افزایش مرگ و میر "کم‌توانان ذهنی" در بریتانیا
در بیش از ۱۲۰ مورد، خدمات مراقبتی که این افراد گرفته‌اند به قدری ضعیف بوده که به سلامت آنها آسیب رسانده و احتمالا «دلیل مستقیم» مرگ آنها بوده است. این نواقص غالبا در حد تأخیر در درمان یا فروگذاری از انجام مراقبت‌های بهداشتی بوده‌اند.
کد خبر :
۸۲۶۵۵
بازدید :
۵۸۴۰
طبق گزارش جدیدی که نشان می‌دهد کارشناسان از عملکرد ضعیف دولت بریتانیا در مقابله با مرگ‌های اجتناب‌پذیر به شدت ناراضی هستند، افراد دچار به کم‌توانی آموزشی چهار برابر بیشتر از مردم عادی در خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قابل درمان قرار دارند.
گزارش سالانه «بررسی مرگ و میر کم‌توانان ذهنی» که توسط کارشناسان دانشگاه بریستول تهیه می‌شود، حکایت از تفاوت فاحشی دارد میان سلامت، درمان و مراقبت از مردم عادی وافرادی که به کم‌توانی آموزشی دچار هستند. در این گزارش معلوم شده است که ۳۴ درصد از ۳۰۶۰ مرگی که در سال ۲۰۱۹ از این افراد به ثبت رسیده است، در اثر بیماری‌های قابل درمان بوده است. این نرخ در میان مردم عادی جامعه فقط ۸ درصد است.
در بیش از ۱۲۰ مورد، خدمات مراقبتی که این افراد گرفته‌اند به قدری ضعیف بوده که به سلامت آنها آسیب رسانده و احتمالا «دلیل مستقیم» مرگ آنها بوده است. این نواقص غالبا در حد تأخیر در درمان یا فروگذاری از انجام مراقبت‌های بهداشتی بوده‌اند.
اعضای گروه تهیه کننده گزارش می‌گویند که چهارمین گزارش سالانه آنها نسبت به سال‌های گذشته نشانگر پیشرفتی در خصوصی مراقبت از افراد کم‌توان ذهنی است، اما معتقدند که «نمی‌توان از این واقعیت چشم‌پوشی کرد که دو مورد از هر پنج مورد بازبینی شده در سال ۲۰۱۹ (معادل ۴۴ درصد) نشان می‌دهند که پرستاری از این افراد در حد استاندارد مراقبت‌های خوب نبوده است. ما باید بهتر از این عمل کنیم و می‌توانیم چنین کنیم.»
به گفته آنان، واکنش به توصیه‌های آنها در سطح ملی «کافی نبوده و ما تغییرات لازم را مشاهده نکرده‌ایم.»
در ادامه آمده است: «ما باید خیلی پیش از این برای حل مشکلاتی که در گزارش امسال و سال‌های گذشته مطرح شده است، به اصلاح سیاست‌ها در سطح ملی می‌پرداختیم. به همین منظور، ضرورت یک اقدام قاطعانه و مسئولانه در جهت پیروی از توصیه‌ها به شدت احساس می‌شود.»
در انگلستان در مجموع ۷۱۴۵ مورد مرگ و میر بین سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ به تیم بازبینی گزارش شده است. در ۶۱ درصد از این موارد، عامل یا عوامل بازدارنده‌ای در خصوص مراقبت و نحوه مراقبت از افراد شناسایی شده است که در صورت رعایت آنها، از مرگ فرد جلوگیری می‌شد.
در سال ۲۰۱۵، برنامه «لدر» در سطح ملی طرح‌ریزی شد تا بررسی شود که چرا مرگ و میر در میان افراد دچار به کم‌توانی در یادگیری بالاتر از افراد عادی است، و چگونه می‌توان مراقبت از این افراد را بهتر کرد. طبق آن برنامه، مقرر شد که گزارش‌های مرگ به پزشکی قانونی ارائه شود و برای افراد کم‌توان ذهنی، پزشکان متخصص جدیدی تربیت شوند.
کانر اسپاروهاک، جوان ۱۸ ساله، در سال ۲۰۱۳ در حال حمام کردن در وان در «مرکز بهداشتی جنوبی» خفه شد. آن مرکز بعد‌ها مورد بازجویی قرار گرفت و مرگ کانر منجر به کشف نواقص بسیاری در آن شد.
دکتر سارا ریان، مادر جوان جان‌باخته، به ایندیپندنت گفت: «هفت سال از زمان انتشار بازجویی محرمانه و پنج سال از آغاز برنامه لدر گذشته است. آمار اخیر نشان از کوتاهی دولت در رسیدگی به وضعیت افراد استثنایی دارد که به طریقی نظام‌مند و پایدار مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرند. حالم به هم می‌خورد و واقعا متأسفم.»
