پیشنهاد سفر به روستایی که دیروز ثبت جهانی شد؛ سفری شیرین به روستای کله‌قندی ایران

روستای کندوان در رقابت با بیش از ۲۰۰ روستا از کشور‌های مختلف توانست در فهرست دهکده‌های جهانی سازمان جهانی گردشگری جای بگیرد.

عصر دیروز، پنجشنبه، طی مراسمی کندوان در استان آذربایجان شرقی در فهرست بهترین دهکده‌های جهانی گردشگری در سازمان جهانی گردشگری ثبت شد.

روستای کندوان در رقابت با بیش از ۲۰۰ روستا از کشور‌های مختلف توانست در فهرست دهکده‌های جهانی سازمان جهانی گردشگری جای بگیرد.

هشت روستای ایران از جمله کندوان آذربایجان شرقی، بیشه لرستان، میمند کرمان، سهیلی قشم، پالنگان کردستان، قاسم آباد گیلان، کندلوس مازندران و ابیانه اصفهان برای شرکت در این رقابت به سازمان جهانی گردشگری معرفی شده بودند که از این بین، روستای کندوان توانست با کسب امتیاز‌ها و شاخصه‌های لازم در جایگاه روستا‌های جهانی ثبت شود.

انتخاب بهترین دهکده گردشگری از سال ۲۰۲۱ توسط سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) دنبال می‌شود و هدف از این اقدام تبدیل گردشگری به محرک توسعه روستایی و رفاه روستاییان است. ایران سال گذشته نیز تعداد دیگری از روستا‌ها را معرفی کرده بود که موفق به ثبت آن‌ها نشد.

خانه‌های کله قندی و کندویی روستای کندوان در دل کوه و بدون دخالت انسان ساخته شده‌اند و شبیه کندوی زنبور عسل هستند. روستای کندوان در اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

براساس شنیده‌ها و نقل قول گذشتگان در مورد روستای کندوان برخی معتقدند که مردم روستای «حیله ور» پس از حمله مغول به روستای آن‌ها برای حفظ جان خود و خانواده هایشان به دشت مقابل روستای کندوان مهاجرت کردند و با گذشت زمان در دل این صخره‌ها و کوه‌ها برای خود خانه و پناهگاهی امن ساخته‌اند.

چرا کله‌قندی؟

صخره‌های کله قندی کندوان با گذشت زمان و بر اثر فعل و انفعالات کوه آتشفشانی سهند به این شکل در آمده و چنین منظره شگفت انگیزی ایجاد شده است و طی هزاران سال متمادی گدازه‌ها و توده‌های مذاب و داغ آتشفشان توسط برف و باران و باد به این شکل درآمده‌اند.

روستای کندوان از صخره‌های مخروطی یا کله قندی تشکل شده که مردم برای زندگی در داخل آن‌ها در دل کوه و صخره حفاری کرده‌اند و در میان این صخره‌ها برای خود اتاقک و انبار و آغل درست کرده اند که حتی ارتفاع برخی از این تپه‌ها به ۴۰ متر نیز می‌رسد.

معماری خانه‌های روستایی در کندوان به شکل صخره‌های است و بنا بر ادعای برخی باستان شناسان قدمت روستای کندوان به دوره‌های پیش از اسلام برمی گردد. مردم روستایی از طبقات همکف معمولا به عنوان اصطبل استفاده می‌کنند و طبقات دوم، سوم و چهارم را به عنوان سکونتگاه مورد استفاده قرار می‌دهند.

در خارج از کران‌ها و محیط مسکونی و کنار معابر آبریز‌هایی وجود دارند که چندین خانواده از یک آبریز به طور مشترک استفاده می‌کنند. این آبریز‌ها چندین انبار و محل نشیمن دارند که تعداد آن‌ها بستگی به شیب زمین دارد.

از آن جایی که کران‌ها از قطر و ضخامت زیادی برخوردارند، ایجاد نورگیر در طبقات پایین چندان آسان نیست. به همین دلیل اکثر نورگیر‌ها در طبقه‌های بالایی قرار دارند. پنجره‌های منزل همه از جنس چوب و شطرنجی شکل هستند و در برخی از آن‌ها قطعات کوچک شیشه به کار رفته است.

چگونه به روستای کندوان برویم؟

برای سفر به روستای کندوان بهتر است از تبریز به سمت شهرستان اسکو حرکت کنید و پس از رسیدن به اسکو به سمت جنوب مسیر را ادامه دهید. پس از گذشتن از شهر اسفنجان و روستای کهنمو به روستای کندوان می‌رسید. فاصله تبریز تا شهرستان اسکو ۳۰ کیلومتر و فاصله اسکو تا کندوان حدود ۱۸ کیلومتر است.

اصلی‌ترین سوغاتی این روستا عسل طبیعی است و کره محلی، خشکبار، گردو، بادام، دوشاب (شیره انگور)، ادویه جات، عرقیجات، کیف‌های دستباف سنتی، روسری‌های کلاقه ای، گلیم، جاجیم و ... از دیگر سوغاتی‌های روستای کندوان هستند.

منبع: خبرآنلاین