(تصاویر) ۸ نمونه از تنهاترین حیوانات جهان؛ از پلاتیپوس تا خرس‌های قطبی

فرادید | اگرچه حیواناتِ بسیاری، بودن در گله، سفر گروهی و کنار هم بودن را برای امنیت و رفاقت ترجیح می‌دهند، اما حیوانات زیادی در حیات وحش وجود دارند که تنها زندگی می‌کنند. آن‌ها ترجیح می‌دهند به تنهایی غذا بخورند، بخوابند و شکار کنند. در بیشتر موارد، آن‌ها فقط زمانی دور هم جمع می‌شوند که بخواهند جفت گیری کنند یا مراقب بچه هایشان باشند.

به گزارش فرادید؛ در این مطلب ۸ نمونه از منزوی‌ترین حیوانات جهان را برایتان معرفی کرده ایم و از ویژگی‌های منحصر به فردشان پرده برداشتیم. تا پایان این گزارش جالب با ما همراه باشید.

پلاتیپوس

یکی از جانوران بومی استرالیا، پلاتیپوس با ظاهری عجیب و غریب، با اکراه زیستگاه خود را با هم نوعان اش به اشتراک می‌گذارد و هرگز با آن‌ها به جز در فصل تولید مثل ارتباط برقرار نمی‌کند. زمانی که جورج شاو طبیعت‌شناس در اثر خود در سال ۱۷۹۹، پلاتیپوس را توصیف کرد، خوانندگان نمی‌توانستند باور کنند حیوانی با منقار و پای اردک و بدن سمور در این دنیا وجود دارد.

خرس قطبی

اگرچه خرس‌های قطبی جوان دوست دارند با هم بازی کنند، اما بزرگسالان ترجیح می‌دهند به جز در فصل جفت‌گیری و بزرگ کردن توله‌هایشان تنها بمانند. آن‌ها تقریباً نیمی از زمان خود را صرف شکار غذا می‌کنند و اگر غذایی به اندازه کافی برای تقسیم پیدا کنند، مانند لاشه نهنگ، وجود دیگران را در کنارشان تحمل می‌کنند.

پلنگ برفی

پلنگ‌های برفی یکی از دست نیافتنی‌ترین حیوانات جهان هستند. این گربه‌های باشکوه دوست دارند روی صخره‌ها بنشینند و کمین و طعمه را تماشا کنند و در عین حال که دیده نمی‌شوند، با یک حمله غافلگیرکننده‌ها آن را شکار کنند.

فعالیت آن‌ها بیشتر در سحر و غروب است. مانند دیگر گربه‌های بزرگ (به جز شیر‌ها که در گروه‌هایی به نام پراید زندگی می‌کنند)، پلنگ‌های برفی فقط هنگام جفت‌گیری یا بزرگ کردن بچه‌های خود با همنوعانشان تعامل دارند.

پلنگ‌های برفی نه تنها از رویارویی با گربه‌های دیگر اجتناب می‌کنند، بلکه از انسان نیز فراری هستند. هرگز حمله پلنگ برفی به انسان تأیید نشده است. حتی اگر هنگام غذا خوردن مزاحم آن‌ها شوید، احتمال فرار پلنگ برفی بیشتر از محافظت از غذا است.

آبچلیک تک تازی

اکثر پرندگان ساحلی در یک گروه و دسته هستند و به صورت دسته جمعی مهاجرت می‌کنند، اما آبچلیک تک تازی که به درستی نامگذاری شده یک استثنا است. این پرنده ساحلی آمریکای شمالی معمولاً به تنهایی مهاجرت می‌کند و معمولاً به تنهایی در امتداد سواحل نهر‌ها و برکه‌های سایه دار دیده می‌شود.

بر خلاف سایر پرندگان ساحلی که روی زمین لانه می‌سازند، آبچلیک ترجیح می‌دهد لانه‌های قدیمی پرنده آوازخوان را در بالای درختان قرض بگیرد. آبچلیک‌ها معمولاً فقط هنگام جفت‌گیری یا زمانی که مادران با جوجه‌های خود هستند با هم دیده می‌شوند.

