آیا بخش‌هایی از جهان تا کشفِ واکسن در حالتِ قرنطینه خواهند ماند؟
قرنطینه وقتی ابزارِ مفید است که به خوبی اجرا شود. قرنطینه‌ها می‌توانند میزانِ شیوعِ بیماری را «بسیار جزئی» کاهش دهند و برای ما زمان بخرند. اما در طولِ تاریخ شاهدِ اجرای قرنطینه‌هایی بوده‌ایم که به طروقِ خطرناک و بسیار تبعیض‌آمیز انجام شده‌اند و بیشتر «توهمِ اغواکنندۀ مهار» را ایجاد می‌کنند. پارمت می‌گوید، قرنطینه در چین بسیار دیر، بسیار گمراه‌کننده و بسیار طولانی‌مدت بود. این قرنطینه به شکلی انجام شده است که می‌تواند جان افراد را به خطر بیندازد؛ زیرا در یک منطقه وسیع جغرافیایی افراد سالم و بیمار در کنار هم گیر افتاده‌اند.
کد خبر :
۷۷۸۷۸
بازدید :
۶۳۹۸
فرادید | چین نخستین کشوری بود که برای ۱۱ میلیون نفر در ووهان، ابرشهری در چین که مرکزِ شیوعِ بیماریِ کوید-۱۹ در جهان شناخته شده است، ممنوعیت‌ها و محدودیت‌هایی برای عبور و مرور و تحرک، برگزاریِ رویداد‌های عمومی و فعالیت‌های تجاری اعمال کرد.
روز ۲۳ ژانویه ۲۰۲۰، سربازانِ چینی درحالیکه ماسک‌های سیاه به صورت زده بودند، موانعی را در طولِ ایستگاهِ قطار در این شهر قرار دادند. دولت استادیوم‌ها، تالار‌های نمایش و سایر مکان‌های بزرگ را مصادره و آن را تبدیل به مراکز قرنطینه کرد؛ ردیف‌های تخت شبیه آرایشِ سربازخانه‌ها در این مکان‌ها چیده شد.
مقام‌های امنیتی و بهداشتی در چین برای محدود کردنِ شیوعِ بیماری در آسیا به جستجوی خانه‌به‌خانه اقدام کردند تا افرادی که علائم بیماری در آن‌ها مشهود است را شناسایی کنند. بعد از آن، قرنطینه به ده‌ها شهر دیگر در استانِ هوبِی گسترش یافت و زندگیِ روزانۀ ۶۰میلیون نفر با محدودیت مواجه شد. قرنطینه در استانِ هوبی بزرگترین قرنطینه در تاریخِ بشری شناخته شده است.
روز یکشنبه این هفته، ایتالیا در مناطقِ شمالی این کشور شاملِ ونیز و میلان، که قلبِ اقتصادی و محلِ زندگیِ ۱۶ میلیون نفر است، به مدتِ یکماه قرنطینه اعلام کرد. ایتالیا بزرگترین میزانِ شیوع در اروپا را دارد. تمامِ گردهمایی‌های عمومی شاملِ مراسمِ عروسی و تدفین در این بخش از ایتالیا ممنوع اعلام شد. برخی این اقدامِ ایتالیا را غیرممکن توصیف کردند، اما جوزپه کونته، نخست‌وزیر این کشور، اعلام کرد چاره دیگری برای دولت وجود ندارد.
بیشتر بخوانید:
ایتالیا در ظرفِ ۲۴ ساعت، ۴۰۰ موردِ جدیدِ ابتلا به ویروس را گزارش داد. مدارس در سراسر ایتالیا تعطیل شد و واتیکان که محلِ استقرارِ ۱.۲ میلیارد کاتولیک در جهان است، نیز تعطیل شد. ایتالیا روز سه‌شنبه ممنوعیت‌های تردد و گردهمایی‌های عمومی را به کلِ این کشور گسترش داد. ۶۰ میلیون نفر در ایتالیا از این اقدام متأثر خواهند شد.
