عکاسی از پیامک‌های خصوصی
یکی از تصاویری که بسیاری از افراد می‌توانند با آن همذات‌پنداری کنند پیامی از طرف کسی است که به صاحب گوشی همراه می‌گوید فقط باید دوستان معمولی باشیم. آن شخص نوشته است: «فکر نمی‌کنم که ما برای هم مناسب باشیم. من فکر می‌کنم تو خیلی زیبا و باهوشی، اما شخصیت ما برای داشتنِ یک رابطه باثبات مناسب نیست. این واقعاً چیزی است که من احساس می‌کنم.»
کد خبر :
۸۲۸۴۹
بازدید :
۷۲۳۱
فرادید | یک عکاس خیابانی تقریباَ ۳ سال را وقت عکاسیِ مخفیانه از صفحات گوشی نیویورکی‌ها در هنگام نوشتن و خواندن پیام‌هایشان کرده که در میان آن‌ها از پیام‌های اندوهگین گرفته تا عجیب‌وغریب به چشم می‌خورد.
جِف میرمِلستین، ۶۳ساله، از بروکلین در نیویورک، از اکتبر سال ۲۰۱۷ از صفحه گوشی غریبه‌ها در خیابان عکاسی می‌کرده است. هدف او مستندنگاری و ثبت جزئیات صمیمانه و این‌جهانیِ زندگیِ خصوصیِ افراد از طریق پیام‌های کوتاه بوده است.
او طی تمام این سال‌ها بعد از حذف اطلاعات افراد و ویرایش تصاویر این عکس‌ها را در صفحه اینستاگرامش به اشتراک گذاشته است. این مجموعه که هر بیننده‌ای را به تفکر وا می‌دارد قرار است در کتابِ تصاویر او با عنوان «#اِن‌وای‌سی (مخفف شهر نیویورک) منتشر شود.
میرمِلستین از همه چیز از ناامیدی‌ها عاشقانه گرفته تا سوال‌هایی درباره مسمومیت احتمالی غذایی و بیهوده‌گویی‌هایی درباره وضعیت کشور، عکاسی کرده است. یکی از تصاویری که بسیاری از افراد می‌توانند با آن همذات‌پنداری کنند پیامی از طرف کسی است که به صاحب گوشی همراه می‌گوید فقط باید دوستان معمولی باشیم.
آن شخص نوشته است: «فکر نمی‌کنم که ما برای هم مناسب باشیم. من فکر می‌کنم تو خیلی زیبا و باهوشی، اما شخصیت ما برای داشتنِ یک رابطه باثبات مناسب نیست. این واقعاً چیزی است که من احساس می‌کنم.»
گیرنده پیام پاسخ پرسیده: «پس تو فقط می‌خواهی که دوستان معمولی باشیم؟»
آن طرف پاسخ داده: «بله... من نمی‌توانم برای صرف صبحانه یا هر چیزی دیگری با تو قرار بگذارم، چون این کار شبیه کاری است که عاشق‌ها می‌کنند. می‌توانیم گاهی بیرون شام بخوریم یا فیلم تماشا کنیم. ولی باید دوستان معمولی باشیم.»
انگشت زن صفحه نمایش را پوشانده است و نمی‌توان کلمات آخر او را به دقت حدس زد، تنها کلماتی که می‌توان خواند این‌هاست: «نه» و، اما «من هرگز نخواهم...»
در یک تصویر دیگر، شخصی از آمریکا و دولت ترامپ انتقاد کرده و نوشته: «این کشور آینده ندارد. همه احمق هستند. تنبل و چاق.»
«دنیا درحالِ پشتِ سر گذاشتنِ ماست درحالیکه ترامپ یک مشت کلمه را پشت‌سر‌هم ردیف می‌کند که هیچ معنایی ندارد، او به نفعِ شرکت‌های چینی عمل می‌کند که علیه آمریکا جاسوسی کرده‌اند و مطمئنمان می‌کند که قادر به رقابت در فناوری سبز نیستیم.»
جالب‌ترین بخش این بحث، جایی است که فرد کله «توت‌فرنگی» را به عنوان ادامه بحث آورده است و مشخص نیست که در ادامه چه می‌خواسته بگوید.
یکی از تصاویر دردآور مکالمه‌ای بین یک زوج است، یکی از زوجین می‌گوید همان لحظه جواب آزمایش بارداری را گرفته و جواب مثبت است. اما هیچ‌کدام درباره آمدن بچه هیجان‌زده نیستند.
یکی از طرفین نوشته: «داریم بچه‌دار می‌شیم.»
به نظر می‌رسد بارداری ناخواسته بوده، زیرا اعلام این خبر صورتکِ شرمندگی ارسال شده است. میرمِلستین به روزنامه نیویورک پست گفته است او بروی کتابی با عنوان «سرسخت» کار می‌کرد که ایده این پروژه به ذهنش خطور کرد.
«یک روز زنی را در تقاطع خیابان ۸۰ام و ۴۶ام دیدم، یک زن سالمند که در لبه یکی از آن گلدان‌های بزرگی که بیرون کافه می‌گذارندف نشسته بود و داشت چیزی در گوشی‌اش می‌نوشت.» «رفتم جلو و از صفحه گوشی‌اش عکس گرفتم و بعد به عکس نگاه کردم. تصویری از موتور جستجوگر گوگل بود که چیزی درباره وصیت‌نامه در آن جستجو شده بود و یک ربطی به ۶۰۰۰دلار داشت که در زیر اتاق زیرشیروانی بود.» این تصویر جرقه آغاز این پروژه بود.
میرمِلستین هرگز برای ثبت عکس‌ها از سوژه‌ها اجازه نگرفته، زیرا «همیشه احساس کرده که کار درستی انجام می‌دهد، اما همیشه اطمینان حاصل کرده که هیچ اطلاعاتی از افراد در عکس‌ها نباشد.» او می‌گوید این پروژه هیچ تفاوتی با سایر پروژه‌های عکاسی خیابانی ندارد. برخی اوقات مردم مچ او را در حین عکس انداختن می‌گیرند، اما اغلب اوقات به ندرت کسی متوجه می‌شود.
«من خیلی در عکس گرفتن سریع هستم. اگر دوربین دستتان است باید سریع باشید.»
۰
