ببینید؛ فرادید سینما؛ آیا سریال «سووشون» ارزش دیدن دارد؟

فرادید| سریال «سووشون» به کارگردانی نرگس آبیار که اقتباسی از رمان سیمین دانشور است، اخیرا از پلتفرم نماوا پخش شد، اما پس از انتشار اولین قسمت با توقیف سریال و فیلتر شدن پلتفرم مواجه شد. با این حال هنوز وضعیت ادامه پخش این سریال مشخص نیست، اما گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که با حذف برخی سکانس‌ها، احتمالاً مجوز انتشار آن صادر خواهد شد، مشابه تجربه سریال‌هایی مانند «تاسیان».

به گزارش فرادید، داستان «سووشون» در شیرازِ دهه ۲۰ شمسی و در بستر قحطی و اشغال ایران توسط نیروهای خارجی روایت می‌شود. این سریال تلاش دارد با محوریت رابطه عاشقانه زری (با بازی بهنوش طباطبایی) و یوسف (با بازی میلاد کی‌مرام)، داستانی تاریخی و عاطفی را به تصویر بکشد.

نقاط قوت سریال سریال سووشون

یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های «سووشون»، بازی‌های قابل قبول بازیگران اصلی است. بهنوش طباطبایی و میلاد کی‌مرام با ایفای نقش‌های زری و یوسف، رابطه‌ای عاشقانه و باورپذیر خلق کرده‌اند که در صحنه‌های احساسی و گفت‌وگوهای دونفره، مخاطب را به خوبی با خود همراه می‌کند. سام درخشانی نیز در نقش کوتاه برادر یوسف، با طنزی ملایم و کنترل‌شده، به جذابیت سریال افزوده است.

از منظر کارگردانی، نرگس آبیار با جسارت در اقتباس از رمان پیچیده دانشور، توانسته روایتی ساختارمند ارائه دهد. ساختارشکنی در پرداخت به موضوعات حساس، این سریال را از آثار مشابه متمایز کرده، هرچند همین ویژگی دلیل توقیف آن بوده است. طراحی صحنه و لباس نیز از دیگر نقاط قوت سریال است که با بازسازی دقیق سبک زندگی قشر مرفه دهه ۲۰، حس و حال تاریخی داستان را به خوبی منتقل می‌کند.

نقاط ضعف سووشون

با وجود نقاط قوت، «سووشون» از مشکلات فنی و روایی رنج می‌برد. یکی از ایرادهای اصلی، استفاده بیش از حد و غیرضروری از حرکات دوربین است که به قصد القای اضطراب درونی زری به کار رفته، اما به جای تأثیرگذاری، مخاطب را کلافه می‌کند. فلش‌بک‌های مربوط به گذشته زری نیز به دلیل پراکندگی و عدم انسجام، از عمق داستان کاسته و ارتباط مخاطب با گذشته کاراکترها را دشوار کرده است.

انتخاب بازیگران جایگزین برای نقش‌های زری و یوسف در فلش‌بک‌ها نیز تصمیم بحث‌برانگیزی بوده است. با توجه به جوانی کاراکترها در زمان حال، استفاده از گریم مناسب می‌توانست به انسجام بصری کمک کند، اما بازیگران جدید حس غریبی به این صحنه‌ها داده‌اند.

همچنین، برخی گاف‌های فنی مانند دوربین بدون فلاش کاراکتر خبرنگار ایرلندی، نشان‌دهنده بی‌توجهی به جزئیات است. لهجه شیرازی بازیگران نیز مورد انتقاد مخاطبان محلی قرار گرفته و به گفته برخی، بیش از حد اغراق‌آمیز بوده است.

جمع‌بندی

«سووشون» با وجود جاه‌طلبی در اقتباس از یک اثر ادبی برجسته و بهره‌مندی از بازی‌های قوی و طراحی صحنه چشم‌نواز، به دلیل ضعف‌های فنی و روایی نتوانسته به طور کامل انتظارات را برآورده کند. با این حال، اگر مخاطب سخت‌گیر نباشد، این سریال می‌تواند تجربه‌ای سرگرم‌کننده و ارزشمند باشد. نظرات مخاطبان درباره این سریال متفاوت است و برخی آن را اثری تماشایی می‌دانند، در حالی که دیگران از ضعف‌های آن گلایه دارند.