استقبال از مرگ خودخواسته؛ بلژیک مقصد افرادی که می‌خواهند به زندگی خود پایان دهند

قانونی شدن مرگ خودخواسته در بلژیک باعث شده است که شمار بیمارانی که از کشورهای همسایه بویژه فرانسه برای پایان دادن به زندگی خود به این کشور می‌روند، بطور قابل توجهی افزایش یابد.

قانون مرگ خودخواسته در سال ۲۰۰۲ میلادی در بلژیک تصویب شد و در چهارچوب آن برای خارجی‌ها نیز این فرصت فراهم آمد تا برای پایان زندگی خود به شیوه‌ای قانونی و به کمک پزشکان در این کشور، درخواست دهند.

به این ترتیب تنها در سال ۲۰۲۲ میلادی بیش از ۷۰ فرانسوی برای مرگ خودخواسته به بلژیک رفتند. با این وجود پزشکان بلژیک تاکید دارند که موافقت با مرگ خودخواسته به آسانی ممکن نیست و متقاضیان آن، حتما باید شرایط ویژه‌ای داشته باشند.

سابین، یک شهروند فرانسوی ۵۶ ساله است که از پنج سالگی، از بیماری «آرتریت مزمن» رنج می‌برد و اکنون قصد مرگ خودخواسته دارد.

او تا کنون دوبار دچار ایست قلبی شده و از مشکلات دیگری همچون دیسترس حاد تنفسی، درد شدید مداوم نیز رنج می‌برد و مجبور به استفاده مداوم از دوزهای بالای مرفین است.

درخواست او برای مرگ خودخواسته، به کمک گروهی از پزشکان بازنشسته فرانسوی به جریان افتاد و سرانجام پذیرفته شد. به این ترتیب قرار است او به‌زودی در تاریخی که خود انتخاب کرده است، در بلژیک به زندگی‌اش پایان دهد.

او می‌گوید: «من کنترل زندگی‌ام را به دست گرفتم و توانستم انتخاب کنم که چگونه به آن پایان دهم. من ترجیح می‌دهم با وقار، در صلح و آرامش، در حالی که عزیزانم اطرافم هستند از این دنیا بروم تا اینکه در بیمارستان باشم.»

اگرچه تا کنون در بلژیک متقاضان خارجی مرگ خودخواسته در اقلیت بودند و بار سنگینی برای بیمارستان‌های این کشور محسوب نمی‌شدند، اما این درخواست‌ها در حال افزایش هستند.

شرایط لازم برای انجام مرگ خودخواسته

پزشکان و بیمارستان‌های دریافت کنندۀ درخواست‌های مرگ خودخواسته، آنها را بر اساس معیارهایی که تعیین شده ارزیابی می‌کنند و تصمیم می‌گیرند.

ژاکلین هرمانس، رئیس انجمن «حق مردن در عزت» (Association pour le Droit de Mourir dans la Dignité) می‌گوید: «برخی‌ها فکر می‌کنند که کافی است به بلژیک بیایند و درخواست مرگ خودخواسته کنند تا این کار انجام شود. در حالی که حتی با وجود انعطاف‌پذیر بودن قانون ما، شرایطی وجود دارد.»

به گفته او، قانون بلژیک برای موافقت با مرگ خودخواسته سه شرط مهم را تعیین کرده است. اول اینکه درخواست باید «داوطلبانه» باشد و از سوی بیمار بارها «تکرار» شده باشد. دوم اینکه بیمار باید دچار رنج غیرقابل تحملی باشد و این رنج نیز نتیجه یک بیماری صعب‌العلاج و جدی باشد. و درنهایت، دو پزشک مختلف باید تأیید کنند که این معیارها رعایت شده است.

مارک دکرولی، پزشک عمومی در بروکسل که بارها متقاضیانی برای مرگ خودخواسته داشته، بر این موضوع تاکید دارد که مرگ خودخواسته «یک امکان برای بیمار است، نه یک حق» و برای پزشکانی که با چنین متقاضیانی روبرو می‌شوند نیز راه حل مرگ خودخواسته «تنها یک امکان است و نه یک وظیفه».

در اتحادیه اروپا، بلژیک و هلند اولین کشورهایی بودند که در سال ۲۰۰۲ میلادی مرگ خودخواسته را مجاز کردند. پس از آنها لوکزامبورگ در سال ۲۰۰۹ میلادی، اسپانیا در سال ۲۰۲۱ و پرتغال نیز در سال ۲۰۲۳ به آنها ملحق شدند. در فرانسه، بررسی لایحه پایان اختیاری زندگی تا سال ۲۰۲۴ به تعویق افتاده است.

منبع: یورونیوز