در عرضِ کمتر از ۱۰ هفته، تعداد موارد ابتلا به کوید-۱۹ به بیش ۱۱۰۰۰۰ نفر در ۱۰۰ کشورِ جهان رسیده است. در ایالات متحده، ۳۴ ایالت مواردی گزارش کرده‌اند. بزرگترین چیزی که اکنون جهان از آن بی‌اطلاع است، این است که آیا محدودیت‌های اعمال شده در چین و ایتالیا در سایرِ کشور‌های جهان نیز اجرا خواهد شد؟ دولت‌ها در ۶ قاره جهان در تلاش برای فهمِ چگونگیِ ریشه کن کردنِ سرایت هستند، که هم اکنون نیز بسیار گسترده است.
پرسش این است آیا بخش‌هایی از جهان تا کشف، تأیید و در دسترس قرار گرفتنِ واکسن، که حداقل یکسال طول خواهد کشید، قرنطینه خواهد ماند؟
دکتر آنتونی فاسی، رئیسِ مؤسسه ملیِ بیماری‌های عفونی و آلرژیک در آمریکا، می‌گوید: «ما باید واقع‌بین باشیم. من فکر نمی‌کنم که وضعیت آنقدر وحشتناک و وخیم باشد که هیچ‌کس اجازه داخل شدن یا خارج شدن از قرنطینه را نداشته باشد. اما، اگر آمار‌ها با همین وضعیت ادامه پیدا کند، «فروکاستنِ ارتباط» به معنیِ رعایتِ فاصله اجتماعی ضرورت پیدا می‌کند.
نمی‌خواهیم مردم را بترسانیم، اما با توجه به شیوعی که اکنون شاهد آن هستیم، هر چیزی ممکن است. برای همین هر اقدامی که فکر می‌کنیم صحیح است و می‌تواند به کم کردنِ شیوع کمک کند باید انجام دهیم.»
وِندی ای. پرامِت، رئیسِ مرکزِ سیاست‌گذاریِ سلامت و قانون در دانشگاهِ نورت‌وسترن، می‌گوید: «نمی‌توان مطمئن بود که قرنطینه در موردِ بیماری‌های تنفسی مانند کرونا خیلی هم مؤثر باشد.
قرنطینه وقتی ابزارِ مفید است که به خوبی اجرا شود. قرنطینه‌ها می‌توانند میزانِ شیوعِ بیماری را «بسیار جزئی» کاهش دهند و برای ما زمان بخرند. اما در طولِ تاریخ شاهدِ اجرای قرنطینه‌هایی بوده‌ایم که به طروقِ خطرناک و بسیار تبعیض‌آمیز انجام شده‌اند و بیشتر «توهمِ اغواکنندۀ مهار» را ایجاد می‌کنند. بهترین نمونه از قرنطینۀ اشتباهی، تمرکزِ نامتناسبِ دولتِ آمریکا بر یک کشتیِ تفریحی به نام گرند پرینسس بود که تستِ بیش از ۲۰ مسافر آن مثبت اعلام شد.»
لارِن سایر، از دفترِ آمادگی و پاسخگویی در هنگامِ رویداد‌های بحرانی در بیمارستان جان هاپکینز، می‌گوید: «در هنگامِ وضعیت‌های اضطراری در حوزه سلامت ۳ پاسخِ کاملاً متمایز می‌توان نشان داد؛ اما در هنگامِ شیوعِ ویروسِ کرونا این ۳ پاسخ به جای هم و گاهی به غلط استفاده شدند.»
فاصله‌گیریِ اجتماعی، اصطلاحی است که اخیراً واردِ لغت‌نامه‌های مدرن شده است؛ به این معنی که فرد به صورتِ داوطلبانه چند متر از افرادِ دیگر فاصله می‌گیرد یا تصمیم می‌گیرد به مراسمِ شلوغ و گردهمایی‌ها نرود. این پاسخ، کمترین حد از محدودیت را ایجاد می‌کند.
