درمان کریستال در ادرار

کریستال‌های کلسیم اگزالات در ادرار اسیدی، خنثی یا قلیایی دیده می‌شوند. این کریستال‌ها ممکن است به واسطه سطوح بالای کلسیم، سیستئین، و اگزالات در خون شکل بگیرند.

کلیه یکی از اندام‌های کلیدی بدن انسان محسوب می‌شود. کلیه‌ها وظیفه پالایش مواد زائد از خون و تولید ادرار را بر عهده دارند. ادرار اساسا از آب و دیگر ترکیبات شیمیایی از جمله کلسیم، کربن، نیتروژن و اسید اوریک تشکیل شده است. در صورتی که به واسطه ناهنجاری‌های موجود در بدن عملکرد کلیه‌ها دچار اختلال شود، امکان شکل گیری مواد کریستال مانند در ادرار وجود دارد.

نشانه‌های وجود کریستال در ادرار

به طور کلی نشانه‌ها یا علائم مشخصی که نشان دهنده وجود کریستال در ادرار باشند، وجود ندارد. با این وجود، نظارت بر ظاهر ادرار و انجام آزمایش ادرار می‌تواند نقش چشمگیری در تشخیص این شرایط داشته باشد.

رنگ ادرار را بررسی کنید. هر گونه تغییر در رنگ و بافت ادرار ممکن است به وجود کریستال‌ها در ادرار اشاره داشته باشد. اگر با این شرایط مواجه هستید، مراجعه به پزشک بهترین گزینه برای بررسی دقیق‌تر شرایط است.

آزمایش ادرار را بر اساس تجویز پزشک به طور منظم انجام دهید. بهترین روش برای بررسی وجود کریستال‌ها در ادرار انجام آزمایش ادرار است. از این طریق سطوح کریستال‌ها در ادرار و همچنین دلیل زمینه‌ای این شرایط مشخص می‌شود.

انواع کریستال‌ها در ادرار

انواع مختلفی از کریستال‌ها با توجه به شکل و ساختار آن‌ها وجود دارند. برخی انواع رایج کریستال‌های موجود در ادرار شامل موارد زیر می‌شوند:

کریستال‌های بیلی‌روبین

کریستال‌های بیلی‌روبین زرد رنگ و ساختاری سوزنی شکل دارند که از درهم آمیختن بیلی‌روبین شکل می‌گیرند. این کریستال‌ها به عنوان کریستال‌های غیر طبیعی در ادرار در نظر گرفته می‌شوند که اغلب با اختلالات کبدی مرتبط هستند.

کریستال‌های کلسیم اگزالات

کریستال‌های کلسیم اگزالات در ادرار اسیدی، خنثی یا قلیایی دیده می‌شوند. این کریستال‌ها ممکن است به واسطه سطوح بالای کلسیم، سیستئین، و اگزالات در خون شکل بگیرند. این شرایط می‌تواند به تشکیل سنگ کلیه نیز منجر شود.

کریستال‌های کلسترولی

کریستال‌های کلسترولی به طور معمول بی رنگ و مستطیل شکل هستند. این کریستال‌ها به واسطه چربی‌های اشباع شکل گرفته و بیشتر در ادرار اسیدی دیده می‌شوند.

کریستال‌های سیستئین

کریستال‌های سیستئین به طور معمول بی رنگ و شش ضعلی هستند و به واسطه نشت اسید آمینه سیستئین تشکیل می‌شوند. این کریستال‌ها اغلب با بیماری‌های ارثی و اختلالاتی در مثانه و کلیه‌ها مرتبط هستند.

کریستال‌های فسفاتی

کریستال‌های فسفاتی به واسطه مصرف زیاد مواد غذایی سرشار از پروتئین در رژیم غذایی شکل می‌گیرند. همچنین، وجود این کریستال‌ها در ادرار می‌تواند به پرکاری تیروئید اشاره داشته باشد که اغلب به شکل گیری ادرار کدر منجر می‌شود.

کریستال‌های گوگردی

کریستال‌های گوگردی در نتیجه مصرف آنتی بیوتیک‌ها شکل می‌گیرند. سطوح بالای این کریستال‌ها می‌تواند به کلیه‌ها آسیب وارد کند.

کریستال‌های فسفات سه گانه

کریستال‌های فسفات سه گانه از آمونیاک، منیزیم، و فسفات تشکیل شده اند. این کریستال‌ها در ادرار قلیایی تشکیل شده و به طور معمول با عفونت‌های دستگاه ادراری مرتبط هستند.

