تصاویر/زنان بی‌چهره‌ی بنگلادشی چه پیامی دارند؟
وقتی از دانشگاه فارغ التحصیل شدم، دریافتم که مردم انتظارات بالایی از من دارند. من مجبور بودم ازدواج کنم، بچه دار شوم و یک شغل خود با درآمد بالا پیدا کنم؛ و بعد متوجه شدم این اتفاقی است که برای بسیاری از دختران اطرافم رخ می‌هد. آنها را تحت فشار می‌گذارند تا از آن چه که واقعا دوست دارند باشند، دست بکشند.
کد خبر :
۶۹۱۲۱
بازدید :
۲۹۴۲۶
فرادید | حبیبه نوروز، یک عکاس ۲۹ ساله‌ی اهل بنگلادش است که در یکی از نمایشگاه‌های خود به موضوع زنان و فشارهایی که آنها از سوی جامعه برای جذاب‌تر بودن، متحمل می‌شوند، پرداخته است.
او به BBC World می گوید: «ما به عنوان زن همواره تشویق شده‌ایم که زیبایی خود را به نمایش بگذاریم.»
«برای قابل دسترس کردن چنین زیبایی‌ای ما از فردیت، و داستان‌ها و زخم‌هایمان دست کشیده‌ایم. ما حتی برای خودمان هم غریبه‌ایم. هویت‌های ما همواره محو شده است.»
حبیبه می خواهد توجهات را به این مسئله جلب کند که زنان بنگلادش تا چه حد باید از خود بگذرند تا دیگران را شاد کنند.
حبیبه به بی بی سی گفت، این مجموعه‌ی عکس حاصل «یک تجربه‌ی تلخ شخصی است».
«وقتی از دانشگاه فارغ التحصیل شدم، دریافتم که مردم انتظارات بالایی از من دارند. من مجبور بودم ازدواج کنم، بچه دار شوم و یک شغل خوب با درآمد بالا پیدا کنم. و بعد متوجه شدم این اتفاقی است که برای بسیاری از دختران اطرافم رخ می هد. آنها را تحت فشار می گذارند تا از آن چه که واقعا دوست دارند باشند، دست بکشند.
حبیبه در نخستین سال اشتغال به حرفه‌ی عکاسی فهمید، اصلا مهم نیست چقدر کار کند، انگار هرگز کافی نیست.
«اگر زن هستید و تلاش می کنید خودتان را ثابت کنید، باید دو برابر مردان کار کنید.»
«به نظرم آمد که دارم آن چه که واقعا هستم را از دست می‌دهم. بنابراین شروع کردم به خوشحال کردن خودم و صادق بودن با خودم.»
تقریبا بعد از 6 سال کار کردن به عنوان عکاس، حبیبه نخستین مجموعه عکس خود با عنوان «محو شده» را به نمایش گذاشت.
او می گوید: «من این مجموعه را به عنوان راهی برای کنار زدن آن همه انتظارات و نادیده گرفتن انتظارات مردم از خودم تولید کردم.»
وقتی حبیبه نمایشگاه خود را برای نخستین بار در سال 2016 در داکا، پایتخت بنگلادش، به معرض عموم گذاشت، کنجکاوی بسیاری برانگیخته شد. بسیاری از زنان در جهان هنر پیام او را درک می کنند اما او می گوید، درک پیام نمایشگاهش برای صاحبان گالری ها که مرد هستند، بسیار سخت است و او باید این پیام را برای آن ها شرح دهد.
او می گوید: «زنان با این کارها ارتباط خوبی برقرار می کنند چون این انتظارات را تجربه کرده‌اند. اما برای مردان طبیعتا سخت است.»
حبیبه می گوید: «امیدوارم زنان بنگلادش قوی باشند و دوستان را از دشمنان تمیز دهند.»
او به BBC World می گوید: «ما به عنوان زن همواره تشویق شده‌ایم که زیبایی خود را به نمایش بگذاریم.»
«برای قابل دسترس کردن چنین زیبایی‌ای ما از فردیت، و داستان‌ها و زخم‌هایمان دست کشیده‌ایم. ما حتی برای خودمان هم غریبه‌ایم. هویت‌های ما همواره محو شده است.»
زنان در عکس‌های حبیبه، درخشان و رنگانگ هستند، اما چهره‌هایشان به طور کامل پوشیده شده است، که نشان می‌دهد هرچند این زنان تلاش بسیار زیادی کرده اند تا از بیرون زیبا جلوه کنند، اما درون آنها به چشم هیچ کسی نمی‌آید.
حبیبه می خواهد توجهات را به این مسئله جلب کند که زنان بنگلادش تا چه حد باید از خود بگذرند تا دیگران را شاد کنند.
حبیبه به بی بی سی گفت، این مجموعه‌ی عکس حاصل «یک تجربه‌ی تلخ شخصی است».
«وقتی از دانشگاه فارغ التحصیل شدم، دریافتم که مردم انتظارات بالایی از من دارند. من مجبور بودم ازدواج کنم، بچه دار شوم و یک شغل خوب با درآمد بالا پیدا کنم. و بعد متوجه شدم این اتفاقی است که برای بسیاری از دختران اطرافم رخ می هد. آنها را تحت فشار می گذارند تا از آن چه که واقعا دوست دارند باشند، دست بکشند.
حبیبه در نخستین سال اشتغال به حرفه‌ی عکاسی فهمید، اصلا مهم نیست چقدر کار کند، انگار هرگز کافی نیست.
«اگر زن هستید و تلاش می کنید خودتان را ثابت کنید، باید دو برابر مردان کار کنید.»
«به نظرم آمد که دارم آن چه که واقعا هستم را از دست می‌دهم. بنابراین شروع کردم به خوشحال کردن خودم و صادق بودن با خودم.»
تقریبا بعد از 6 سال کار کردن به عنوان عکاس، حبیبه نخستین مجموعه عکس خود با عنوان «محو شده» را به نمایش گذاشت.
او می گوید: «من این مجموعه را به عنوان راهی برای کنار زدن آن همه انتظارات و نادیده گرفتن انتظارات مردم از خودم تولید کردم.»
وقتی حبیبه نمایشگاه خود را برای نخستین بار در سال 2016 در داکا، پایتخت بنگلادش، به معرض عموم گذاشت، کنجکاوی بسیاری برانگیخته شد. بسیاری از زنان در جهان هنر پیام او را درک می کنند اما او می گوید، درک پیام نمایشگاهش برای صاحبان گالری ها که مرد هستند، بسیار سخت است و او باید این پیام را برای آن ها شرح دهد.
او می گوید: «زنان با این کارها ارتباط خوبی برقرار می کنند چون این انتظارات را تجربه کرده‌اند. اما برای مردان طبیعتا سخت است.»
حبیبه می گوید: «امیدوارم زنان بنگلادش قوی باشند و دوستان را از دشمنان تمیز دهند.»
۰
