل‌های نیمه کاره نمی‌شود حل کرد. حالا این شده حکایت برنامه‌های علاج این روز‌های ما.
یک‌سال از ورود رسمی کرونا گذشته است و همچنان درگیر آن هستیم. این ویروس چیز‌ها و رفتار‌های ویژه‌ای را وارد زندگی و مناسبات زیست جامعه ما کرده است، رفتار‌ها و چیز‌هایی که به تدریج فهمیده شد، اینکه چه کار‌هایی زنجیره انتقال را تقویت می‌کند و با چه رفتار‌هایی شاهد بروز یک موج جدید خواهیم بود.
در این یک‌سال اثر تجمعات و سفر‌ها به خوبی مشخص شد، ضمن اینکه دریافتیم جامعه به چیز‌هایی نیاز دارد تا زندگی کند، افسرده نشود تا در این شرایط و زیر فشار‌های گوناگون تاب آورد. تاب‌آوری و نیاز‌های اجتماعی با توجه به اینکه کرونا هست و باید با آن زندگی کرد همان جمله نیمه مانده پروفسور بالتازار است و ادامه آن این است که باید پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنیم.
قرار بود در دوره کرونا سبک جدیدی برای زندگی بسازیم، تجربه‌های متفاوتی داشته باشیم و با شناخت جامعه و نیازهایش برای پیشگیری برنامه‌ریزی کنیم، به گونه‌ای که هم نیاز‌ها پاسخ داده شود و هم بحران‌افزایی نشود. به این منظور نیازمند شناخت جامعه و رفتار اهالی آن کنار شناخت رفتار ویروس هستیم که هر دو متخصصان خود را دارد و نمی‌توان با تصویری سطحی آن‌ها را تقلیل داد.
نوروز نزدیک است یعنی ایامی که جامعه عادت‌ها و باور‌ها و سنت‌های خود را دارد و باید داشته باشد، از دورهمی‌ها، تا شادی و گردش. اما این با ترغیب غیرمستقیم مردم به سفر پاسخی مناسب داده می‌شود؟ این روز‌ها مدیران گردشگری با انتشار خبر‌هایی مبنی بر بسترسازی سفر‌های نوروزی می‌خواهند گردشگری را رونق دهند و از هیجان فرومانده مردم برای جبران خسارت‌ها بهره ببرند، اما آیا باز سفر‌های نوروزی رکورد می‌شکند؟ کدام رکورد؟
آن هم در شرایطی که مدام متخصصان سلامت بر شکستن زنجیره انتقال تاکید می‌کنند. گردشگری و تفریحات نوروزی یک نیاز و حتی یک ضرورت است، اما آیا فقط یک شیوه دارد؟ کرونا ما را ناگزیر می‌کند به راه‌ها و برنامه‌های جایگزین بیندیشیم، راه‌هایی که زندگی را با همه تفریحات، شادی‌ها و خوشی‌هایش تداوم بخشد.
یکی از این راهکار‌ها فعالیت‌های فرهنگی و گردشگری است، اما به گونه‌ای خلاق، دیگرگونه و فضایی باز. بهتر است مدیران گردشگری و شهری از الان به استقبال نوروز بروند و به جای ترغیب سفر‌های بین شهری، سفر‌های درون شهری را شکل دهند.
توجه به شهرگردی می‌تواند یکی از راه‌حل‌های جبران محدودیت‌ها و کمک به اهالی گردشگری و فرهنگ باشد. البته این راهکار را نباید در فرمول پروفسور بالتازار نیمه کاره دید، گردش درون شهری و شهرگردی نباید به مقاصد فضای بسته و کوچک پرخطر در این بحران بینجامد، بلکه برنامه‌ریزان با همفکری و همکاری اهالی فرهنگ، گردشگری و حوزه‌های مرتبط بستر‌هایی را برای تجربه شهر در فضا‌های باز، چون خیابان، میدان، محلات قدیمی، باغ‌ها و موزه‌های باز فراهم کنند.
متخصصان و فعالان گردشگری قطعا در این زمینه برنامه‌ها و ایده‌های بسیار دارند، اگر متولیان خود به تنهایی برنامه ننویسند بلکه به هم اندیشی بخواهند.
متولیان شهری و مدیران فرهنگی نیز باید در نظر بگیرند که فصل تازه‌ای با فرصت‌های تازه‌ای در راه است که می‌توان از آن بهره برد و رویدادسازی در فضا‌های باز همچون نمایش‌های میدانی، موسیقی در فضای باز، نمایشگاه‌های محیطی و تور‌های موضوعی در شهر امکان سرگرمی و گردش در شهر را فراهم آورد تا شاید کمی حال خوب به شهر و جامعه بازگردد.
۰