قرنطینه، وضعیتی که نخستین بار در یکی از کتبِ مقدسِ یهودیان (کتابِ لاویان) به آن اشاره شده است، به دلیلِ بیمِ مواجهِ با افرادِ بیمار اعلام می‌شود. افراد برای مدتی از حاضر شدن در اماکنِ عمومی - خودخواسته و داوطلبانه یا بر اساسِ دستورِ دولتی - اجتناب می‌کنند تا بتوان مشاهده کرد که آیا بیماری همچنان در حالِ افزایش است یا کاهش یافته است.
اصطلاحِ قرنطینه به زمانِ شیوعِ مرگِ سیاه در حاشیه مدیترانه در قرنِ ۱۵ باز می‌گردد. در این زمان دولت‌ها قرنطینۀ (به ایتالیایی) ۴۰ روزه اعلام کردند. در آن زمان مرگِ سیاه باعثِ کشته شدنِ ۲۴ میلیون نفر یا یک-سومِ جمعیتِ اروپا شد.
در موردِ کوید-۱۹، دولت‌های ایتالیا و چین، قرنطینه را انتخاب کرده‌اند.
اما محدودکننده‌ترین حالتِ دوری‌گزینی از عموم، حالتِ ایزوله است که وقتی رخ می‌دهد که بیماریِ فرد بر اساسِ تست‌های آزمایشگاهی تأیید شده است.
سایر می‌گوید: «در وضعیتِ قرنطینه شما منتظر می‌مانید تا ببینید آیا علائم بیماری در شما ظاهر می‌شود یا نه، اما در موردِ ایزوله، شما می‌دانید که بیمار هستید و این بار انتظارِ شما برای مشاهده علائم بهبودی یا بدتر شدنِ بیماری است.»
تاکنون کشور‌های مختلف به طروقِ متفاوتی به اپیدمیِ کوید-۱۹ پاسخ داده‌اند.
یکی از معمول‌ترین روش‌ها قرنطینه کردنِ مسافرانی بوده که از مکان‌های آلوده مانند چین، ایران، ایتالیا، کره‌جنوبی و ژاپن از راه رسیده‌اند. اما اکنون که بیش از ۱۰۰ کشور گرفتارِ بیماری شده‌اند، قرنطینه کردنِ مسافرانی که از تعدادِ بی‌شمار کشور وارد کشور‌های مختلف می‌شوند، باعثِ مختل شدنِ سیستم می‌شود.
یکی از شدیدترین اقدامات در این زمینه مربوط به دولتِ چک است که اعلام کرد هر یک نفر از ۱۶هزار شهروندِ این کشور که در ایتالیا به سر می‌برند، به محضِ بازگشت به کشورِ چک باید خود را به مدتِ دو هفته قرنطینه کنند؛ در غیر اینصورت، مشمولِ پرداختِ جریمه ۱۳۰ دلاری خواهند شد.
پارمت می‌گوید، قرنطینه در چین بسیار دیر، بسیار گمراه‌کننده و بسیار طولانی‌مدت بود. این قرنطینه به شکلی انجام شده است که می‌تواند جان افراد را به خطر بیندازد؛ زیرا در یک منطقه وسیع جغرافیایی افراد سالم و بیمار در کنار هم گیر افتاده‌اند.
«در این قرنطینه‌های عظیم، نقضِ حقوق بشر محتمل است. در این زمان‌ها هنجار‌ها تغییر می‌کنند و آزادی‌های فردی به خطر میفتد. در ذاتِ قرنطینه، بیگانه‌هراسی، جداسازی و استفاده از قوۀ قهریه دولت وجود دارد. این قرنطینه‌ها پیامد‌های طولانی-مدت سیاسی هم خواهند داشت.»
۰
