تصاویر/ مرگ و زندگی در سرزمین یخها
یک قرن پیش کشتی‌ای به نام "اِندورَنس" (پایداری) زیر یخهای دریای وِدِل در نزدیکی قطب جنوب غرق شد. سِر ارنست شَکِلتون قصد داشت به وسیلۀ کشتی خود را به ساحل قطب جنوب برساند و سپس سفر دشوار خود را برای گذر از عرض این قاره آغاز کند.
کد خبر :
۶۳۵۶
بازدید :
۲۲۵۵۶
فرادید | یک قرن پیش کشتی‌ای به نام "اِندورَنس" (پایداری) زیر یخهای دریای وِدِل در نزدیکی قطب جنوب غرق شد. سِر ارنست شَکِلتون قصد داشت به وسیلۀ کشتی خود را به ساحل قطب جنوب برساند و سپس سفر دشوار خود را برای گذر از عرض این قاره آغاز کند.
به گزارش فرادید به نقل از بی‌بی‌سی انگلیسی، حالا، تصاویری که به تازگی دیجیتالی شده، آخرین روزهای "اندورنس" و تلاش خدمه را برای زنده ماندن، پس از غرق شدن آن نشان می‌دهد. این تصاویر در انجمن جغرافیایی سلطنتی به نمایش درآمده است.
مردیت هوپر، تاریخ نگار قطب جنوب که بانی این نمایشگاه است، میگوید: "تصویر زیبای فرانک هارلی از اندرونس باعث گیج شدن مردم می‌شود، چرا که در این تصویر بادبانها بالا هستند. اما در این زمان کشتی در یخ گیر کرده بود. بادبانها بالا بودند، چون که خدمه در لحظاتی تصور می‌کردند که کشتی ممکن است خلاص شود."
شکلتون به همراه 27 نفر خدمه قصد داشت تا خود را یک ساحل قطب جنوب به ساحلی دیگر در آن سو برساند.
هوپر میگوید: "او خیلی نگران بود که اولین نفری نباشد که به قطب جنوب پا می‌گذارد. او به ماموریت اندورنس به چشم آخرین دستاورد بزرگ در رابطه با قطب جنوب نگاه می‌کرد."
اما هرگز نتوانست به سرزمین اصلی قطب جنوبگان برسد. پس از یک طوفان شش روزه در ژانویۀ 1915، کشتی ساخت نروژ در یخِ دریای ودل گیر کرد.
کشتی سپس برای ده ماه در یخ سرگردان بود و شکلتون و مردانش در داخل کشتی زندگی می‌کردند.
زندگی روزمرۀ آنان را فرانک هارلی، عکاس استرالیایی، با دوربین خود ثبت کرده است.
تصاویر هارلی نشان می‌دهند که خدمۀ کشتی چگونه از این دوران بیمناک و نامطمئن جان سالم به در بردند. در این برهه جان آنها در گرو حرکت یک قطعه یخ بود.
عکس بالا مسابقۀ فوتبالی را روی یخ نشان می‌دهد.
مردیت هوپر میگوید که این عکس در فوریه 1915 گرفته و پس آنکه این که مردان برای آخرین بار تلاش کردند اندورنس را خلاص کنند گرفته شده است. در این هنگام آنها پذیرفته بودند که گیر افتاده‌اند و می‌دانستند که به زودی سرما و زمستان قطب جنوب فرا خواهد رسید.
هوپر میگوید: "شکلتون به این مسابقه به عنوان موقعتی نگاه می‌کرد تا قدری خستگی در کنند و فکرشان را آزاد کنند. آنها حتی برای اینکه زمین فوتبال ایجاد کنند، یخها را صاف کردند."
از این زمان، نقش اندورنس از کشتی به یک ایستگاه ساحلی تغییر یافت. جای خواب بسیار از خدمه تغییر داده شد و به انبار کشتی انتقال داده شد.
سنت تمیز کردن کف کشتی همچنان باقی بود و همه، شاید فقط به جز خود شکلتون، به نوبت این کار را انجام می‌دادند.
در این عکس جاک ووردی، زمین‌شناس این سفر این اکتشافی، را در سمت چپ، آلفرد چیتهام، افسر سوم کشی را در وسط و الکساندر ماکلین، پزشک کشتی را در سمت راست مشاهده می‌کنید.
در این عکس خود فرانک هارلی را می‌بینید که به کمک شطرنج سعی می‌کند تا یک روز طولانی و تاریک زمستانی میانۀ سال 1915 را بگذراند.
