مشخصات فنی جنگنده ارتش که در نزدیکی نائین سقوط کرد

چنگدو جی-۷ با نام صادراتی اف-۷ هواپیمای ساخت چین بر اساس هواپیمای میکویان گورویچ میگ-۲۱ است. در سال ۱۹۶۱ دولت شوروی لیسانس کارخانه میگ-۲۱ را که با موتور R-۱۱ F۳۰۰ پیش می‌رفت به دولت چین تحویل داد.

هواپیمایJ-7 یا جیان 7 جنگنده ای مافوق صوت است که در واقع کپی چینی جنگنده میگ 21 ساخت شوروی به حساب می آید. تا کنون بیش از 1000 فروند از نمونه های مختلف آن توسط صنایع هوایی شنیانگ ، چنگدو و گوئیژو به تولید رسیده است. J-7 در اواخر دهه 60 به تولید انبوه رسید و به کشور هایی مختلفی در جهان نظیر آلبانی ، برمه ، مصر ، ایران، بنگلادش ، عراق ، پاکستان ، کره شمالی ، سودان، تانزانیا ، زیمباوه و سریلانکا نیز صادر شد.این هواپیما در نیروی هوایی كشورهاي خريدار آن اغلب به عنوان یک رهگیر مورد استفاده قرار می‌گیرد.جیان 7 علاوه بر ایفای نقش به عنوان رهگیر از قابلیت ثانویه حمله زمینی نیز برخوردار است. این جنگنده تک موتوره از طراحی دلتا شکل بالها بهره میبرد و از مانور پذیری بالایی برخوردار است اما ازجمله ضعف های آن نبود سیستم های الکترونیکی و کنترلی پیشرفته و همچنین دید محدود کابین خلبان است .وجود این ضعف ها جنگنده را صرفا برای نبرد های نزدیک هوایی و یا دفاع نقطه‌ای با استفاده از موشک های هوا به هوای حرارتی مناسب می‌سازد.

در ماه مارس سال 1961،جمهوری خلق چین و اتحاد جماهیر شوروی قراردادی در زمینه انتقال تکنولوژی ساخت جنگنده میگ 21 را به امضا رساندند. به موجب این قرارداد امکان ساخت تحت لیسانس پیشرانه توربو جت مدل Tumansky R-11F-300 و همچنین موشک هوا به هوای K-13 ( نامگذاری ناتو : AA-2 Atoll) توسط چین فراهم می شد. صنایع هواپیما سازی شنیانگ ساخت این جنگنده و صنایع موتورهای هوایی شنیانگ ساخت پیشرانه توربوجت آن را بر عهده گرفتند. تعدادی جنگنده میگ 21 به منظور آزمایش به چین تحویل شد علاوه بر این تعدادی از طرح های ساخت نیز در اختیار صنایع چینی قرار گرفت اما روند انتقال تکنولوژی با بروز مشکلات در روابط چین و اتحاد جماهیر شوروی متوقف شد. در همین زمان صنایع شنیانگ نسبت به بومی سازی کامل جنگنده میگ 21 با استفاده از مهندسی معکوس بر روی نمونه های موجود اقدام کرد. این تصمیم هر چند روند تولید بومی این جنگنده را با تاخیر مواجه کرد اما شروعی بود بر دستیابی متخصصان چینی به فناوری ساخت جنگنده که نتایج آن در دهه های بعدی به خوبی مشخص شد.

در ابتدا نام تایپ 62 برای کپی چینی جنگنده میگ 21 انتخاب شد که پس از ورود به خدمت در نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق این نام به جیان 7 ( به اختصار j-7) تغییر پیدا کرد. یکی از مهمترین بخش هایی که چینی ها امکان مهندسی معکوس آن را یافتند پیشرانه توربوجت Tumansky R-11F-300 بود. اولین نمونه چینی از این پیشرانه تحت نام WP-7 در اکتبر سال 1965 به تولید رسید و اولین آزمایشهای خود را با موفقیت پشت سر گذاشت . این پیشرانه در ماه دسامبر سال 1966 به منظور تولید انبود مورد تایید قرار گرفت. سرانجام در ماه ژوئن سال 1967 تولید انبود جنگنده جیان 7 نیز تایید شد. از جمله موفقیت های این جنگنده سرنگونی شش فروند هواپیمای بدون سرنشین آمريكا با استفاده از توپ 30 میلیمتری و راکت های هوا به هوا مابین سال های 1966 تا 1968 است. در چندین مورد جنگنده های چینی سعی در سرنگونی بی سرنشین ها با استفاده از موشک های هوا به هوای PL-2 ( کپی چینی موشک K-13/AA-2 ) داشتند که هیچ‌کدام موفقیت آمیز نبود.

مشخصات فني

سرعت بیشینه: 2 ماخ (محدود) (۲۱۲۰ کیلومتر بر ساعت)
برد عملیاتی: ۸۵۰ کیلومتر
برد ترابری: ۲٬۲۳۰ کیلومتر )
سقف پروازی: ۱۸٬۸۰۰ متر (۶۱٬۷۰۰ فیت)
نرخ اوج‌گیری: ۱۱٬۷۰۰ متر بر دقیقه (۳۸٬۴۰۰ فیت بر دقیقه)
بارگیری بال: Greater than ۳۷۹ کیلوگرم بر مترمربع (۷۷٫۸ پوند بر فیت مربع)

توپها: ۲ توپ ۳۰ میلیمتری تایپ ۳۰-۱ هر یک با ۶۰ گلوله
جایگاه‌ها: جمع ۵ جایگاه دو تا زیر هر بال
راکتها: تا ۱۲ راکت ۵۵ میلیمتری و تا ۷ راکت ۹۰ میلیمتری
موشکها: موشکهای هوابه‌هوای آیم-۹، مژیک آر-۵۵۰، پی‌ال-۹، پی‌ال-۸، پی‌ال-۷، پی‌ال-۵، پی‌ال-۲
بمبها: ۵۰-۵۰۰ کیلو بمبهای غیرهدایت‌شونده

رادار جی‌یی‌سی-مارکونی، رادار فیار گریفو-۷ ام‌کا.۲ (در مدل صادراتی)