به خاطر یک مشت قارچ

فرادید | تهدید، مسموم کردن سگها و قتل عام درختان: جنگلهای آلبانی اسیر جنگی بر سر قارچهای دنبلان شده‌اند. قارچی خوشمزه و گرانقیمت که در این کشور فقیر اروپایی به "طلای سیاه" مشهور شده است.

به گزارش فرادید به نقل از AFP، اوجنی پانو، شکارچی 28 سالۀ قارچ دنبلان، هر روز صبح به همرای شوهرش و سگ پشمالو به نامهای لایکا و باس به کوهستان‌های جنوب آلبانی می‌زنند. سگها آموزش دیده‌اند که این خوراکی لوکس را ردیابی کنند و با دقت آن را از زیر خاک بیرون بیاورند.

پانو بیشتر دستاوردش را به تجار خارجی از ایتالیا و فرانسه می‌فروشد. این دو کشور به طور سنتی، مصرف کنندۀ این قارچ گران بوده‌اند.

روش زندگیشان شاید خوش‌خوشان به نظر برسد: تحصیل یک کیلوگرم قارچ دنبلان سیاه می‌تواند تا 50 یورو درآمد برایشان داشته باشد و قارچهای دنبلان سفید، که گونه‌ای نادرتر و حتی باارزشتر هستند را می‌توان تا کیلویی 140 یورو فروخت.

این پول‌ها در کشوری که میانگین دستمزد زیر 400 یورو است و در مناطق روستایی حتی از این هم پایین‌تر است، پول‌های وسوسه‌انگیزی به حساب می‌آیند.

اما کار استحصال قارچ دنبلان اصلاً شوخی‌بردار نیست.

پانو و دیگر شکارچیان آلبانیایی قارچ دنبلان، از جنگهای پرمخاطره بر سر قارچ دنبلان می‌گویند که در آن رقبا همدگیر را تهدید می‌کنند و با بی‌رحمی سگهای گرانقیمت همدیگر را هدف قرار می‌دهند.

پانو به خاطر دارد که روزی گروهی از مردان راهش را سد کردند و تهدیدش کردند که اگر به جستجو در زمین‌هایی که قلمرو خودشان می‌دانستند، بلایی سرش خواهند آورد.

او ماجرا را به پلیس گزارش داد و صبح روز بعد به آنجا بازگشت تا ثابت کند به سادگی از کاری که آن را "دلخوشی‌ای احساسی و عمیق" برای خود می‌داند، نخواهد گذشت.

اما دیگرانی بوده‌اند که مجبور به کنار گذاشتن این کار شده‌اند. مثلاً بسمی لامی که زمانی روزهایش را به جستجو در زمین جنگلهای کوهستان داژتی در تیرانا می‌گذراند.

پایان تراژیک شغل او زمانی رقم خورد که اواخر سال پیش، رقبایش دو سگ نژاد داشهاوند او را مسموم کردند.

او در حالی که سعی می‌کند جلوی اشکهایش را بگیرد و لرزش دستانش را کنترل کند، می‌گوید: "آنها تعقیبم کردند، و جایی که در آن اتراق کرده بودم را پیدا کردند و دو سگم را کشتند تا من فرار کنم".

تجاوز به ریشۀ درختان

نبود مقررات، باعث شده تا درختان آلبانی و همینطور قارچهای دنبلان هم در خطر قرار گیرند، چرا که شکارچیان بی‌پروا با تبر و بیل‌های نوک تیز به زمین حمله می‌برند.

تجارت قارچ دنبلان یک دهۀ پیش در آلبانی پا گرفت. زمانی که ایتالیایی‌های در آنسوی دریای آدریاتیک به دنبال قارچ افتادند.

پانو می‌گوید که قارچ‌های دنبلان که زمانی در آلبانی فراوان بودند، حالا روز به روز کمیاب‌تر می‌شوند و دلیل آن را استفاده از تبرهایی می‌داند که به ریشۀ درختانی که این قارچ بر رویشان می‌روید، آسیب می‌رسانند.

او می‌گوید: "درختی خراب شود، دیگر قارچ نمی‌دهد" و اضافه می‌کند که دوست دارد مسئولان گواهی‌های سختگیرانه و مالیات‌هایی را برای کنترل این تجارت وضع کنند.

پاناجوت پانو، شوهر اوجنی پانو، می‌گوید: "در آلبانی، قارچ‌های دنبلان کشت نمی‌شوند، و محافظتی از آنها صورت نمی‌گیرد و آگاهی‌ای هم در مورد اجتناب از آسیب زدن به آنها وجود ندارد". پاناجوت پس از دو دهه زندگی و کار در خارج، برای شکار قارچ دنبلان به آلبانی بازگشته است.

در برخی از نقاط کشور، نظیر پارک ملی دیویاک کراواستا در غرب این کشور، به قول آدریان کوچی، رییس پارک، شرایط برای قارچ فاجعه آمیز شده است.

در ماه ژوئن، او دو مرد را به خاطر استفاده از تبر در جنگل، تحویل پلیس داد.

اما به خاطر عدم وجود هیچ قانونی که این کار را منع کند، آن‌ها را بی‌سر و صدا آزاد کردند.

تحریک اشتهای محلی

آژیم هوگژا، از مسئولان جنگلداری در شهر فیر واقع در جنوب پارک دیویاک کراواستا، می‌گوید: "ما هم نگران هستیم... اما بدون قوانین شفاف نمی‌توانیم کاری علیه قارچ جمع کن‌های بی‌فکر انجام دهیم. مثل این می‌ماند که بدون حکم تفتیش وارد خانۀ کسی شویم."

ییل هوگژا، یکی از مسئولان محیط زیست آلبانی، می‌گوید که کارهایی در دست انجام است تا "چارچوب دقیق قانونی" برای بیرون کشیدن قارچ‌های دنبلان تدوین شود.

در همین حال، آنطور که انیا ریستانی، قارچ جمع کن 27 ساله‌ای که با پدرش به شکار قارچ می‌روند، می‌گوید که بازار دچار "هرج و مرج" شده است.

او می‌گوید که این کسب کار "خارجی‌های زیادی نظیر ایتالیایی‌ها، یونانی‌ها، رومانیایی‌ها و فرانسوی‌ها" را به اینجا کشانده است.

بیشتر قارچ دنبلان به خارج، و اغلب به کشورهای غرب اروپا می‌رود، و در آنجا با قیمتی تا ده برابر قیمت خرید در آلبانی، فروخته می‌شود.

ریستانی و پدرش که به دنبال آن هستند که سود بیشتری را در خاک آلبانی حفظ کنند، به تازگی یک مغازه برای فروش قارچ دنبلان در تیرانا باز کرده‌اند، به این امید که اشتهای محلی‌ها هم برای این خوراکی گرانقیمت باز شود.

آنها در حال حاضر سس، کریسپ و برندی قارچ دنبلان که به صورت خانگی تهیه می‌کنند را در مغازه می‌فروشم.

ریستانی می‌گوید: "بزودی آبجوی قارچ دنبلان هم می‌فروشیم."