مردیت هوپر میگوید: "می‌دانیم که این عکس پیش از ماه می 1915 گرفته شده است. چون در می آن سال، همۀ آنها به سرشان زد و تصمیم گرفتند که سرشان را بتراشند. در این عکس هارلی را در سمت چپ می‌بینید که هنوز مو دارد.
در عکس بعدی که در کابین هارلی گرفته شده، می‌بینید که موهایش دوباره دارد در می‌آید. دکتر ماکلین در سمت راست است.
برای اولین بار عکسهایی که هارلی گرفته مستقیماً از روی صفحۀ شیشه‌ای اصلی اسکن دیجیتالی شده و جزییاتی را آشکار کرده که پیشتر هرگز دیده نشده بودند. پس زمینه و میان زمینه در همۀ عکسها شفافتر و مشخص‌تر شده است.
هوپر میگوید: "می‌توانید پرچم استرالیا، عکس یک پنگوئن و یک بومرنگ را در عکس ببینید. اما چیزی که من به خصوص از آن خوشم آمد، شکلات کارسونز در نزدیک تخت هارلی است.
این عکس شام میانۀ زمستان نشان می‌دهد که خدمه با آن کوتاهترین روز سال، 22 ژوئن 1915، را جشن گرفته‌اند.
کابین با پرچمهای انگلستان، استرالیا و نیوزیلند تزیین شده است.
هوپر میگوید: "آنها نخود فرنگی داشتند. اما کسی هنوز شروع به خوردن نکرده است. می‌بینید که چاقوها و چنگالها دست نخورده است. در سمت چپ پِرس بلک بارو را می‌بینید که یک مسافر قاچاقی بود و کار پیشخدمت را در کشتی انجام می‌داد."
همان کابین قدری تغییر داده شده تا در این عکس ساختگی، کاری را خدمه در یک روز معمولی انجام می‌دادند را به نمایش بکشد. کارهایی از قبیل آزمایش‌های علمی، تایپ کردن و مطالعه.
بلک باروی، پیشخدمت، در این عکس هم در سمت چپ حضور دارد. او در حال حمل یک تکۀ بزرگ یخ است تا آبش کنند و برای نوشیدن از آن استفاده کنند.
در این عکس گروهی از مردان در حین نگهبانی شبانه، دور اجاق کشتی حلقه زده‌اند.
هوپر میگوید: "معمولاً یک یا دو نفر مسئول نگهبانی شبانه بودند. اما کسی که شیف داشت غذای اضافی می‌گرفت، و به همین خاطر بعضی وقتها ناگهان سروکلۀ رفقایشان پیدا می‌شد. هارلی نزدیکی و رفاقت خودش را در اینجا ابراز می‌کند."
عکس بالا و عکس بعدی، به گفتۀ هوپر هر دو در یک روز و احتمالاً در 1 سپتامبر 1915 گرفته شده‌اند.
در اولی هارلی را می‌بینیم که تجهیزات سنگین خود زیر دماغۀ کشتی در حال عکاسی است و روی یک تکه بزرگ یخ درحال فروریختن ایستاده است.
و عکس بعدی، تصویری از کل خدمه است.
هوپر میگوید: "شخصاً فکر می‌کنم که این عکس گروهی برای تقویت روحیه گرفته شده است. شما نور را در پشت سرشان می‌بینید، بهار دارد می‌آید و همۀ‌شان لباسهای تازه به تن کرده‌اند. این عکس خیلی ساختگی و نمایشی است."
به همراه خدمه، سگها نیز در کشتی حضور داشتند. شکلتون قصد داشت تا با استفاده از آنها پهنۀ قطب جنوب را طی کند.
اما به مرور و وقتی که مسئلۀ غذای سگها داشت به یک معضل تبدیل می‌شد، مجبور شدند که سگها را خلاص کنند.
هوپر میگوید: "چنین کاری برایشان خیلی سخت بود."
یخ فشار شدیدی به اندورنس وارد می‌کرد و لحظه‌هایی پیش می‌آمد که کشتی کج می‌شد، اما دوباره صاف می‌شد.
اما در اواخر اکتبر 1915، آب به داخل کشتی می‌آمد و خدمه تصمیم گرفتند که روی یخ کمپ بزنند.
