اپیدمی‌های بعدی از کجا شروع می‌شوند؟

مطابق با داده‌های دانشگاه جانز هاپکینز، بیش از ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در دنیا به کروناویروس مبتلا شده‌اند که از این تعداد بیش از ۳۰۰ هزار نفر درگذشتند. به عقیده دانشمندان زئونوز‌ها (زئونوز‌ها گروهی از بیماری‌های عفونی هستند که بطور طبیعی بین حیوانات مهره دار و انسان‌ها قابل انتقال هستند) عامل حدود ۷۰ درصد ظهور بیماری‌های عفونی در بین مردم هستند.

افزون برآن، حدود ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار ویروس دیگر در طبیعت می‌تواند وجود داشته باشد که برای دانشمندان ناشناخته است. به گفته متخصص ویروس شناس پیتر داسزاک از EcoHealth Alliance، سه عامل می‌تواند باعث بروز اپیدمی‌های بعدی شود: نقاط مسکونی پرجمعیت، تنوع گیاهی و حیوانی و تغییر سریع وضعیت اکولوژیکی.

بیشترین ویروس‌هایی که انسان با آن روبرو شده است از حیوانات به انسان منتقل شده‌اند. به عنوان مثال، ویروس «گریپ آ»، در پرندگان دریایی وحشی شکل گرفت و بعد از آن‌ها به حیوانات خانگی و انسان منتقل شد و موش‌ها باعث شیوع تب «لاسا» در بین ساکنان آفریقای غربی شدند.

اما مسأله نه با جانوران، بلکه با انسان ارتباط دارد. زیرا انسان به تصرف طبیعت می‌پردازد. تجمع زیاد افراد در یک محل می‌تواند باعث بروز اپیدمی‌های بعدی شود.

افزون بر آن آب شدن یخچال‌ها نیز می‌تواند سهم خطرناکی در این روند ایفا کنند. آب شدن یخ‌ها باعث آزاد شدن میکروب‌ها و ویروس‌هایی می‌شود که طی ده‌ها و صدهاهزار سال در میان یخ‌ها گرفتار بودند.

در سال ۲۰۱۶ میلادی یک تراژی واقعی رخ داد و پس از آب شدن یخ ها، برای اولین بار طی ۷۵ سال در سالخارد، شیوع سیاه‌زخم یا آنتراکس (بیماری باکتریایی) بروز کرد. دلیل آن اپیدمی میکروارگانیزم‌هایی بود که در گور‌های یخی دفن شده بردند.

می‌توان تصور کرد که چه مقدار ویروس دیگر در یخجال‌ها در خواب هستند. در ماه مارس سال ۲۰۱۹، در قطب شمال ویروسی کشف شد که عمر آن بیش از ۳۰ هزار سال ارزیابی شده است.

منبع: اسپوتنیک