کورشدن مرد جوان به خاطر مشروب تقلبی

مرد مشروب‌فروشی که با فروش مشروب تقلبی باعث کور‌شدن شهروندی شده بود، از سوی دادگاه کیفری استان تهران به زندان و پرداخت دیه محکوم شد.

یک سال قبل مردی با اعلام شکایت مدعی شد به‌خاطر خوردن مشروب الکلی کور شده است. این مرد به مأموران گفت: چند روز قبل دورهمی و جشن دوستانه‌ای داشتیم و من هم اشتباه کردم و برای اینکه بیشتر شاد باشیم کمی مشروب خریدم.

البته خودم زیاد نخوردم و به مقدار کمی مصرف کردم تا میهمان‌ها را همراهی کرده باشم. بعد از اتمام میهمانی مقداری مشروب مانده بود، آن را هم خوردم و بعد از چند دقیقه حالم بد شد. به بیمارستان مراجعه کردم. دیدم کم شده بود و بعد از ۲۴ ساعت هم کاملا نابینا شدم.

نزد پزشکان زیادی رفتم، ولی در نهایت به من گفتند مشکلی که برایم ایجاد شده هیچ راهکاری ندارد و من برای همیشه نابینا شده‌ام. حالا همه زندگی‌ام تحت تأثیر قرار گرفته است.

با شکایت این مرد مأموران جوانی به نام آرش که مشروب را فروخته بود، شناسایی و بازداشت کردند. این مرد اتهام کور‌کردن مرد شاکی را قبول نکرد و گفت: من اتهام را قبول ندارم. بار مشروبی را که آورده بودم توزیع کردم، اما هیچ‌کس به مشکل برنخورد، فقط مرد شاکی کور شده است. اگر بار مشروبی که توزیع کردم مشکل داشت، بقیه هم باید کور می‌شدند.

بااین‌حال قرار مجرمیت و کیفرخواست علیه مرد مشروب‌فروش صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۲ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.

مرد شاکی در جلسه دادگاه یک بار دیگر شکایت خود را مطرح کرد و گفت: من مدعی نیستم که متهم به‌عمد این کار را کرده است، چون ما آشنایی با هم نداشتیم و هیچ درگیری یا دشمنی هم نداشتیم که بخواهد برای آسیب‌رساندن به من نقشه طراحی کند، اما من به‌خاطر خوردن مشروبی که این مرد به من فروخته بود کور شدم.

دیگر نه می‌توانم کار کنم و نه زندگی درستی دارم؛ بنابراین درخواست مجازات متهم را دارم. البته خودم هم توبه کرده‌ام، چون اشتباه بزرگی کردم که مشروب خوردم. سپس متهم در جایگاه قرار گرفت.

او گفت: من اتهام را قبول ندارم، چون من این کار را نکردم. البته قبول دارم که کار غیرقانونی کردم و مشروب فروختم و به‌خاطر این کار هم پشیمان هستم و توبه کرده‌ام، اما قبول ندارم بار مشروبی که داشتم باعث این اتفاق شده است. من یک محموله مشروب داشتم که همه آن را توزیع کردم، اما هیچ‌کس شکایتی نکرد و برای کسی هم مشکلی پیش نیامد.

حتی در میهمانی‌ای که مرد شاکی مدعی است در آن با دوستانش مشروب خورده مشکلی برای دیگران پیش نیامده و فقط برای این فرد مشکل پیش آمده است. من فکر می‌کنم دلیل دیگری برای این کوری وجود دارد و باید آن دلیل مشخص شود.

متهم گفت: زمان حادثه دقیقا زمانی است که کرونا تازه در ایران شایع شده بود. در آن زمان عده‌ای تصور می‌کردند اگر مواد ضدعفونی‌کننده و الکل مصرف کنند کرونا نمی‌گیرند، هرچند پزشکان تذکر می‌دادند که این‌طور نیست، اما برخی از مردم توجهی نمی‌کردند و حتما می‌دانید که عده بسیار زیادی هم جانشان را از دست دادند یا مثل شاکی کور شدند.

متهم ادامه داد: این مرد حتما الکل صنعتی مصرف کرده که به چنین مشکلی برخورده است، اگر مشروبی که من توزیع کردم ایراد داشت، برای سایر مصرف‌کنندگان هم مشکل ایجاد می‌شد.

این حرف‌های متهم از سوی شاکی رد شد. او گفت: تنها مشروبی که من استفاده کردم، مشروبی بود که از متهم خریداری کردم و چیز دیگری مصرف نکردم. بعد از خوردن آن مشروب دیدم تار شد و بعد هم بینایی‌ام را به‌طور کامل از دست دادم.

سپس وکیل‌مدافع متهم در جایگاه قرار گرفت. او گفت: موکل من مقداری مشروب توزیع کرده است که از یک جنس بوده و همه کسانی که از آن استفاده کرده‌اند سالم هستند و فقط مرد شاکی دچار نابینایی شده است. ترکیب مشروب طوری است که اگر ناخالصی داشته و باعث نابینایی یا مرگ شود فقط یک نفر را نمی‌کشد یا نابینا نمی‌کند، بلکه تعداد زیادی از افراد را نابینا می‌کند، اما در این پرونده فقط یک نفر نابینا شده است.

به اعتراف خود شاکی، دوستانش که از این مشروب استفاده کرده‌اند هیچ مشکلی نداشتند و فقط او نابینا شده است. چطور ممکن است ایراد از مشروب باشد و همه از یک مشروب خورده باشند و فقط یک نفر دچار مشکل شود؛ بنابراین کاملا مشخص است که موکل من در نابیناشدن مرد شاکی نقشی ندارد.

وقتی متهم برای بیان آخرین دفاع در جایگاه قرار گرفت، گفت: من برای جرمی که مرتکب شدم توبه کرده‌ام و دیگر مشروب توزیع نمی‌کنم، اما کوری مرد شاکی ربطی به من ندارد و در این اتهام بی‌گناه هستم. بعد از گفته‌های متهم و وکیل‌مدافع او و اخذ آخرین دفاع، هیئت قضات برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند و مرد مشروب‌فروش را به زندان و پرداخت دیه به مرد شاکی محکوم کردند.