کتاب آخرین روزِ یک محکوم روایتِ ویکتور هوگو است از مخالفت اش با گیوتین
من متهم می کنم
ویکتور هوگو از محکومی می گوید که در میدان سرش را روی گیوتین گذاشتند و تیغه را رها کردند، اما تیغه سرِ مرد را تا نیمه قطع کرد. مرد زنده بود و تیغه بارِ دیگر بر سرش فرود آمد. باز هم سر قطع نشد. ضربهی سوم هم فقط خونِ بیشتری بر زمین ریخت و کارساز نبود.
ماندن و جنگیدن یا رفتن و عاشقی‌کردن
این مطلب درباره رمان «حکومت‌نظامی» خوسه دونوسو در سال ۱۹۸۸، هم‌زمان با ترجمه انگلیسی آن، در روزنامه لس‌آنجلس‌تایمز به‌قلم کریستوفر لیلاند منتشر شده است. کریستوفر لیلاند در آن زمان استاد دانشگاه سیراکوز بوده است و کتابی با عنوان «آخرین مرد خوشحال، نسل۱۹۲۲، رمان، واقعیت‌های آرژانتین» منتشر کرده بود.
ياور مهدي‌پور درباره دفتر شعر «سقف‌ها» می‌گوید!
من و تو...!
اما در اين ميان دفتر «سقف‌ها» از بلوغ زباني درخوري برخوردار است. هرچند فصل‌هاي مشترك و همپوشاني‌هاي زيادي هم با دفترهاي ديگر او دارد كه مهم‌ترين آنها وجود يك من ِ شاعر است كه در بين تمام شعرها تويي را مورد خطاب قرار مي‌دهد و مهم اين است كه بدانيم اصرار شاعر بر حضور اين من و تو از كجا مي‌آيد...
سه روایت از «در گذار روزگار» اثر ابراهیم گلستان
جوی و دیوار و تشنه...
به‌گفته ابراهیم گلستان در مقدمه‌اش بر این كتاب، «چه‌بسا از همین تغییر و با همین تغییر نشانه‌ای حاصل آید از زمانه و فضای بعدی، حاضر. و روزگار همچنان در گذار.»
«آه، استانبول» و روایت هراس و بحران
مانده از شب‌های دورادور
نکته اصلی در «آه، استانبول»، مجموعه داستانی که در کلیتش تصویری از وضعیت یک زمانه به دست می‌دهد، در ایده‌ای نهفته است که پشت داستان‌های کتاب خوابیده و بازتابنده استراتژی نویسنده در کتاب است.
هفت سال با روحِ یک دوست
تنها ادبیات است که از پشتِ خروارها خاکِ گور، شما را به روح یک انسان وصل می‌کند؛ اتصالی بی‌واسطه‌تر، کامل‌تر و عمیق‌تر از وقتی که با دوستتان رودررو حرف می‌زنید. حتی در عمیق‌ترین و دیرپاترین دوستی‌هایمان، هرگز در حرف‌زدن به اندازۀ وقتی که صفحه‌ای سفید و خوانندگانی ناشناس جلوی رویمان است، آزاد نیستیم.
اهمیت خورخه لوئیس بورخس پس از مرگش چیست؟
می گویند خورخه لوئیس بورخس یکی از بهترین نویسندگان قرن بیستم بود، ولی جایزه ادبی نوبل را نبرد.
دو روايت از «تهرانيا» نوشته مسعود بخشی
فارغ از ضعف و قوت، تنوع شگردهای فرمی، تسلط یا خامدستی نویسنده در روایت‌پردازی؛ «تهرانیا»، مجموعه هفت داستان کوتاه از مسعود بخشی، خالق وضعیتی است که در آن هر تضادی به ابهام بدل می‌شود. اساسا تهرانِ «تهرانیا» واقعی‌تر از تهرانی است که می‌شناسیم.
نگاهي به «تسخیرشدگان» آلبر کامو
کامو روباه است یا خارپشت؟
آلبر کامو «تسخیرشدگان» را مهم‌ترین رمان سیاسی و آن را یکی از چهار، پنج رمانی می‌داند که فراتر از همه آثار ادبی قرار دارد.
نگاهی به رمان «الوار برای تابوت‌ها»ی کلود راگون
قتلی در‌جنگل
«الوار برای تابوت‌ها» در سال ٢٠١٠ به چاپ رسید که با استقبال خوبی مواجه شد و توانست جایزه سال ادبیات فرانسه در حوزه رمان‌های پلیسی را به دست آورد.
درآمدي بر كتاب «سبك» و ادبيات بي‌سبك
از قلم و رقم نويسنده
اينكه ادبيات ما خوانده نمي‌شود افسانه است. افسانه‌اي كه جريان غالبِ بي‌رمق داستان‌نويسي ما ساخته و پرداخته تا ادبيات ميان‌مايه را به مخاطبان اندكش قالب كند.
ارزیابی مجدد «کنش روایی»
معمای ایزابل آرچر
در بین مبناها و مفاهیمی که شکل رایج داستان‌نویسی در ادبیات ایران را محقق می‌کنند و معمولا به‌صورت حقیقتی مسلم جلوه می‌نمایند و هیچ‌گاه در کارآمدی آنها اندک شک‌وشبهه‌ای روا نمی‌داریم، یکی هم «کنش داستانی» است.