هوپر میگوید: "آنها این تجربه را در خاطراتشان تجربه‌ای ترسناک عنوان کرده بودند. آنها مجبور بودند که به خاطر ترک خوردن و سروصدای یخ، چادرهایشان را دو بار در یک شب جابه‌جا کنند. و از آن طرف صدای ضجۀ کشتی به گوششان می‌رسید که مثل یک حیوان زخمی صدا می‌داد."
اندورنس در 21 نوامبر 1915 غرق شد.
در اینجا بیرون از چادر و روی یخ، هارلی را در سمت چپ و شکلتون را در سمت راست می‌بینید.
هارلی در حال بریدن تکه‌های چربی‌های خوک آبی است که از آن به عنوان سوخت اجاق قابل حملی که در میان آن دو دیده می‌شود و هارلی آن را ابداع کرده بود، استفاده می‌کردند.
هوپر میگوید: "همیشه همه چیز خیس بود. و وقتی که روز مناسب فرا می‌رسید و هوا قدری آفتابی بود و قدری باد می‌وزید، آنها سعی می‌کردند تا همۀ لوازمشان را خشک کنند."
با گذشت زمان، هارلی مجبور بود تا در مورد سوژه‌های عکاسیش وسواس بیشتری نشان بدهد. در نهایت 400 عدد از نگاتیوهایش را نابود کرد و تنها 120 تا از نگاتیوها را نگاه داشت که از آن میان، 68 تایشان در اختیار انجمن جغرافیایی سلطنتی است.
در آوریل 1916، با استفاده از سه قایق کوچکی که از اندورنس برداشته بودند، شکلتون و خدمه‌اش یخ شناور را ترک کردند و سفری دشوار را به جزیرۀ خالی از سکنۀ "فیل" آغاز کردند.
این سفر هفت روز طولانی طول کشید، اما به شکلی معجزه‌وار همه جان سالم به در بردند.
سپس، شکلتون و پنج نفر از خدمه‌اش جزیرۀ فیل را ترک کردند و با طی 1200 کیلومتر خود را به جورجیای جنوبی که ایستگاه‌های شکار نهنگ در آن وجود داشت، رساندند.
تصویر آخر، یک کشتی بخار شیلیایی به نام "یلچو" را نشان می‌دهد که در آخر آگوست 1916 برای نجات 22 مرد باقیمانده از جزیرۀ فیل به آنجا می‌آید.
هوپر میگوید: "این ماجرا پایان خوشی داشت، ولی تقریباً هر روز ممکن بود که پایانی فاجعه‌بار برایش رقم بخورد. ماجرایی که باید نقل می‌شد، داستان موفقیت در بقا بود و عکسهای فرانک هارلی در این روایت شدیداً اهمیت دارند."
منبع: BBC
ترجمه: وبسایت فرادید
به گزارش فرادید به نقل از بی‌بی‌سی انگلیسی، حالا، تصاویری که به تازگی دیجیتالی شده، آخرین روزهای "اندورنس" و تلاش خدمه را برای زنده ماندن، پس از غرق شدن آن نشان می‌دهد. این تصاویر در انجمن جغرافیایی سلطنتی به نمایش درآمده است.
مردیت هوپر، تاریخ نگار قطب جنوب که بانی این نمایشگاه است، میگوید: "تصویر زیبای فرانک هارلی از اندرونس باعث گیج شدن مردم می‌شود، چرا که در این تصویر بادبانها بالا هستند. اما در این زمان کشتی در یخ گیر کرده بود. بادبانها بالا بودند، چون که خدمه در لحظاتی تصور می‌کردند که کشتی ممکن است خلاص شود."
شکلتون به همراه 27 نفر خدمه قصد داشت تا خود را یک ساحل قطب جنوب به ساحلی دیگر در آن سو برساند.
هوپر میگوید: "او خیلی نگران بود که اولین نفری نباشد که به قطب جنوب پا می‌گذارد. او به ماموریت اندورنس به چشم آخرین دستاورد بزرگ در رابطه با قطب جنوب نگاه می‌کرد."
اما هرگز نتوانست به سرزمین اصلی قطب جنوبگان برسد. پس از یک طوفان شش روزه در ژانویۀ 1915، کشتی ساخت نروژ در یخِ دریای ودل گیر کرد.
کشتی سپس برای ده ماه در یخ سرگردان بود و شکلتون و مردانش در داخل کشتی زندگی می‌کردند.
زندگی روزمرۀ آنان را فرانک هارلی، عکاس استرالیایی، با دوربین خود ثبت کرده است.
