دورترین ساخته‌ی دست بشر؛ فضاپیمای وویجر ۲

فرادید | تصور کنید زمین و ماه فقط حدود ۴ سانتی متر از همدیگر فاصله داشته باشند. در واقعیت این مقدار بیش از ۳۵۰ هزار کیلومتر است. با این حال ما برای قابل تصور کردن سفر ۱۶ میلیارد کیومتری وویجر ۲ از این مقیاس استفاده کردیم. نزدیک به ۴۳ سال است که وویجر ۲ سفرش را با هدف رسیدن به سیارات غول پیکر منظومه‌ی شمسی آغاز کرده است. شاید بتوان گفت هدفش حمل این صفحه طلائیست که احتمال دارد هرگونه حیات فرازمینی‌ای آن را بیابد. بر روی این صفحه صدا‌ها و تصاویر زندگی انسان روی زمین ثبت و ذخیره شده است.

به گزارش فرادید؛ تا ۲۹ مرداد ۱۳۹۳ این سفر فضایی با سرعتی بیش از ۵۶ هزار کیلومتر بر ساعت ادامه داشته است. حتى ناسا روی وبسایت خود یک دنبال کنندهی لحظه‌ای دارد که نشان می‌دهد وویجر ۲ چقدر از ما دور شده است. اما خیلی سخت است که ۱۷.۱۱۰.۲۴۲.۶۱۸ کیلومتر را تصور کنید؛ بنابراین ما این مقدار را به مقیاس‌های روزمره‌ی خودمان تبدیل میکنیم و راهی جزیره‌ی گاورنرز شهر نیویورک میشویم تا بتوانیم این فاصله باورنکردنی را درک کنیم.

ما از قرار دادن دوربین هایمان در فاصله‌ی ۴ سانتی متری از یکدیگر شروع می‌کنیم که فاصله‌ی بین زمین و ماه را نشان می‌دهد. در واقعیت این فاصله حدود ۳۸۴ هزار کیلومتر است. در این مقیاس قطر خورشید حدود ۱۴ سانتی متر است یعنی تقریبا اندازه یک گریپ فروت؛ و وویجر ۲ به قدری دور است که اندازه‌ی خورشید را در این مقیاس ۱ نانومتر اندازه گیری می‌کند. ما دوربین هایمان را تنظیم می‌کنیم و برای این که سفر وویجر ۲ را شبیه سازی کنیم من عقب و عقب‌تر می‌روم و تیان در نقش زمین سرجایش می‌ماند. در طی یک سال پس از پرتاب، فضاپیما به مریخ رسیده بود. میانگین فاصله‌ی این سیاره تا زمین حدود ۸۰ میلیون کیلومتر است. در سال ۱۳۵۸ وویجر ۲ به مشتری رسید.

سپس سال ۱۳۶۰ از زحل نیز عبور کرد و این عکس را گرفت. پنج سال بعد نخستین فضاپیمایی بود که به دیدار اورانوس می‌رفت؛ و سپس به سراغ نپتون رفت و در سال ۱۳۶۸ او را نیز ترک کرد نپتون آخرین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی بود که در این ماجراجویی ملاقاتش می‌کرد. از آن به بعد سفر وویجر ۲ به سوی فضای میان ستاره‌ای بود. وویجر ۲ پلوتو را ملاقات نکرد.

اگرچه که پلوتور دیگر یک سیاره به حساب نمی‌آید. ولی در این زمان وویجر ۲ به اندازه پلوتو از ما دور شده بود؛ و بیان این موضوع در اینجا فقط برای شگفت زده کردن شماست. در این زمان وویجر ۲ حتی به اندازه‌ی نصف فاصله‌ای که امروز دارد، نرسیده بود؛ بنابراین من باید قدری سفر کنم. واضح است که من نمی‌توانم مسیری که وویجر ۲ طی کرده دنبال کنم.

در واقع من برای برگشت به منهتن باید سوار یک کشتی شوم. پس از قایق سواری و یک پیاده روی حدودا ۲ کیلومتری، من به نقطه‌ای میرسم که وویجر ۲ واقعا به آن رسیده است؛ و این درحالی است که سفر وویجر ۲ هنوز ادامه دارد. در حال حاضر وویجر ۲ به سوی راس ۲۴۸ در حال حرکت است. ستاره‌ای که حدود ۱۶ هزار میلیارد کیلومتر یا در واقع ۴۰ هزار سال با زمین فاصله دارد.

سپس با پشت سر گذاشتن ۶.۱۸ هزار میلیارد کیلومتر دیگر به ستاره شباهنگ (شعرای یمانی) می‌رسد، یکی از درخشان‌ترین ستاره‌های آسمان که بیش از ۸ سال نوری از زمین فاصله دارد. با استفاده از مقیاس انسانی‌ای که من به کار بردم، فاصله‌ای که باید برای رسیدن به شباهنگ طی شود معادل طول قارهی آفریقا از شمال به جنوب است. در دنیای واقعی، وویجر ۲ حدود ۲۹۶ هزار سال دیگر به این ستاره می‌رسد. وویجر ۲ در مقام دوم دورترین دست ساخته بشر از زمین قرار دارد.

وویجر ۱ حتی از این هم دورتر است و در حال حاضر در فضای میان ستاره‌ای به سفر خود ادامه می‌دهد. وویجرامانند وویجر ۲ یک صفحه طلایی حمل می‌کند و اگر شما می‌خواهید ببینید ناسا چه چیزی را انتخاب کرده تا به موجودات فضایی نشان دهد، ویدیویی را که این جا گذاشتیم تماشا کنید.

وُویجر ۲ (Voyager 2) یک کاوشگر فضایی بی‌سرنشین میان‌سیاره‌ای است که در ۲۰ اوت ۱۹۷۷ در قالب برنامهٔ وویجر برای مطالعهٔ سیاره‌های خارجی منظومهٔ شمسی و همچنین فضای میان‌سیاره‌ای توسط ناسا به فضا پرتاب شده‌است.

این کاوشگر ۷۲۲ کیلوگرمی تا تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۲۱ به مدت ۴۳ سال، ۶ ماه و ۴ روز در مأموریت بوده و همچنان به ارسال پیام ادامه می‌دهد.

گرچه وویجر ۲ شانزده روز پیش از وویجر ۱ به فضا پرتاب شد، اما به دلیل داشتن مسیر متفاوت (که در نهایت پرواز کناری اورانوس - نپتون را ممکن می‌ساخت) توسط همتای خود وویجر ۱ پشت سر گذاشته می‌شد.

وویجر ۲ با فاصلهٔ ۱۰۲/۷ واحد نجومی از خورشید (۳٬۱۵۰ میلیون کیلومتر) در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳ به‌همراه وویجر ۱، پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ از دورترین ساخته‌های دست بشر در فضا محسوب می‌شود.

وویجر ۲ بخشی از برنامهٔ وویجر بود که به همراه فضاپیمای خواهرش وویجر ۱ اجرا شد؛ که مأموریتش بررسی و مکان‌یابی مرز‌های منظومهٔ شمسی شامل کمربند کویپر، هلیوسفر و فضای میان‌ستاره‌ای است. این فضاپیما نخستین فضاناوی بود که از سیاره‌های غول یخی؛ اورانوس و نپتون، دیدار کناری کرد. وویجر ۲ در ۲۹ ژوئن ۱۹۷۹ به برجیس رسید و نیز در ۲۶ اوت ۱۹۸۱ از کنار کیوان و در ۲۶ ژانویه ۱۹۸۶ از کنار اورانوس گذر کرد