مدیریت روحی و روانی ورزشکاران المپیک

مدیریت روحی و روانی ورزشکاران المپیک

در المپیک اخیر هم باید قبل از سفر منتخبان به آن‌ها گفته می‌شد که شما آنچه مقرارات دنیا گفته بود را پشت سر گذاشتید و بر اساس قوانین جهانی اینجا هستی و نه با پارتی بازی مثل هر نفر دیگر که در توکیو خواهد بود، پس شروع اینجاست.

کد خبر : ۹۷۸۲۲
بازدید : ۲۳۱۴
فریبرز ناطقی الهی* | بعد از خاموش شدن مشعل رقابت‌های المپیک توکیو به یاد دلایل ناکامی‌های ورزشکاران کشورمان و مقایسه آن با دانشجویان فوق و دکتری کشور که گا‌ها دچار مشکل می‌شوند افتادم.

کمی بیشتر از سی سال است که با دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری در چند جای دنیا سر و کار داشته و دارم و با دغدغه‌های آنان برای جمع کردن یک پژوهش (مدال) برای کسب مدرک بالاتر (تز و تز دکتری) کاملا آشنا هستم.

بیشترین علاقه من هم بخصوص در سال‌های اخیر بعد از تحقیق و طراحی فنی و مهندسی سازه ها، مقاوم سازی آن‌ها در برابر زلزله، انطباق شرایط و رفتار‌های انسانی با مفاهیم و فرمولاسیون‌های ریاضی و مهندسی است. شاید این علاقه بعد از سال‌ها تحقیق درباره علل آسیب پذیری سازه‌ها در برابر حوادث مثل زلزله و آتش سوزی و انفجار و ...
در من ایجاد شد که اگر ما علل را درست بشناسیم راه کار‌های مقابله را هم خیلی خوب می‌توانیم طراحی کنیم. در بررسی آسیب پذیری‌ها هم میان سازه‌ها و انسان‌ها حقیقتا تطابق مفهوم داری بین آن‌ها از دیدگاه مهندسی وجود دارد که جای بحث آن در مقاله‌ای دیگر ان شا الله.

در همین میان هم بار‌ها و بار‌ها شرایط فنی را با شرایط و رفتار‌های انسانی (ناملایمتی ها) در مقابل محزک‌ها در سازه‌ها (باد، زلزله، آتش، ...) یکی و یا بسیار نزدیک دیده ام!
اگر اتصال یک سازه که از فرمولی تبعیت می‌کند در برابر عاملی مثل زلزله آسیب پذیر میشود، اگر زلزله را درست در طراحی لحاظ کنیم، اتصال خوب عمل کرده و سازه بدون تخریب باقی خواهد ماند، یعنی سازه در برابر زلزله هولناک برنده خواهد شد! بنظرم از همین مفهوم باید در ورزش هم استفاده کنیم.

حال با توجه به این مقدمه کوتاه، انسان‌ها برای رسیدن به جایی برای پریدن به پله‌های بالاتر بدون شک مسیری را طی می‌کنند حتی بس سخت و دشوار، ولی وقتی آنجا رسیدند به معنی آن است که شرایط کسب آن پله را داشته اند (در ورزش حداقل اینطور است) باید این مطلب به آن‌ها دایم گوشزد شود، بله شما با تلاش‌های قبلی خود در حال حاضر برای نوشتن تز دکتری خود دارای تمام شرایط لازم بوده‌ای که اینجا هستی پس می‌توانی به اتمام برسانی اگر نکنی تنبلی خودت است نه ضعف علمی تو.

در المپیک اخیر هم باید قبل از سفر منتخبان به آن‌ها گفته می‌شد که شما آنچه مقرارات دنیا گفته بود را پشت سر گذاشتید و بر اساس قوانین جهانی اینجا هستی و نه با پارتی بازی مثل هر نفر دیگر که در توکیو خواهد بود، پس شروع اینجاست، گذشته محملی در حال حاضر برای تو ندارد، آفرین که اینجایی.