تصاویر هارلی نشان می‌دهند که خدمۀ کشتی چگونه از این دوران بیمناک و نامطمئن جان سالم به در بردند. در این برهه جان آنها در گرو حرکت یک قطعه یخ بود.
عکس بالا مسابقۀ فوتبالی را روی یخ نشان می‌دهد.
مردیت هوپر میگوید که این عکس در فوریه 1915 گرفته و پس آنکه این که مردان برای آخرین بار تلاش کردند اندورنس را خلاص کنند گرفته شده است. در این هنگام آنها پذیرفته بودند که گیر افتاده‌اند و می‌دانستند که به زودی سرما و زمستان قطب جنوب فرا خواهد رسید.
هوپر میگوید: "شکلتون به این مسابقه به عنوان موقعتی نگاه می‌کرد تا قدری خستگی در کنند و فکرشان را آزاد کنند. آنها حتی برای اینکه زمین فوتبال ایجاد کنند، یخها را صاف کردند."
از این زمان، نقش اندورنس از کشتی به یک ایستگاه ساحلی تغییر یافت. جای خواب بسیار از خدمه تغییر داده شد و به انبار کشتی انتقال داده شد.
سنت تمیز کردن کف کشتی همچنان باقی بود و همه، شاید فقط به جز خود شکلتون، به نوبت این کار را انجام می‌دادند.
در این عکس جاک ووردی، زمین‌شناس این سفر این اکتشافی، را در سمت چپ، آلفرد چیتهام، افسر سوم کشی را در وسط و الکساندر ماکلین، پزشک کشتی را در سمت راست مشاهده می‌کنید.
در این عکس خود فرانک هارلی را می‌بینید که به کمک شطرنج سعی می‌کند تا یک روز طولانی و تاریک زمستانی میانۀ سال 1915 را بگذراند.
مردیت هوپر میگوید: "می‌دانیم که این عکس پیش از ماه می 1915 گرفته شده است. چون در می آن سال، همۀ آنها به سرشان زد و تصمیم گرفتند که سرشان را بتراشند. در این عکس هارلی را در سمت چپ می‌بینید که هنوز مو دارد.
در عکس بعدی که در کابین هارلی گرفته شده، می‌بینید که موهایش دوباره دارد در می‌آید. دکتر ماکلین در سمت راست است.
برای اولین بار عکسهایی که هارلی گرفته مستقیماً از روی صفحۀ شیشه‌ای اصلی اسکن دیجیتالی شده و جزییاتی را آشکار کرده که پیشتر هرگز دیده نشده بودند. پس زمینه و میان زمینه در همۀ عکسها شفافتر و مشخص‌تر شده است.
هوپر میگوید: "می‌توانید پرچم استرالیا، عکس یک پنگوئن و یک بومرنگ را در عکس ببینید. اما چیزی که من به خصوص از آن خوشم آمد، شکلات کارسونز در نزدیک تخت هارلی است.
این عکس شام میانۀ زمستان نشان می‌دهد که خدمه با آن کوتاهترین روز سال، 22 ژوئن 1915، را جشن گرفته‌اند.
کابین با پرچمهای انگلستان، استرالیا و نیوزیلند تزیین شده است.
هوپر میگوید: "آنها نخود فرنگی داشتند. اما کسی هنوز شروع به خوردن نکرده است. می‌بینید که چاقوها و چنگالها دست نخورده است. در سمت چپ پِرس بلک بارو را می‌بینید که یک مسافر قاچاقی بود و کار پیشخدمت را در کشتی انجام می‌داد."
همان کابین قدری تغییر داده شده تا در این عکس ساختگی، کاری را خدمه در یک روز معمولی انجام می‌دادند را به نمایش بکشد. کارهایی از قبیل آزمایش‌های علمی، تایپ کردن و مطالعه.
بلک باروی، پیشخدمت، در این عکس هم در سمت چپ حضور دارد. او در حال حمل یک تکۀ بزرگ یخ است تا آبش کنند و برای نوشیدن از آن استفاده کنند.
در این عکس گروهی از مردان در حین نگهبانی شبانه، دور اجاق کشتی حلقه زده‌اند.
هوپر میگوید: "معمولاً یک یا دو نفر مسئول نگهبانی شبانه بودند. اما کسی که شیف داشت غذای اضافی می‌گرفت، و به همین خاطر بعضی وقتها ناگهان سروکلۀ رفقایشان پیدا می‌شد. هارلی نزدیکی و رفاقت خودش را در اینجا ابراز می‌کند."
