۲۰ کشوری که بیشترین جمعیت زاغه نشین را دارند

کد خبر : ۱۸۵۱۵۷

۳۰ فروردین ۱۴۰۳ - ۱۵:۴۴

بازدید : ۳۲۹۹

سکونتگاه‌های غیررسمی یا زاغه ها، تراکم جمعیتی بالا و خانه‌های ابتدایی و نامناسب دارند که عمدتاً توسط فقیرترین اقشار جامعه شهری اشغال شده است.

طبق تعریف آژانس اسکان بشر سازمان ملل متحد (UN-Habitat)، مسکن در زاغه‌ها فاقد یک یا چند مورد از عوامل زیر است: زیرساخت‌های مقاوم در برابر شرایط جوی نامساعد، فضای زندگی کافی، دسترسی مقرون به صرفه به آب آشامیدنی سالم، بهداشت مناسب. به همین دلیل، زاغه نشین‌ها بیشتر درگیر بیماری‌های واگیردار بوده و از عدم وجود امکانات بهداشتی متداول رنج می‌برند.

بر اساس آمار سازمان ملل در سال ۲۰۲۰، نزدیک به ۱.۱ میلیارد نفر در جهان زاغه نشین بودند و یا در شرایط مشابهی زندگی می‌کردند. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰، نزدیک به ۲ میلیارد نفر دیگر نیز به چنین شرایطی سوق داده شوند. بحران مسکن در سطح جهانی رو به گسترش است. این امر بحرانی فزاینده را برای بسیاری از کشور‌ها به ویژه در مناطق آسیا و آفریقا رقم خواهد زد که با معضلات عظیمی از جمله فقر شهری، نبود بهداشت، آلودگی و بیماری‌های واگیردار دست و پنجه نرم می‌کنند.

در تلاش برای مقابله با این چالش جهانی، سازمان ملل اهداف توسعه پایدار را طراحی نموده که یکی از بند‌های آن (هدف ۱۱.۱) مستقیماً به ضرورت تأمین مسکن مناسب، ایمن و مقرون به صرفه برای همگان و ارتقای سکونتگاه‌های فقیرنشین اختصاص یافته است. با این حال، دستیابی به این هدف مستلزم تلاش جمعی، منابع مالی و برنامه‌ریزی دقیق است. در این راستا، برخی شرکت‌های بین‌المللی نیز در کنار سازمان‌های غیردولتی، تلاش‌هایی را برای کمک به مردم فقیر و ساکن در سکونتگاه‌های غیررسمی آغاز کرده‌اند. این اقدامات شامل ارائه راه‌حل‌های ساختمانی مقرون به صرفه، اعطای وام‌های خُرد، آموزش بهداشتی و ارتقای امکانات بهداشتی است که می‌تواند گامی مثبت در جهت تحقق هدف مذکور باشد.