بلاتر هم از خودمان است!

فرادید | مصطفی عابدی در سرمقاله شهروند به نشان دادن شرایط سب بلاتر رییس فدراسیون جهانی فوتبال پرداخته که پس از افشای فساد گسترده در دوران مدیریت او با شدت از خود دفاع کرده و با تاکید بر این که پاکدست است و در فسادی شرکت نداشته مخالفان خود را به نفهمی و سادگی متهم کرده است.

نویسنده با این مقدمه افزوده: متاسفانه در بسیاری از مدیران داخل ایران هم ابتدا می‌گویند فساد چیه؟ همه چیز سالم است و نظارت کامل داریم. وقتی که فساد کشف شود، می‌گویند، ما که فساد نکردیم، هر کس فاسد بود، او را محکوم و مجازات کنند. نه‌تنها طلبکار می‌شوند بلکه ادعا می‌کنند که قصد منتقدان تخریب شخصیت آنان است. در حالی که اینها دو مسأله جداگانه است. فاسد بودن یک مدیر، یک مسأله است که مسئولیت کیفری دارد و باید محاکمه و مجازات شود. ولی بی‌اطلاع بودن یک مدیر از کارکنان و معاونان تحت امرش و نظارت کافی نداشتن بر آنان، به‌طوری که آنان فساد کرده‌اند، موضوع دیگری است که حتی اگر مسئولیت کیفری و حقوقی نداشته باشد، مسئولیت اداری و سیاسی دارد.

به نوشته شهروند: مشکل منطق بلاتر این است که مثل دست‌اندرکاران ایرانی است، هرگاه پیروز شوند و موفقیتی پیدا کنند، به صورت جمعی خود را پدر و مادر پیروزی معرفی می‌کنند و در همه موفقیت‌ها شریک و حاضر هستند، ولی خدا نکند که شکست را تجربه کنند که در شکست‌ها غیب می‌شوند، و دریغ از اینکه حتی نقش نامادری را بازی کنند. این رفتار ما را به یاد استدلال دانش‌آموزان ایرانی می‌اندازد که وقتی می‌پرسیم نمره‌ات چند شد، اگر ٢٠ و ١٩ شده باشد، می‌گویند مثلاً ٢٠ شدم. و اگر ١٠ و ١٢ شده باشد، می‌گویند معلم ١٠ داد!