به مربیان هم باید یاد داد و گفت، از اینجا به بعد او از شما تمرین و استراتژی نمی‌خواهد فقط می‌خواهد کنارش باشی و قلب او را قدرت ببخشی، به او بگویی این میدان توست و توی زن یا مرد، میدان برو و مدالت را کسب کن، چون تو اینجایی، بدان آن‌ها هم مثل تو دغدغه‌هایی دارند، آن‌ها هم مشکلاتی دارند مثل بقیه، احتمالا مشکلات مالی یا بیماری در خانه، ریس فدراسیون بی درایتی مثل تو، برخی از آنان مثل تو وسایل لازم را برای تمرین و اردو نداشتند، حتی خیلی از آنان ممکن است بلیط آمدن به توکیو را نداشتند و ...، ولی بدان تو اینجایی و در میان بقیه با شرایط یکسان در حال حاضر، پس اول رقابت از اینجا شروع می‌شود؟!

اگر دقت کرده باشیم عموما در بازی‌های اول مگر قرعه بد افتاده باشد ورزشکاران ما از حریف برده اند که این همان "ادامه" ضربه حرکت یا همان تکانه و مومنتوم برد‌های داخلی و قهرمان و منتخب المبیک شدن در داخل از کشور می‌باشد. عموما مشکل از بازی‌های دوم به بعد شروع می‌شود و این همان کم آوردن کوچینگ (coaching) را نشان می‌دهد.
ورزشکاران شرایط دیگران را می‌بینند، وسایل تمرین آن‌ها را می‌بینند، مربی‌های بدنسازی و آمادگی و صد‌ها امکانات بهتر آن‌ها را می‌بینند و ناگهان در مقابل آن‌ها کم می‌آورند! اینجاست که مربی یا روانشناس تیم باید با خنده‌ای بر لب بگوید بچه‌ها ما اینجا هستم اتفاقا بهترم از آن‌ها هستیم و مواردی که خود بهتر می‌دانند.

نقش روحی روانی و کوچینگ و ضربه حرکت در وزشکاران سنتی و مرامی (کشتی، وزنه برداری، کاراته و...) در مقایسه با ورزشکاران دیگر به خوبی قابل رد یابی است. آن‌ها در مقابل زرق و برق‌ها کمتر کم می‌آورند (مشتی ترند) و مدال آوری آن‌ها بالاتر است.
این مهم در پارالمپیک هم با توجه به صبر بالاتر ورزشکاران پارالمپیکی نسبت به ورزشکاران ازاد در مدال آوری دیده خواهد شد، نکته‌ای قابل تامل و حیاتی برای مسولان ورزش مدال آوری کشور عزیز مان.

در زمان تحقیق و نوشتن تز، دانشجویان بخصوص دانشجویان دکتری افت و خیز‌های زیادی سراغ آن‌ها می‌آید، حتی زمانی که امکان سفر با دانشجویان برای ارایه مقالات در کنفراس‌های بین المللی برای ما هم فراهم بود (هیهات از روزگار) می‌دیدم که دانشجویان برای ارایه ناگهان بر عکس زمان آمدنشان به کنفراس کم می‌آورند، گویی از زرق و برق‌ها ترسیده باشند، آنجا بود که می‌بایستی فورا وارد عمل شد و گفت کار خودت را با مجموعه کار‌های گروه خودت مقایسه کن!
برو نشان بده مهم نیست که چقدر خوب انگلیسی حرف می‌زنی مهم نیست که کراوات نزده‌ای مهم کارت است که در تراز یک جهانی است آخر تو اینجایی در کنار بقیه مدعیان از تمام دنیا، و وقت به تو داده اند تا از کارت در سطح بین المللی دفاع بکنی.

حال فکر می‌کنم کلامم را منعقد کرده باشم اگر چه نارسا، مشکل ما در المپیک علاوه بر کاستی‌های موجود، ضعف کوچینگ و روحی روانی ورزشکاران نیز بود. در این دوره این ضعف از همیشه نمایانتر بنظر آمد و خود را بصورت اساسی در این مسابقات نشان داد، باید فکری برایش کرد.

* استاد نمونه کشور در مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران و بنیانگذار مقاوم سازی و مدیریت بحران در ایران
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید