عصر طلایی تلویزیون

تیام یابنده | ابزار‌ها و دستگاه‌های رادیویی که چندین دهه بر اتاق‌های نشیمن مسلط شده بودند، در آستانه دهه ۵۰ به آشپزخانه‌ها و اتاق‌های خواب منتقل شده بودند تا فضا را برای مرکز توجه جدیدی خالی کنند: تلویزیون.

نخستین عصر طلایی تلویزیون، تقریبا بازه‌ای زمانی از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اواخر دهه ۵۰ در ایالات متحده و دوره تولید تلویزیون پخش زنده (تلویزیون زنده، تولیدات تلویزیونی است که هم‌زمان با وقایع، در زمان واقعی پخش می‌شود Live television) و سریال‌هایی با تنوع محتوایی در ژانر‌های سینمایی که در ابتدا در قالب یک anthology series است (یک سریال رادیویی، تلویزیونی یا فیلم است که داستانی متفاوت و شخصیت‌های مختلفی را در هر قسمت، فصل یا چند فیلم کوتاه ارائه می‌دهد).

مانند سریال (Alfred Hitchcock Presents ۱۹۵۵,۶۵) نیز شایان ذکر است که تلویزیون و سریال تلویزیونی در دهه‌های ۳۰ میلادی در سینمای Experimental اکسپریمنتال یا تجربه‌گرا با سریالی به نام The Television Ghost که به صورت قسمت‌های ۱۵ دقیقه‌ای به روایت داستان‌های قتل از زبان ارواح کشته‌شده می‌پرداخت آغاز شد.

صنعت تلویزیون

فرهنگ لغت تاریخی می‌گوید: عصر طلایی تلویزیون با سریال تلویزیونی Kraft Television Theatre در ۷ می ۱۹۴۷ آغاز شد و با آخرین نمایش زنده در سریال Playhouse ۹۰ در سال ۱۹۵۷ به پایان رسید که از عوامل مؤثر بر آن می‌توان به ظهور نوار‌های ویدئویی و تغییر و تنوع در نگاه مخاطب در موازات با تکرار و سکون تولیدات تلویزیونی آن زمان اشاره کرد.

اما روندی که در قرن بیستم با شکل‌گرفتن شبکه‌هایی که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به HBO در دهه ۸۰ در آمریکا، تا امروز (شبکه‌ها و سرویس‌های پخش آنلاین مانند، Youtube tv ,Slingtv ,Netflix, Adultswim ,Hulu, (Fox,Amazon,Disney plus.

اینترنت (stream online) و نیز عرصه تغییر سینمای دیجیتال و تأثیر آن در روند تولیدات سینمایی؛ رقابت موازی صنعت و تکنولوژی مابین سینما و تلویزیون در عرصه جذب مخاطب مانند اکران و پخش ۳D و... تا تولید سریال‌هایی مانند Breaking bad، lost و به‌خصوص True detective که در آن کارگردانی تمامی اپیزود‌ها توسط یک کارگردان (Cary Joji Fukunaga) و ایجاد یکپارچگی در نوع نگاه هنری و بصری که در فیلم‌های سینمایی دیده می‌شود را داراست، باعث جلب توجه و ورود دوباره بسیاری از کارگردانان صاحب‌سبک مانند دیوید فینچر، دیوید لینچ و استیون سودربرگ به عالم تلویزیون و قصه‌گویی در این جریان و عصر جدید طلایی تلویزیون در این دهه شده است.

با نگاهی به اوج و فرود دوران طلایی تلویزیون و عصر جدیدی که در آن قرار گرفته‌ایم شاید شرکت‌ها و سرویس‌های پخش آنلاین داخلی و ایرانی نیز بتوانند به عصری طلایی با انتخاب درست و برنامه‌ریزی تولیدی در ژانرها، فرم‌ها و فضا‌های روایی متفاوت جان تازه‌ای به مخاطبان ایرانی حتی با تأثیر بر سینمایی که شاید در روایت قصه‌ها به تکرار رسیده ببخشند، چراکه فیلم مدیایی برای کارگردان و تلویزیون مدیایی برای نویسنده است، بنابراین با تنوع و شناخت، همچنین حمایت نویسندگان و فیلم‌سازان مجرب با نگاه‌های جدید در سبک‌ها و ژانر‌های متفاوت عصری طلایی در تولیدات سینمایی داشته باشیم.