هتل دار ستاره
کنراد هیلتون، کارآفرین آمریکایی و موسس هتل‌های زنجیره‌ای هیلتون در سوم ژانویه سال 1979 در سن 91 سالگی درگذشت. او در سان آنتونیو یه دنیا آمد. پدرش از مهاجران نروژی بود و مادرش اصالت آلمانی داشت. نخستین دستاورد حرفه‌ای هیلتون بنیان نهادن هتل دالاس در سال 1925 بود.
کد خبر :
۸۱۴۹
بازدید :
۱۲۳۳
کنراد هیلتون، کارآفرین آمریکایی و موسس هتل‌های زنجیره‌ای هیلتون در سوم ژانویه سال 1979 در سن 91 سالگی درگذشت. او در سان آنتونیو یه دنیا آمد. پدرش از مهاجران نروژی بود و مادرش اصالت آلمانی داشت. نخستین دستاورد حرفه‌ای هیلتون بنیان نهادن هتل دالاس در سال 1925 بود.
در دهه 1920، هیلتون و شرکایش هتل‌های زیادی را در نقاط مختلف دنیا خریداری، اجاره یا احداث کردند. با این حال بحران اقتصادی 1929 هیلتون را واداشت تا چهار هتل خود را تعطیل کند، برخی از اتاق‌ها و حتی طبقات هتل‌های دیگر را ببندد و هزینه‌ها را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.
او از بیمه نامه عمر خود به عنوان وثیقه استفاده کرد و مقداری وام گرفت و حتی به‌طور نیمه وقت در هتل‌های واگذار شده به دولت، به‌کار پرداخت. در جریان بحران مالی بزرگ، دست کم 80 درصد از هتلهایش در آستانه ورشکستگی قرار گرفتند.
عاقبت در سال 1935 سود حاصل از سرمایه‌گذاری‌اش در نفت به یاری‌اش آمد و به اومجال داد تا مقداری از بدهی کمرشکن خود را بپردازد. او تقریبا بیشترین پله‌های موفقیت را پیموده و سختی‌ها و مرارت‌های آن را پشت سرگذاشته بود. آنگاه هتل تاون هاوس را در سال 1942 خرید که برایش بیش از یک میلیون دلار هزینه در پی داشت. اما این هتل به مدد سازماندهی خوب و نظم و ترتیبش در سال اول کار خود، 201 هزار دلار سود به بنیه مالی هیلتون تزریق کرد.
هتل روزولت و هتل پلازا شکارهای بعدی او بودند با اینکه او در کاهش قیمت و دریافت تسهیلات در هر معامله‌ای سرآمد بود، هتل‌های خود را اغلب نقد می‌خرید. او هتل پالمرهاوس را به قیمت نوزده میلیون و 385هزار دلار و هتل استیون را به بهای هفت میلیون و 500 هزار دلار در شیکاگو خریداری کرد. این هتلدار نامی در سال 1946، شرکت هتل‌های هیلتون را پایه گذاری کرد و خود به عنوان مدیر و موسس، سرپرستی آن را به عهده گرفت.
هیلتون در دوازدهم اکتبر 1949 که هتل والدوروف آستوریا را خرید به اوج موفقیت خود دست یافت و شهرتش عالمگیر شد و این لحظه‌ای بود که کنراد هیلتون سال‌ها انتظارش را می‌کشید. هتل والدوروف، مجللترین هتل آمریکا بود و هزار و سیصد اتاق داشت.
هیلتون ترجیح می‌داد که در کشورهای خارج سرمایه‌گذاری کند و مایل بود که در خرید و احداث هتل با افراد بومی همان کشور شریک شود. خرید قطعه زمین مورد نیاز و هزینه احداث آن معمولا به‌عهده شرکای خارجی بود و کمکهای فنی و راه‌اندازی هتل را هم هیلتون به عهده می‌گرفت. پس از اتمام این کارها، طرفین قرارداد مدیریت یا اجاره هتل را امضا می‌کردند.
کارکنان هتل نیز با دقت بررسی و انتخاب می‌شدند و برای کسب مهارت، دوره‌ای را در شرکت هتل‌های هیلتون، در آمریکا می‌گذراندند. هتل‌های هیلتون به ناگاه در سراسر دنیا سر برافراشتند و این امر لزوم تاسیس شرکت بین‌المللی هیلتون را در سال 1947، پیش آورد.
