تصاویر/ اسرای ایرانی در عراق

این کمیته اظهارنظر اسیران درباره‌ی انواع و اقسام شکنجه‌ها را تأیید و در گزارش سالانه خود منعکس کرد. در بخشی از این گزارش که مربوط به اردوگاه صلاح الدین است آمده: اسیران را ساعت‌ها از دست‌ها و پاها بدون تماس بدن با زمین آویزان می‌کردند و در بعضی موارد دست و پای آن‌ها را با میله‌ی آهنی به هم می‌بستند. مدت زمان آویزان نمودن مختلف بوده، بین 10 الی 5 ساعت و گاهی تا 36 ساعت طول می‌کشیده است. این عمل در سلول‌های انفرادی به وسیله‌ی چنگک‌هایی که از سقف آویران شده بود صورت می‌گرفت یا در بیرون بازداشتگاه نزدیک قسمت اداری انجام می‌شد و اسرا را به شکلی که در معرض آفتاب باشند می‌آویختند. این نوع شکنجه‌ها در ناحیه‌ی مچ دست‌ها و پاها زخم‌هایی ایجاد می‌کرد که آثار آن حتی بعد از گذشت هفته‌ها به جا می‌ماند. علایمی از جمله فرورفتگی عمیق در گوشت مچ دست‌ها و پینه‌ی مچ دست‌ها و پاها که توسط پزشک کمیته‌ی بین‌المللی صلیب سرخ معاینه شده بود با شرح بدرفتاری‌های فوق مطابقت می‌کرد.

در بخش دیگری از همین گزارش آمده است که مسئولان و نگهبانان اردوگاه‌های عراقی در حضور نمایندگان کمیته‌ی بین‌المللی صلیب سرخ، اسرای ایرانی را با کابل کتک می‌زده‌اند. بازتاب این گزارشات منجر به فشار نهادهای بین المللی و افکارعمومی جهان بر عراق شد و دستگاه تبلیغاتی رژیم بعث ضمن رد این گزارشات در ظاهرسازی آشکار شماری از عکاسان بین المللی را برای عکاسی به اردوگاه‌های گزینش شده برد. "برنارد بریسون" عکاس آژانس عکس "سیگما" یکی از عکاسانی بود که در آن زمان تحت نظارت رژیم بعث به "کمپ شماره 7" اسرای ایرانی در "الرمادی" برده شد تا تصویری متفاوت از گزارش کمیته صلیب سرخ ارائه کند. همه چیز در این کمپ پیش از ورود عکاس به شکل قابل توجهی تغییر کرده بود چرا که همین محل یکی از اردوگاه‌هایی به شمار می رفت که در گزارش کمیته صلیب سرخ در مهرماه 1363 به ضرب و شتم و شکنجه اسرا در آن استناد شده بود.

(استفاده از این تصاویر با ذکر منبع بلامانع است)