گوزن شمالی

گوزن شمالی که بزرگ‌ترین عضو خانواده گوزن هاست، می‌تواند شش فوت قد و بیش از ۱۰۰۰ پوند وزن داشته باشد. با این حال، گوزن‌های شمالی برخلاف بیشتر گونه‌های گوزن، به صورت گله‌ای سفر نمی‌کنند. گوساله‌ها تا حدود یک سالگی نزد مادرانشان می‌مانند، سپس از آن‌ها جدا می‌شوند.. در طول فصل تولید مثل، نر‌ها گاهی دیده می‌شوند که بر سر جفت با یکدیگر دعوا می‌کنند، اما در باقی عمر خود آن‌ها تنها زندگی می‌کنند.

لاک پشت صحرایی

برخلاف بسیاری از حیوانات منزوی که حداقل برای بزرگ کردن بچه‌های خود با هم دیده می‌شوند، لاک‌پشت‌های ماده برای تخم‌گذاری سوراخی در زمین حفر می‌کنند و به ندرت برمی‌گردند. نوزادان کوچک، که بزرگتر از یک چهارم مادر نیستند، از بدو تولد به تنهایی زندگی می‌کنند. آن‌ها باید از شکارچیان دوری و غذای خود را به تنهایی پیدا کنند.

شانس خوبی ندارند، زیرا کمتر از ۲ درصد آن‌ها زنده می‌مانند و به بلوغ جنسی می‌رسند. لاک پشت‌ها بیشتر عمر خود را به تنهایی می‌گذرانند و فقط برای جفت گیری با هم نوع خود دیده می‌شوند و گهگاه در طول خواب زمستانی در یک گودال هستند.

فوک راهب هاوایی

در حالی که بیشتر فوک‌ها دریک گروه زندگی می‌کنند، فوک راهب هاوایی ترجیح می‌دهد به تنهایی زندگی کند. این فوک فقط در جزایر هاوایی یافت می‌شود و در معرض خطر انقراض است. تنها ۶۳۲ فوک بالغ در طبیعت باقی مانده است. فوک‌های راهب هاوایی هنگام جفت‌گیری و بزرگ کردن بچه‌های خود با هم تعامل دارند و گاهی اوقات در گروه‌های کوچک در کنار یکدیگر دیده می‌شوند

مارمولک چاک والا

مارمولک چاک والا که در مناطق صخره‌ای بیابانی یافت می‌شود، ظاهری متمایز از جمله شکم و چین‌های شل پوست روی بدن و گردن دارد. مارمولک روز‌های خود را به تنهایی می‌گذراند و صبح‌ها قبل از شکار برای غذا آفتاب می‌گیرد. او دوست دارد در نقاط مرتفع باشد تا بتواند از قلمرو خود مراقبت کند.

نر‌ها در نقاط آفتابی و مرتفع می‌مانند تا بتوانند در زمین خود مراقب باشند. اگر نر دیگری تجاوز کند، آن‌ها برای محافظت از قلمرو خود می‌جنگند. تنها زمانی که با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند وقت جفت گیری است.

تنهایی برای حیوانات چه مزیتی دارد؟

برای برخی از حیوانات، تنها زندگی کردن بیشتر از زندگی اجتماعی سودمند است. آن‌ها برای بقا و رشد نیازی به همکاری با دیگران ندارند (به استثنای یکی دو مورد، مانند جفت گیری و پرورش بچه ها). در اینجا به بعضی از مزایای تنهایی اشاره می‌کنیم:

قابلیت دفاع: دسترسی انحصاری به یک قلمرو، آن قلمرو را به جای اشتراک‌گذاری تنها برای خود دارد و برای حفظ آن می‌جنگد.

دسترسی به منابع محدود: برخی از حیوانات به منابع کمی دسترسی دارند و فقط یک حیوان بالغ می‌تواند در یک قلمرو معین اگر تنها باشد و از آن منابع محدود استفاده کند زنده بماند.

شکار کمتر: شکار مشارکتی مزایای خود را دارد، اما شکار انفرادی به این معنی است که حیوان باید فقط غذای کافی برای تغذیه خود (و شاید بچه هایش) جمع کند، نه کل گروه.

منبع: ترجمه فرادید