در سال ۲۰۱۶، اولیور، پسر پائولا مک گوان، پس از آن که پزشکان به‌رغم میل خودش و والدینش به وی داروی ضد روان‌پریشی تجویز کردند، در اثر آسیبی که آن دارو به مغزش رساند، در گذشت. مادر اولیور کارزاری برای آگاهی‌رسانی درباره بیماران کم‌توان ذهنی و تربیت کارشناسان بهداشتی به راه انداخته است.
او می‌گوید: «لدر بدون شک بی‌عدالتی بهداشتی برای گروه خاصی از مردم را بر ملا کرده است که با برچسب ناتوان ذهنی در میان جامعه زندگی می‌کنند. کم‌توانی در یادگیری نوع متفاوتی از یادگیری را می‌طلبد. این بیماری نیست و هنوز یک سوم این افراد به مرگ می‌افتند، چرا که توجه مناسبی به سلامت و مراقبت از آنها نمی‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «لدر تبعیض در برابر این قشر آسیب‌پذیر را فاش کرده است. حالا چهارمین گزارش لدر بیرون آمده و هر سال همین معضلات را مطرح کرده است. شکی نیست که اقدامات دولت بی‌فایده بوده و جلو مرگ آنها را نمی‌گیرد.» در گزارش امسال آمده است که فقط ۳۷ درصد کسانی که کم‌توانی آموزشی دارند، به سن بالای ۶۵ سال می‌رسند. این سن برای ۸۵ درصد مردم عادی دست‌یافتنی است.
مردانی که کم‌توانی آموزشی دارند، ۲۲ سال زودتر از مردان عادی جامعه می‌میرند. این اختلاف در زنان ۲۷ سال است. مردم سیاه‌پوست و اقلیت‌های قومی نیز نسبت به جامعه سفیدپوست انگلیسی عمری نامتوازن دارند. از میان کسانی که در سن کودکی مرده‌اند (بین ۳ تا ۱۷ سال)، ۴۳ درصد از این گروه بوده‌اند.
تکراری‌ترین دلایل مرگ قابل‌اجتناب که برای این افراد به ثبت رسیده است، عبارتند از: سینه پهلو، صرع، و نارسایی قلبی. هلن ویتلی، وزیر بهداشت و خدمات پرستاری، در اظهاراتی در مجلس گفت که رسیدگی به «ناعدالتی بهداشتی فعلی که افراد کم‌توان ذهنی با آن مواجه هستند، از اولویت‌های این دولت است.»
وی افزود «من معتقدم که مشکلاتی که در گزارش لدر مطرح شده است، باید مرتفع شوند.»
خدمات بهداشت ملی انگلستان گفته است که برای بهبود وضعیت مراقبت از بیماران قصد دارد هفت «الگو» ارائه کند که «جاده صاف کن» روش‌های جدید کار با این افراد باشد. از جمله این راه‌ها، افزایش تعداد معاینات پزشکی سالانه و تعداد واکسن‌های آنفلوانزا برای این افراد است.
گزارش سالانه «بررسی مرگ و میر کم‌توانان ذهنی» که توسط کارشناسان دانشگاه بریستول تهیه می‌شود، حکایت از تفاوت فاحشی دارد میان سلامت، درمان و مراقبت از مردم عادی وافرادی که به کم‌توانی آموزشی دچار هستند. در این گزارش معلوم شده است که ۳۴ درصد از ۳۰۶۰ مرگی که در سال ۲۰۱۹ از این افراد به ثبت رسیده است، در اثر بیماری‌های قابل درمان بوده است. این نرخ در میان مردم عادی جامعه فقط ۸ درصد است.
در بیش از ۱۲۰ مورد، خدمات مراقبتی که این افراد گرفته‌اند به قدری ضعیف بوده که به سلامت آنها آسیب رسانده و احتمالا «دلیل مستقیم» مرگ آنها بوده است. این نواقص غالبا در حد تأخیر در درمان یا فروگذاری از انجام مراقبت‌های بهداشتی بوده‌اند.
اعضای گروه تهیه کننده گزارش می‌گویند که چهارمین گزارش سالانه آنها نسبت به سال‌های گذشته نشانگر پیشرفتی در خصوصی مراقبت از افراد کم‌توان ذهنی است، اما معتقدند که «نمی‌توان از این واقعیت چشم‌پوشی کرد که دو مورد از هر پنج مورد بازبینی شده در سال ۲۰۱۹ (معادل ۴۴ درصد) نشان می‌دهند که پرستاری از این افراد در حد استاندارد مراقبت‌های خوب نبوده است. ما باید بهتر از این عمل کنیم و می‌توانیم چنین کنیم.»
به گفته آنان، واکنش به توصیه‌های آنها در سطح ملی «کافی نبوده و ما تغییرات لازم را مشاهده نکرده‌ایم.»
در ادامه آمده است: «ما باید خیلی پیش از این برای حل مشکلاتی که در گزارش امسال و سال‌های گذشته مطرح شده است، به اصلاح سیاست‌ها در سطح ملی می‌پرداختیم. به همین منظور، ضرورت یک اقدام قاطعانه و مسئولانه در جهت پیروی از توصیه‌ها به شدت احساس می‌شود.»
در انگلستان در مجموع ۷۱۴۵ مورد مرگ و میر بین سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ به تیم بازبینی گزارش شده است. در ۶۱ درصد از این موارد، عامل یا عوامل بازدارنده‌ای در خصوص مراقبت و نحوه مراقبت از افراد شناسایی شده است که در صورت رعایت آنها، از مرگ فرد جلوگیری می‌شد.
در سال ۲۰۱۵، برنامه «لدر» در سطح ملی طرح‌ریزی شد تا بررسی شود که چرا مرگ و میر در میان افراد دچار به کم‌توانی در یادگیری بالاتر از افراد عادی است، و چگونه می‌توان مراقبت از این افراد را بهتر کرد. طبق آن برنامه، مقرر شد که گزارش‌های مرگ به پزشکی قانونی ارائه شود و برای افراد کم‌توان ذهنی، پزشکان متخصص جدیدی تربیت شوند.
کانر اسپاروهاک، جوان ۱۸ ساله، در سال ۲۰۱۳ در حال حمام کردن در وان در «مرکز بهداشتی جنوبی» خفه شد. آن مرکز بعد‌ها مورد بازجویی قرار گرفت و مرگ کانر منجر به کشف نواقص بسیاری در آن شد.
دکتر سارا ریان، مادر جوان جان‌باخته، به ایندیپندنت گفت: «هفت سال از زمان انتشار بازجویی محرمانه و پنج سال از آغاز برنامه لدر گذشته است. آمار اخیر نشان از کوتاهی دولت در رسیدگی به وضعیت افراد استثنایی دارد که به طریقی نظام‌مند و پایدار مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرند. حالم به هم می‌خورد و واقعا متأسفم.»
در سال ۲۰۱۶، اولیور، پسر پائولا مک گوان، پس از آن که پزشکان به‌رغم میل خودش و والدینش به وی داروی ضد روان‌پریشی تجویز کردند، در اثر آسیبی که آن دارو به مغزش رساند، در گذشت. مادر اولیور کارزاری برای آگاهی‌رسانی درباره بیماران کم‌توان ذهنی و تربیت کارشناسان بهداشتی به راه انداخته است.
او می‌گوید: «لدر بدون شک بی‌عدالتی بهداشتی برای گروه خاصی از مردم را بر ملا کرده است که با برچسب ناتوان ذهنی در میان جامعه زندگی می‌کنند. کم‌توانی در یادگیری نوع متفاوتی از یادگیری را می‌طلبد. این بیماری نیست و هنوز یک سوم این افراد به مرگ می‌افتند، چرا که توجه مناسبی به سلامت و مراقبت از آنها نمی‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «لدر تبعیض در برابر این قشر آسیب‌پذیر را فاش کرده است. حالا چهارمین گزارش لدر بیرون آمده و هر سال همین معضلات را مطرح کرده است. شکی نیست که اقدامات دولت بی‌فایده بوده و جلو مرگ آنها را نمی‌گیرد.» در گزارش امسال آمده است که فقط ۳۷ درصد کسانی که کم‌توانی آموزشی دارند، به سن بالای ۶۵ سال می‌رسند. این سن برای ۸۵ درصد مردم عادی دست‌یافتنی است.
مردانی که کم‌توانی آموزشی دارند، ۲۲ سال زودتر از مردان عادی جامعه می‌میرند. این اختلاف در زنان ۲۷ سال است. مردم سیاه‌پوست و اقلیت‌های قومی نیز نسبت به جامعه سفیدپوست انگلیسی عمری نامتوازن دارند. از میان کسانی که در سن کودکی مرده‌اند (بین ۳ تا ۱۷ سال)، ۴۳ درصد از این گروه بوده‌اند.
تکراری‌ترین دلایل مرگ قابل‌اجتناب که برای این افراد به ثبت رسیده است، عبارتند از: سینه پهلو، صرع، و نارسایی قلبی. هلن ویتلی، وزیر بهداشت و خدمات پرستاری، در اظهاراتی در مجلس گفت که رسیدگی به «ناعدالتی بهداشتی فعلی که افراد کم‌توان ذهنی با آن مواجه هستند، از اولویت‌های این دولت است.»
وی افزود «من معتقدم که مشکلاتی که در گزارش لدر مطرح شده است، باید مرتفع شوند.»
خدمات بهداشت ملی انگلستان گفته است که برای بهبود وضعیت مراقبت از بیماران قصد دارد هفت «الگو» ارائه کند که «جاده صاف کن» روش‌های جدید کار با این افراد باشد. از جمله این راه‌ها، افزایش تعداد معاینات پزشکی سالانه و تعداد واکسن‌های آنفلوانزا برای این افراد است.
در این طرح همچنین تربیت ۵ هزار نیروی استخدامی و داوطلب پرستاری جهت شناسایی نشانه‌های بیماری‌ها در افراد دارای ناتوانی آموزشی تدارک دیده شده است.
منبع: ایندیپندنت
۰