عکس بالا و عکس بعدی، به گفتۀ هوپر هر دو در یک روز و احتمالاً در 1 سپتامبر 1915 گرفته شده‌اند.
در اولی هارلی را می‌بینیم که تجهیزات سنگین خود زیر دماغۀ کشتی در حال عکاسی است و روی یک تکه بزرگ یخ درحال فروریختن ایستاده است.
و عکس بعدی، تصویری از کل خدمه است.
هوپر میگوید: "شخصاً فکر می‌کنم که این عکس گروهی برای تقویت روحیه گرفته شده است. شما نور را در پشت سرشان می‌بینید، بهار دارد می‌آید و همۀ‌شان لباسهای تازه به تن کرده‌اند. این عکس خیلی ساختگی و نمایشی است."
به همراه خدمه، سگها نیز در کشتی حضور داشتند. شکلتون قصد داشت تا با استفاده از آنها پهنۀ قطب جنوب را طی کند.
اما به مرور و وقتی که مسئلۀ غذای سگها داشت به یک معضل تبدیل می‌شد، مجبور شدند که سگها را خلاص کنند.
هوپر میگوید: "چنین کاری برایشان خیلی سخت بود."
یخ فشار شدیدی به اندورنس وارد می‌کرد و لحظه‌هایی پیش می‌آمد که کشتی کج می‌شد، اما دوباره صاف می‌شد.
اما در اواخر اکتبر 1915، آب به داخل کشتی می‌آمد و خدمه تصمیم گرفتند که روی یخ کمپ بزنند.
هوپر میگوید: "آنها این تجربه را در خاطراتشان تجربه‌ای ترسناک عنوان کرده بودند. آنها مجبور بودند که به خاطر ترک خوردن و سروصدای یخ، چادرهایشان را دو بار در یک شب جابه‌جا کنند. و از آن طرف صدای ضجۀ کشتی به گوششان می‌رسید که مثل یک حیوان زخمی صدا می‌داد."
اندورنس در 21 نوامبر 1915 غرق شد.
در اینجا بیرون از چادر و روی یخ، هارلی را در سمت چپ و شکلتون را در سمت راست می‌بینید.
هارلی در حال بریدن تکه‌های چربی‌های خوک آبی است که از آن به عنوان سوخت اجاق قابل حملی که در میان آن دو دیده می‌شود و هارلی آن را ابداع کرده بود، استفاده می‌کردند.
هوپر میگوید: "همیشه همه چیز خیس بود. و وقتی که روز مناسب فرا می‌رسید و هوا قدری آفتابی بود و قدری باد می‌وزید، آنها سعی می‌کردند تا همۀ لوازمشان را خشک کنند."
با گذشت زمان، هارلی مجبور بود تا در مورد سوژه‌های عکاسیش وسواس بیشتری نشان بدهد. در نهایت 400 عدد از نگاتیوهایش را نابود کرد و تنها 120 تا از نگاتیوها را نگاه داشت که از آن میان، 68 تایشان در اختیار انجمن جغرافیایی سلطنتی است.
در آوریل 1916، با استفاده از سه قایق کوچکی که از اندورنس برداشته بودند، شکلتون و خدمه‌اش یخ شناور را ترک کردند و سفری دشوار را به جزیرۀ خالی از سکنۀ "فیل" آغاز کردند.
این سفر هفت روز طولانی طول کشید، اما به شکلی معجزه‌وار همه جان سالم به در بردند.
سپس، شکلتون و پنج نفر از خدمه‌اش جزیرۀ فیل را ترک کردند و با طی 1200 کیلومتر خود را به جورجیای جنوبی که ایستگاه‌های شکار نهنگ در آن وجود داشت، رساندند.
تصویر آخر، یک کشتی بخار شیلیایی به نام "یلچو" را نشان می‌دهد که در آخر آگوست 1916 برای نجات 22 مرد باقیمانده از جزیرۀ فیل به آنجا می‌آید.
هوپر میگوید: "این ماجرا پایان خوشی داشت، ولی تقریباً هر روز ممکن بود که پایانی فاجعه‌بار برایش رقم بخورد. ماجرایی که باید نقل می‌شد، داستان موفقیت در بقا بود و عکسهای فرانک هارلی در این روایت شدیداً اهمیت دارند."
منبع: BBC
ترجمه: وبسایت فرادید
۰