این شرکت از شرکت اصلی هیلتون مستقل بود؛ اما ریاست هیات‌مدیره و سرپرستی آن همچنان برعهده هیلتون بود. در ماه می‌سال 1967 زمانی که هیلتون از حرفه‌ای که با دست خالی آن را آغاز کرده بود، بازنشسته شد، شرکت بین‌المللی هیلتون به شرکت تی دبلیواِ ملحق شد. این مرد با تدبیر تاثیر ژرفی بر صنعت هتلداری دنیا گذاشت.
در دهه 1920، هیلتون و شرکایش هتل‌های زیادی را در نقاط مختلف دنیا خریداری، اجاره یا احداث کردند. با این حال بحران اقتصادی 1929 هیلتون را واداشت تا چهار هتل خود را تعطیل کند، برخی از اتاق‌ها و حتی طبقات هتل‌های دیگر را ببندد و هزینه‌ها را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.
او از بیمه نامه عمر خود به عنوان وثیقه استفاده کرد و مقداری وام گرفت و حتی به‌طور نیمه وقت در هتل‌های واگذار شده به دولت، به‌کار پرداخت. در جریان بحران مالی بزرگ، دست کم 80 درصد از هتلهایش در آستانه ورشکستگی قرار گرفتند.
عاقبت در سال 1935 سود حاصل از سرمایه‌گذاری‌اش در نفت به یاری‌اش آمد و به اومجال داد تا مقداری از بدهی کمرشکن خود را بپردازد. او تقریبا بیشترین پله‌های موفقیت را پیموده و سختی‌ها و مرارت‌های آن را پشت سرگذاشته بود. آنگاه هتل تاون هاوس را در سال 1942 خرید که برایش بیش از یک میلیون دلار هزینه در پی داشت. اما این هتل به مدد سازماندهی خوب و نظم و ترتیبش در سال اول کار خود، 201 هزار دلار سود به بنیه مالی هیلتون تزریق کرد.
هتل روزولت و هتل پلازا شکارهای بعدی او بودند با اینکه او در کاهش قیمت و دریافت تسهیلات در هر معامله‌ای سرآمد بود، هتل‌های خود را اغلب نقد می‌خرید. او هتل پالمرهاوس را به قیمت نوزده میلیون و 385هزار دلار و هتل استیون را به بهای هفت میلیون و 500 هزار دلار در شیکاگو خریداری کرد. این هتلدار نامی در سال 1946، شرکت هتل‌های هیلتون را پایه گذاری کرد و خود به عنوان مدیر و موسس، سرپرستی آن را به عهده گرفت.
هیلتون در دوازدهم اکتبر 1949 که هتل والدوروف آستوریا را خرید به اوج موفقیت خود دست یافت و شهرتش عالمگیر شد و این لحظه‌ای بود که کنراد هیلتون سال‌ها انتظارش را می‌کشید. هتل والدوروف، مجللترین هتل آمریکا بود و هزار و سیصد اتاق داشت.
هیلتون ترجیح می‌داد که در کشورهای خارج سرمایه‌گذاری کند و مایل بود که در خرید و احداث هتل با افراد بومی همان کشور شریک شود. خرید قطعه زمین مورد نیاز و هزینه احداث آن معمولا به‌عهده شرکای خارجی بود و کمکهای فنی و راه‌اندازی هتل را هم هیلتون به عهده می‌گرفت. پس از اتمام این کارها، طرفین قرارداد مدیریت یا اجاره هتل را امضا می‌کردند.
کارکنان هتل نیز با دقت بررسی و انتخاب می‌شدند و برای کسب مهارت، دوره‌ای را در شرکت هتل‌های هیلتون، در آمریکا می‌گذراندند. هتل‌های هیلتون به ناگاه در سراسر دنیا سر برافراشتند و این امر لزوم تاسیس شرکت بین‌المللی هیلتون را در سال 1947، پیش آورد.
این شرکت از شرکت اصلی هیلتون مستقل بود؛ اما ریاست هیات‌مدیره و سرپرستی آن همچنان برعهده هیلتون بود. در ماه می‌سال 1967 زمانی که هیلتون از حرفه‌ای که با دست خالی آن را آغاز کرده بود، بازنشسته شد، شرکت بین‌المللی هیلتون به شرکت تی دبلیواِ ملحق شد. این مرد با تدبیر تاثیر ژرفی بر صنعت هتلداری دنیا گذاشت.
۰
