ماجرای سرقت جنگنده‌ آمریکایی

نبرد برای برتری هوایی از روز آغاز جنگ کره آغاز شد و تنها سه سال بعد با آتش بس به پایان رسید. هنگامی که شوک تهاجم کره شمالی از بین رفت، طولی نکشید که نیروی هوایی ایالات متحده با کمک سایر نیروهای هوایی ملل متحد، برای نابودی نیروی هوایی کره شمالی وارد عمل شود.

معرفی MiG-۱۵ در نوامبر ۱۹۵۰ و ورود آن به جنگ کره، که اغلب توسط خلبانان شوروی به پرواز در می‌آمد، اوضاع را به طور قابل توجهی تغییر داد. برای مابقی جنگ کره – نبردهای شدید هوایی تقریباً هر روزه انجام می‌شد. با وجود برتری عددی قطعی در هواپیماهای جنگنده جت، نیروهای هوایی کمونیست کره شمالی، چین و اتحاد جماهیر شوروی هرگز نتوانستند برتری هوایی به دست آورند.

این دستاوردی بود که گواهی بر مهارت و آموزش خلبانان ملل متحد به شمار می‌رود. خلبانان جنگنده کهنه کار نیروی هوایی ایالات متحده بسیار ماهر و به خوبی آموزش دیده بودند. ترکیب مهارت‌های بالای این هوانوردان کارکشته با فناوری به سرعت در حال پیشرفتی که F-۸۶ به طور مداوم با آن بروز می‌شد به ائتلاف متفقین اجازه داد تا از امواج مداوم حملات هوایی کمونیست‌ها جلوگیری کنند.

مشخصات جنگنده F-۸۶ Sabre

تسلیحات: شش مسلسل کالیبر ۰.۵۰

موتور: یک موتور General Electric J۴۷ با قدرت ۵،۲۰۰ پوند پیشرانه

حداکثر سرعت: ۱،۱۰۲ کیلومتر بر ساعت

برد: ۱،۹۳۰ کیلومتر

سقف پروازی: ۴۹،۰۰۰ فوت

عرض: ۱۱.۳ متر

طول: ۱۱.۴ متر

ارتفاع: ۴.۳ متر

وزن: ۶،۲۵۵ کیلوگرم در حال بارگیری کامل

مشخصات جنگنده MiG-۱۵

تسلیحات: دو توپ ۲۳ میلیمتری و یک توپ ۳۷ میلیمتری به اضافه راکت‌ها یا بمب‌هایی به وزن کل ۹۰۰ کیلوگرم

موتور: موتور Klimov VK-۱ با قدرت پیشرانه ۹،۰۰۰ پوند (توسعه یافته از روی موتور Rolls-Royce “Nene” ساخت بریتانیا)

حداکثر سرعت: ۱،۰۷۸ کیلومتر بر ساعت

برد: ۸۰۰ کیلومتر

سقف پروازی: ۵۱،۰۰۰ فوت

عرض: ۱۰ متر

طول: ۱۰ متر

ارتفاع: ۳.۳ متر

وزن: حداکثر ۵،۱۱۲ کیلوگرم

کوچه میگ

اولین جنگنده سابر از دست رفته از نوع F-۸۶A بود که به دلیل آسیب ناشی از درگیری با میگ-۱۵‌های شوروی مجبور به فرود در آب شد. خلبان توسط نیروی دریایی ایالات متحده نجات یافت، اما پس از یک نبرد هوایی ۳ ساعته که منجر به از دست دادن ۷ فروند میگ-۱۵ شد، تلاش مشترک چین و شوروی باعث شد که آن‌ها بتوانند این جنگنده را از آب خارج کرده و برای بررسی به مسکو منتقل کنند.

دومین سابر که به دست شوروی افتاد از نوع F-۸۶E بود که به دلیل آسیب در نبرد، مجبور به فرود روی زمین شد. این بار روی زمین در کره شمالی. خلبان مجروح شد، اما زنده ماند و اسیر جنگی شد. او در نهایت پس از آتش بس به ایالات متحده بازگردانده شد.

میگ-۱۷ در حال نزدیک شدن به مرحه تولید انبوه بود که اولین فروند از سابرهای آمریکایی در شوروی مهندسی معکوس شد. تنها دستاورد مهمی که برای شوروی از این مهندسی معکوس حاصل شد، اختراع گیرنده هشدار دهنده تشخیص راداری بود که هنگام قفل شدن هدفگیر توپ سابر به خلبان هشدار می‌داد.

این اصلاح روی میگ-۱۵‌های مستقر در کره شمالی نیز به کار رفت و پس از اثبات کارایی آن، تمامی مدل‌های بعدی جنگنده‌های شوروی نسخه‌هایی از این سامانه را دریافت کردند. دستاوردهای این مهندسی معکوس برای شوروی عبارت بودند از هدف گیری راداری، دید خودکار توپ، تثبیت کننده افقی متحرک و مهمتر از همه سیستم G-suit.

F-۸۶E که بعدها در این جنگ به دست شوروی افتاد، دارای یک استابلایزر افقی بود که یک سطح تماماً متحرک داشت. مهندسان شوروی یک MiG-۱۷ آزمایشی را با طراحی مشابه ساخته و خلبانان آزمایشی تست‌های هندلینگ متعددی انجام دادند تا اینکه متوجه شدند می‌تواند قدرت مانور هواپیما را به شدت افزایش دهد. این عملکرد به اندازه‌ای چشمگیر بود که MiG-۱۹ و نسل‌های بعدی از طراحی تثبیت کننده افقی تماماً متحرک استفاده کردند.

بزرگترین دستاورد حاصل از سابرهای بدست آمده توسط شوروی، کپی کردن سیستم G-suit بود. افزایش عملکرد خلبانان تحت بار G نسبت به هر پیشرفتی در سیستم‌های آیرودینامیکی یا تسلیحاتی، افزایش بسیار بیشتری در کشندگی برای نسل‌های آینده میگ‌ها داشت.

منبع: روزیاتو