کریستال‌های اسید اوریک

کریستال‌های اسید اوریک به طور معمول لوزی شکل یا متوازی الاضلاع هستند. این کریستال‌ها به همراه ادرار دفع می‌شوند و سطوح بالا از آن‌ها می‌تواند به تشکیل سنگ کلیه و التهاب در مفاصل اشاره داشته باشد.

دلایل وجود کریستال‌ها در ادرار

تشکیل کریستال‌ها ممکن است به واسطه شرایطی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود، رخ دهد. تا زمانی که میزان کریستال‌های موجود در ادرار از سطح عادی بیشتر نشده باشد، جای نگرانی نیست.

کم آبی بدن

کم آبی بدن یکی از دلایل اصلی تشکیل کریستال‌ها در ادرار است. مصرف ناکافی مایعات ممکن است موجب سخت شدن مواد معدنی و مواد شیمیایی مانند نیتروژن و اسید اوریک در ادرار شده و به تشکیل کریستال‌ها منجر شود.

تغییر در pH ادرار

تغییرات در سطح pH ادرار ممکن است زمینه ساز تشکیل کریستال‌ها در ادرار شود. میزان عادی pH ادرار باید در محدوده اسیدی قرار داشته باشد که کمتر از ۷ است. زمانی که سطح pH افزایش یافته و قلیایی می‌شود این شرایط می‌تواند به تشکیل کریستال‌های کلسیم اگزالات در ادرار منجر شود.

عفونت دستگاه ادراری

باکتری‌هایی که موجب عفونت دستگاه ادراری می‌شوند می‌توانند سطح pH ادرار را تغییر داده و آن را هرچه بیشتر اسیدی سازند که این تغییر نیز می‌تواند به تشکیل کریستال‌ها در ادرار منجر شود.

سنگ کلیه و مثانه

کریستال‌هایی که دفع نمی‌شوند و برای مدتی طولانی در بدن باقی می‌مانند می‌توانند زمینه ساز تشکیل سنگ‌های کلیه و مثانه شوند. زمانی که اندازه سنگ‌ها بزرگ است، این شرایط حتی می‌تواند موجب احساس درد در ناحیه شکم شود.

رژیم غذایی

غذا‌هایی که از محتوای پروتئین زیاد برخوردار هستند ممکن است به تشکیل کریستال‌ها در ادرار منجر شوند. این شرایط ممکن است سطوح اسید اوریک و کلسیم را نیز افزایش دهد که احتمال تشکیل کریستال‌ها را افزایش می‌دهد.

عوارض جانبی دارو‌ها

برخی دارو‌ها می‌توانند موجب تشکیل کریستال در ادرار شوند. این شرایط ممکن است به تعامل دارو‌های مختلف و همچنین میزان مایعات مصرفی بستگی داشته باشد.

درمان کریستال در ادرار

درمان کریستال‌ها ممکن است به دلیل شکل گیری آن‌ها بستگی داشته باشد. تشخیص دقیق از طریق آزمایش ادرار امکانپذیر است. پس از آن پزشک روش درمان مناسب را ارائه خواهد کرد. برخی از روش‌های درمانی رایج شامل موارد زیر می‌شوند:

مدیریت pH ادرار

مصرف غذا‌های سرشار از اگزالات می‌تواند اسیدیته ادرار را افزایش دهد. از جمله خوراکی‌های سرشار از اگزالات می‌توان به قهوه، ماء الشعیر، شکلات، بادام زمینی، اسفناج، و سیب زمینی شیرین اشاره کرد.

نظارت بر میزان مصرف پروتئین

غذا‌های سرشار از پروتئین نباید به صورت منظم مصرف شوند. این غذا‌ها حاوی مقدار زیادی پورین هستند که احتمال تشکیل کریستال‌ها را افزایش می‌دهد.

کاهش مصرف نمک

غذا‌های شور می‌توانند محتوای کلسیم موجود در ادرار را افزایش دهند و آن را هرچه بیشتر اسیدی سازند. از این رو، باید میزان مصرف آن‌ها را برای پرهیز از تشکیل کریستال‌ها در ادرار کاهش داد.

تامین آب مورد نیاز بدن

برای تامین آب مورد نیاز بدن می‌توانید نوشیدن هشت لیوان آب در روز را مد نظر قرار دهید تا از تشکیل کریستال‌ها در ادرار نیز پیشگیری شود.